Πώς επιστράφηκαν οι δύο Τούρκοι: Τους δώσαμε πίσω για να δείξουμε στην Άγκυρα «ότι είμαστε καλύτεροι άνθρωποι»!

Παρά την σοβαρότητα του γεγονότος της σύλληψης δύο Τούρκων στρατιωτικών οι οποίοι υποτίθεται ότι «χάθηκαν» εντός ελληνικού εδάφους και παρά τα όσα είχαν προηγηθεί με την 6μηνη αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών το περιστατικό χαρακτηρίστηκε ως “χαμηλής έντασης” και ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος επικοινώνησε με τον Τούρκο ομόλογό του Χουλουσί Ακάρα και τον Αλέξη Τσίπρα όπου και αποφασίστηκε η άμεση επιστροφή των Τούρκων στην Άγκυρα.

Το ωραίο είναι ότι η επιστροφή αυτή αποφασίστηκε για να αναδειχθεί η «ηθική ανωτερότητα» των Αθηνών έναντι της Άγκυρας!

Φυσικά στην Άγκυρα θα «τιμήσουν δεόντως» την ηθική αυτή ανωτερότητα επιμένοντας στην δημιουργία των ίδιων κρίσεων που προκαλούν εδώ και δεκαετίες στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στον Έβρο

Η χθεσινή τηλεφωνική συνομιλία του Έλληνα υπουργού Άμυνας και του Τούρκου ομόλογού του Χουλουσί Ακάρ διήρκεσε αρκετή ώρα. Είχε προηγηθεί η επικοινωνία του Πάνου Καμμένου με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, κατά τη διάρκεια της οποίας τον ενημέρωσε για το περιστατικό.

Εκεί ειπώθηκαν τα όσα διαμήνυσε αμέσως μετά και ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας στην Άγκυρα: Ότι η Αθήνα θα ακολουθήσει την οδό των διμερών σχέσεων και «όχι την θλιβερή εξαίρεση της ομηρείας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών». Μάλιστα, ο ίδιος ο Α.Τσίπρας ήθελε να καταστεί σαφές πως η Αθήνα δεν λειτουργεί με λογική αντιποίνων για όσα έκανε ο Ερντογάν με την περίπτωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και να υπογραμμιστεί η διαφορετική ηθική αντιμετώπιση από την ελληνική πλευρά.

Η κράτηση των Τούρκων κράτησε μόλις εννιά ώρες, όσο δηλαδή χρειάζεται για να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες διαδικασίες και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, ενώ στην περίπτωση των δύο Ελλήνων αιχμαλωτισθέντων στρατιωτικών η «διαδικασία» κράτησε σχεδόν έξι μήνες.

Ο Πάνος Καμμένος έκανε λόγο για «άμεση συνεννόηση μεταξύ των δυο πλευρών σε κλίμα αμοιβαίας κατανόησης και τον δυνατό ταχύτερο επαναπατρισμό των εμπλεκομένων».

Τι προκύπτει από όλα αυτά; Ότι στην Ελλάδα δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ. Νομίζουμε ότι άμα δείχνουμε στους Τούρκους πόσο καλά παιδιά είμαστε αυτοί θα το εκτιμήσουν και θα συμμορφωθούν!

Ότι τώρα τους εκθέσαμε και δεν θα αιχμαλωτίσουν ξανά Έλληνες στρατιωτικούς. Τόσο πολύ ακολουθούμε την πολιτική του κατευνασμού και ας έχει αποδειχτεί ότι δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.

Ας θυμηθούμε το χρονικό του γεγονότος.

Συνελήφθησαν χθες μετά από ανταλλαγή πυρών (άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν υπήρξε ανταλλαγή πυροβολισμών) δύο Τούρκοι στρατιωτικοί, ένας δόκιμος ανθυπολοχαγός κι ένας λοχίας στην περιοχή Φέρες του Έβρου περιοχή «Πυκνό Καραγώγου», (και όχι Πέπλος, όπως αρχικά είχε φημολογηθεί).

Να σημειώσουμε ότι παρά την σοβαρότητα του γεγονότος, άργησε να υπάρξει επίσημη ανακοίνωση του ΓΕΣ προφανώς για να μην υπάρξει «σκίαση» της συνέντευξης Τσίπρα στην ΔΕΘ.

Επιχειρείται επίσης και η υποβάθμιση του γεγονότος, καθώς πηγές του υπουργείου Εθνικής Αμυνας διαβεβαιώνουν ότι «Το επεισόδιο έχει λήξει μετά από επικοινωνία του Π.Καμμένου με τον Χ.Ακάρ».

Σε εκείνο το σημείο από την ελληνική πλευρά του ποταμού υπάρχει μια σειρά από καλύβες ιδιωτών. Η βλάστηση είναι πολύ πυκνή. Είναι το σημείο που έγινε η μάχη του 1986 που σκοτώθηκε ο στρατιώτης Καραγώγος και δύο Τούρκοι, ένας αξιωματικός κι ένας στρατιώτης.

Το ακριβές σημείο λέγεται το «Πυκνό του Καραγώγου»,

Μία από αυτές τις καλύβες παραχωρήθηκε πέρυσι στον Ελληνικό Στρατό.

Οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι οι τέσσερις Τούρκοι στρατιωτικοί πέρασαν υπό συνθήκες που δεν έχουν ξεκαθαριστεί, στην ελληνική ακτή και προσπάθησαν να μπουν από αυτό ακριβώς το σημείο, πίσω από την καλύβα του Ασλανίδη. Έγιναν αντιληπτοί. ​

Όπως αναφέρει το χθεσινό άρθρο του pronews.gr oι Έλληνες στρατιώτες τους κάλεσαν να σταματήσουν και να πετάξουν τα όπλα.

Αυτοί απάντησαν με πυρά (κατά άλλες φήμες δεν το έπραξαν). Από ελληνικής πλευράς, απαντήθηκαν τα πυρά. Μετά από λίγο η συμπλοκή έληξε με τη αιχμαλωσία των δύο Τούρκων και την διαφυγή άλλων δύο.

Κατά τα άλλα ήταν επεισόδιο «χαμηλής έντασης». Στην Άγκυρα έχουν αρχίσει να απορούν με την περίπτωσή μας. «Τι άλλο πρέπει να τους κάνουμε για να αντιδράσουν»;