Το παρασκήνιο της διπλής πρότασης της Boeing για αναβάθμιση F-16 και προμήθεια F-15 από την ΠΑ

Σαν κεραυνός έπεσε στο ΥΠΕΘΑ η πρόταση της Boeing για αναβάθμιση των F-16 της ΠΑ και για την παραχώρηση μεταχειρισμένων F-15 από τα αποθέματα της αμερικανικής Αεροπορίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες που συγκέντρωσε το pronews οι επιτολές έχουν σταλεί στον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο και αφορούν στην παρουσίαση της πρότασης η οποία θα γίνει με επίσκεψη την Ελλάδα αντιπροσωπείας απ την αμερικανική εταιρεία η οποία έχει ήδη καθαριστεί.

Η αμερικανική εταιρεία με τις δύο επιστολές που απέστειλε δείχνει να μπαίνει δυναμικά έπειτα από πολύ καιρό, στα εξοπλιστικά «δρώμενα» της Ελλάδας με μια πρόταση που φαίνεται να αφήνει την Lockheed Martin αρκετά πίσω στο θέμα του «πολυπόθητου» συμβολαίου των 2,4 δις.$

Έτσι και σύμφωνα με πληροφορίες από κύκλους του ΥΠΕΘΑ ττο παλαιότερο (του 2016) αίτημα για προμήθεια αριθμού 24 έως 36 μαχητικών F-15C/D από τα αποθέματα της αμερικανικής Αεροπορίας, επανεξετάζεται, από τις ΗΠΑ.

Η αρχική εκδήλωση ενδιαφέροντος από την ΠΑ πάντως είχε γίνει μερικά χρόνια πριν το 2012 όταν το Ισραήλ εξέταζε την απόκτηση πλεονασματικών αεροσκαφών F-15A/B/C/D από την αμερικανική Αεροπορία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το Ισραήλ κατέφευγε σε αυτή τη λύση.

Από αρχικά 254 F-15C/D που είχαν αποκτηθεί η USAF, το 2011 υπηρετούσαν 222 και 32 στην Αεροπορική Εθνοφρουρά και το προηγούμενο έτος 192 (159 “-C” και 33 “-D”) τα οποία περνούν από πρόγραμμα αναβάθμισης με εγκατάσταση ραντάρ AESA APG-63(V)2.

Σημασία έχει πως πλεονασματικά F-15C/D υπάρχουν αφού τα προσφέρει η ίδια εταιρεία που τα κατασκευάζει η οποία φυσικά έχει ιδία αντίληψη για το τι γίνεται στην αμερικανική Αεροπορία.

Στόχος της αμερικανικής Αεροπορίας είναι η διατήρηση των αεροσκαφών και πέραν του 2030 κάτι που σημαίνει πως στην περίπτωση που υπάρξει προμήθεια από την ΠΑ το αεροσκάφος δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα υποστήριξης.

Το σκεπτικό πίσω από την απόκτηση των F-15C/D είναι απλό και δεν εμπεριέχει παρερμηνείες:

Είναι το μοναδικό μεταχειρισμένο αεροσκάφος το οποίο θα μπορέσει να παραλάβει πολύ γρήγορα και με χαμηλό κόστος (αφού θα πρόκειται για παραχώρηση) και που θα δώσει στην ΠΑ ένα μαχητικό το οποίο θα μπορεί να καλύψει επαρκώς κάθε εσχατιά του ελληνικού FIR ενώ με την ακτίνα αποστολής τους υπερκαλύπτουν την απόσταση των 635 χλμ. που χωρίζει το Καστέλι από την Κύπρο έχοντας την απίστευτη ακτίνα αποστολής 1270 χλμ. για εναέρια περιπολία.

Παράλληλα το αεροσκάφος μπορεί να παραμένει στον αέρα για πολύ μεγαλύτερη ώρα από κάθε άλλο μαχητικό στην περιοχή και χωρίς εναέριο ανεφοδιασμό.

Ταυτόχρονα μπορεί να φέρει σε 11 εξωτερικούς φορείς ένα οπλικό φορτίο για εναέρια μάχη 8 ΑΙΜ-120 ΑΜRAAM και 4 ΑΙΜ-9 Sidewinder, ένα σύνολο δηλαδή 12 πυραύλων την ώρα που το σύνηθες φορτίο ενός F-16 είναι 4 με 6 βλήματα.

Αυτό σημαίνει ότι το F-15 πραγματικά μπορεί να αποτελέσει μια εναέρια πλατφόρμα για εμπλοκές πέρα του ορίζονται (BVR) κτυπώντας στόχους κατά βούληση από μεγάλες αποστάσεις και παραμένοντας στη μάχη περισσότερο από κάθε άλλο μαχητικό.

Το ενδιαφέρον της ΠΑ για την απόκτηση του F-15C/D έχει να κάνει ασφαλώς και με την επερχόμενη απόσυρση των F-4E AUP προς τα τέλη της δεκαετίας 9ήδη οι δύο Μοίρες 338 και 339 συγχωνεύτηκαν σε μια) κάτι που θα έχει ως αντίκτυπο την περαιτέρω μείωση της οροφής των μαχητικών της ΠΑ θέτοντας όλη την αεροπορική ισχύ εκτός ισορροπίας.

Αυτό γιατί προς το τέλος της δεκαετίας μια σειρά αεροσκαφών τρίτης γενιάς θα κινδυνεύουν να έχουν καταστεί χωρίς καμία ουσιαστική επιχειρησιακή αξία.

Αυτά θα είναι τα 28+4 F-16C/D block 30, τα 17+2 Mirage 2000EGM/BGM και ενδεχομένως τα 31+7 F-16C/D block 50 εάν δεν προχωρήσει το πρόγραμμα αναβάθμισης.

Έτσι εάν αφαιρεθούν και τα 35 F-4E πρακτικά η ΠΑ της επόμενης δεκαετίας θα κληρονομήσει ένα «έλλειμμα» τουλάχιστον 90 αεροσκαφών που θα κληθεί να καλύψει άγνωστο πως. Την ίδια ώρα η τουρκική Αεροπορία θα βρίσκεται κοντά στο απόγειο της δύναμής της καθώς τα πρώτα F-35 θα βρίσκονται επιχειρησιακά στα τουρκικά αεροδρόμια.

Είναι επομένως εύκολα αντιληπτό ότι για αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός εκ μέρους της ΠΑ.

Φυσικά το κόστος της προμήθειας των F-15 είναι κάτι που πρέπει να συνυπολογισθεί. Μπορεί τα αεροσκάφη και αν το η συμφωνία με την Boeing προχωρήσει να παραχωρηθούν δωρεάν εντούτοις θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα πρόγραμμα δομικής αναβάθμισης (SLEP) και σε δεύτερο χρόνο ένα με στόχο την αναβάθμιση των ηλεκτρονικών του αεροσκάφους.

Ακόμη και έτσι όμως, χωρίς κάποια αναβάθμιση στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό, τα αεροσκάφη θα καταστούν άμεσα επιχειρησιακά και ικανά για πλήθος εναέριων αποστολών. Άλλωστε ο φυσικός διάδοχος των F-4E δεν είναι άλλο αεροσκάφος πλην των ίδιων των F-15.

Τα αεροσκάφη φέρουν το μηχανικής σάρωσης ραντάρ APG-63(v)1 το οποίο αντικατέστησε το προηγούμενο APG-63 των F-15A και Β.

Το σύστημα μπορεί να παρακολουθεί συνολικά 14 στόχους σε διαμόρφωση MTWS (Multiple Track While Scan) και να προσβάλει ταυτόχρονα 6 εξ αυτών. Σε ότι αφορά τις εμβέλειες αυτές διαμορφώνονται για στόχο stealth με RCS 0.0001 m2 τα 9 χλμ., για στόχο με RCS 0.001 m2 τα 16 χλμ., για στόχο με RCS 0.1 m2 τα 51 χλμ., για στόχο με RCS 1.0 m2 τα 90 χλμ. για στόχο με RCS 5.0 m2 τα 130 χλμ. και τέλος για στόχο με 10.0 m2 τα 160 χλμ.

Το σημαντικότερο γεγονός είναι βέβαια πως το αεροσκάφος μπορεί να φέρει το βλήμα AIM-120 AMRAAM το οποίο προσφέρει σημαντικές επιδόσεις εναντίον επερχόμενου στόχου από 55 έως και 105 χλμ. ανάλογα της έκδοσης του βλήματος.

Το σημαντικό χαρακτηριστικό του ραντάρ βέβαια είναι το γεγονός ότι επάνω στο συγκεκριμένο σύστημα μπορεί να γίνει η μετατροπή του σε AESA αν και αυτό προϋποθέτει κόστος. Σε περίπτωση πάντως που το σύστημα δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις της ΠΑ δυνητικά υπάρχει η δυνατότητα τοποθέτησης των ραντάρ των αεροσκαφών F-4E στο F-15 των APG-65.

Πρόκειται για να ένα ικανότατο σύστημα που βρίσκεται σε άριστη κατάσταση, προσφέροντας πολλαπλές διαμορφώσιμες και αέρος-εδάφους έχοντας την κορυφαία διαμόρφωση SAR κάτι που δεν έχει το APG-63.

Το σύστημα έχει εμβέλεια από 72 έως και 150 χλμ. μπορεί να παρακολουθεί μέχρι 10 στόχους στα 74 χλμ. απόσταση και να εντοπίζει σε λειτουργία πυροβόλου ή βλήματος και να απεικονίζει το στόχο στο HUD σε απόσταση 9 χλμ. Η τοποθέτηση του συγκεκριμένου συστήματος στα F-15 θα καθιστούσε τα αεροσκάφη ικανά για ανάληψη και αποστολών αέρος-εδάφους παρά το γεγονός ότι πρόκειται αποκλειστικά για αεροσκάφος εναέριας υπεροχής.

Τα F-15C/D γενικώς εκτός αυτών που πιθανώς βρίσκονται σε μακρά αποθήκευση στην Davis Monthan είναι κατασκευής μεταξύ 1990 και 2000 και βρίσκονται σε άριστη κατάσταση αν και το SLEP είναι επιβεβλημένο σε κάθε περίπτωση. Ανεξάρτητα αυτού όμως τα αεροσκάφη έχουν ακόμη 15 έως και 20 χρόνια επιχειρησιακής ζωής.