Τουρκικά F-35 Vs F-16 Viper στο Αιγαίο το 2021: Τί πιθανότητες έχουμε; (βίντεο)

Η απόφαση του έκτακτου ΚΥΣΕΑ για την αναβάθμιση 85 μαχητικών F-16 block 52+ και Adv. στο επίπεδο Viper αποτέλεσε το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας εδώ και 13 χρόνια.

H εμφάνιση των πρώτων F-35 της τουρκικής Αεροπορίας στο Αιγαίο το 2021 και μετά προκαλεί έντονο, εντονότατο προβληματισμό.

Εκτός των F-16 η ριζική αναβάθμιση τόσο των αντιαεροπορικών συστημάτων όσο και αυτή του επίγειου συστήματος Αεράμυνας μέσω των οποίων θα γίνει εφικτός ο εντοπισμός των F-35 αποκτά κρίσιμη σημασία.

Οι λύσεις αυτές δεν πρόκειται και δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να έρθουν από τις ΗΠΑ για ευνόητους λογούς.

Μόνο με ένα ανάλογα προσαρμοσμένο, για εντοπισμό στόχων stealth, επίγειο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης το οποίο θα μπορέσει να «δει» το F-35 και στην ικανότητά του να δίνει δεδομένα τόσο στα συστήματα Αεράμυνας όσο και στα F-16 θα γίνει δυνατή η αντιμετώπιση των τουρκικών μαχητικών 5ης γενιάς.

Το πρώτο από τα F-16 που θα αποτελέσει και το “testbed” για την αναβάθμιση των υπολοίπων αναμένεται να αναχωρήσει για τις ΗΠΑ εντός του Καλοκαιριού.

Με βάσει το υπάρχον χρονοδιάγραμμα από το 2021 και μετά θα γίνεται η παράδοση 10 έως 12 αεροσκαφών το χρόνο στην ΠΑ. Το πρόγραμμα, σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει ο Π.Καμμένος αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2028.

Την ίδια περίπου περίοδο (2021) η Τουρκία θα έχει στη διάθεσή της 16 F-35 πλήρως επιχειρησιακά επι τουρκικού εδάφους.

Μοιραία επομένως τίθεται το ερώτημα πως μπορεί να αντιμετωπίσει το F-16V της ΠΑ το τουρκικό F-35;

Το ερώτημα έχει ακριβώς αυτή τη σειρά. Το F-35 είναι ένα καθαρά επιθετικό αεροσκάφος σχεδιασμένο για κρούση. Είναι τα αεροσκάφη που θα πραγματοποιήσουν το πρώτο πλήγμα. Κύρια αποστολή των F-16V θα είναι η αντιμετώπισή τους. Πόσο εύκολη όμως θα είναι αυτή; Υπάρχει κίνδυνος ο «κυνηγός» να γίνει «θήραμα»;

Βασικά όπλα του F-16 για τον εντοπισμό του F-35 θα είναι δύο: Το ραντάρ APG-83 και το Link-16 απουσία ενός συστήματος υπέρυθρης αναγνώρισης . Η τοποθέτησή του θα έκανε ευκολότερο τον εντοπισμό του «υπέρθερμου» κινητήρα F-135 του F-35. Το σύστημα όμως ούτε προτάθηκε από την LM ούτε και ζητήθηκε από την ΠΑ. Οι λόγοι άγνωστοι.

Για τις δυνατότητες του APG-83 δεν υπάρχουν στοιχεία αναφορικά με τον εντοπισμό στόχων stealth. Πιθανολογείται ότι η απόσταση εντοπισμού κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 χλμ. Το APG-81 του F-35 έχει εμβέλεια 150+ χλμ. Επομένως δεν τίθεται θέμα ποιος θα εντοπίσει ποιον πρώτος.

Το Link-16 μπορεί να δώσει αποτελέσματα εάν όμως συνδυαστεί με άλλα F-16, με ΑΣΕΠΕ (EMB-145H), με επίγεια ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης και σκάφη επιφανείας.

Σε αυτή την περίπτωση μπορούν να εξασφαλιστούν πιθανότητες εντοπισμού και κατάρριψης από ασφαλείς σχετικά αποστάσεις. Σε αποστάσεις εντός οπτικής ακτίνας , το F-16 έχει το πλεονέκτημα. Το δόγμα χρήσης όμως του F-35 δεν αφορά εμπλοκές σε μικρή ακτίνα, καθώς θα τις αποφύγει.

Έτσι το πόσο εύκολα ή δύσκολα θα αντιμετωπιστεί το F-35 από την ΠΑ εναπόκειται σε ένα συνδυασμό μέσων συμπεριλαμβανομένων και των αντιαεροπορικών όπλων. Επομένως είναι αναγκαία η ενίσχυση, ιδίως της αντιαεροπορικής άμυνας και εκεί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις δεν μπορούν να προέλθουν από τις ΗΠΑ.

Ανάλογη ενίσχυση και αναβάθμιση πρέπει να υποστεί και το επίγειο δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης. Εάν αυτά τα δύο (Δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης, Α/Α) συνδυαστεί με τα F-16V και φυσικά το Link-16 για παροχή δεδομένων στοχοποίησης τότε είναι δυνατή η αντιμετώπιση των τουρκικών F-35.

Η επόμενη κίνηση της ΠΑ για επιλογή ενός νέου τύπου μαχητικού αεροσκάφους (μεταξύ 2020 και 2021) αποκτά ιδιαίτερη κρισιμότητα.

Εάν υποθέσουμε ότι η απόφαση θα καταλήξει στην προμήθεια ενός αριθμού μεταξύ 30 και 40 F-35 αυτά θα μπορούν να έχουν παραδοθεί μέχρι το 2024-2025.

Επομένως η περίοδος των επόμενων 5 με 7 ετών θα είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη για την ΠΑ και την εθνική ασφάλεια, καθώς η τουρκική Αεροπορία θα απολαμβάνει του ποιοτικού και ποσοτικού πλεονεκτήματος.