Κώστας Ηλιάκης: 12 χρόνια από τη θυσία του ηρωικού Σμηναγού – Η καταστροφή του ελληνικού δόγματος αναχαίτισης (βίντεο)

Ήταν στις 23 Μαΐου του 2006 όταν δυο μαχητικά αεροσκάφη της ΠΑ απογειώθηκαν ώστε να αναχαιτίσουν ακόμη μια τουρκική πρόκληση.

Λίγη ώρα αργότερα ο ήρωας Σμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας Κώστας Ηλιάκης θα έβρισκε τραγικό θάνατο έπειτα από δολοφονικό ελιγμό του Τούρκου πιλότου του αεροσκάφους που παρείχε προστασία σε αεροσκάφη αναγνώρισης RF-4E προκειμένου να προσεγγίσουν την Κρήτη και να φωτογραφίσουν τις θέσεις των S-300.

Από τότε έχουν μεσολαβήσει 12 χρόνια αλλά τα ερωτήματα παραμένουν γιατί και πως βρήκε το θάνατο ο Σμηναγός Κ.Ηλιάκης εκείνο το μοιραίο πρωινό.

Από την άλλη πλευρά η τραγωδία Ηλιάκη αποτέλεσε δυστυχώς και την αφορμή για σημαντικές επιπτώσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.

Δύο ήταν τα κομβικά γεγονότα για την ΠΑ που έχουν αφήσει ανεξίτηλα το στίγμα τους, παίρνοντας ευρύτερες αρνητικές προεκτάσεις:

Πρώτον η τραγωδία με τον Σμηναγό Αλέξη Μπρίντακ ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια άσκησης Ιέραξ ΙΙΙ τύπου DACT (Dissimilar Air Combat Tactics) μεταξύ F-16 block 30 και Mirage 2000EGM στις 26 Νοεμβρίου του 1992 και δεύτερον η τραγωδία του Κ.Ηλιάκη.

Η πρώτη είχε ως αποτέλεσμα -δυστυχώς- την ουσιαστική κατάργηση των ασκήσεων αυτών με αποτέλεσμα η ρεαλιστική εκπαίδευση των πιλότων να υποστεί πλήγμα και η δεύτερη γιατί αμέσως μετά σταμάτησαν οι ουσιαστικές αναχαιτίσεις των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο.

Μέχρι τότε τα ελληνικά μαχητικά προσέγγιζαν τα τουρκικά από πολύ μικρή απόσταση (όπως και προβλέπεται) το ένα πίσω και το άλλο στα πλάγια θέση συνοδεύοντας τα τουρκικά έξω απ τον Εθνικό Εναέριο Χώρο (ΕΕΧ), όπως δηλαδή γίνεται παντού.

Από το Μάιο του 2006 και μετά και κατόπιν κυβερνητικής απόφασης και συνεννόησης της τότε υπουργού εξωτερικού Ντόρας Μπακογιάννη, δόθηκε αυστηρή εντολή όλες οι αναχαιτίσεις να γίνονται από απόσταση 1,5 μιλίου και μέσω «ασυρμάτου».

Η ίδια τακτική συνεχίστηκε και ενισχύθηκε (αλλοίμονο) και από την μετέπειτα κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου.

Από τότε όσες εμπλοκές γίνονται στο Αιγαίο είναι γιατί τις επιζητούν οι τούρκοι πιλότοι και όχι γιατί τα μαχητικά της ΠΑ έχουν πλησιάσει τα τουρκικά. αφού οι διαταγές είναι σαφείς: «Αποφύγετε τις εμπλοκές πάση θυσία».

Φόβος για να μην επαναληφθεί το περιστατικό του Ηλιάκη (ή του Σιαλμά παλαιότερα);

Το θέμα είναι ότι η θυσία του Ηλιάκη μας στοίχισε ως χώρα που είναι υποχρεωμένη να ζει με έναν ρεβιζιονιστή γείτονα, πολλά περισσότερα από έναν καλό πιλότο και ένα μαχητικό. Μας κόστισε τον “αέρα” της αεροπορικής υπεροχής στο Αιγαίο.

Τι έγινε το μοιραίο μεσημέρι της 23ης Μαΐου

Ο 36χρονος πατέρας δύο ανηλίκων παιδιών, 5 και 2 ετών απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της 133 Σμηναρχίας Μάχης στην Κρήτη. μαζί με ακόμα 3 ελληνικά F-16 του σχηματισμού «Αλεπού-370» και βγήκαν για καταδίωξη τεσσάρων τουρκικών αεροσκαφών, τα οποία είχαν εισβάλει στον Εθνικό Εναέριο Χώρο.

Τα τέσσερα ελληνικά F-16, διατάσσονται να προχωρήσουν σε αναγνώριση-αναχαίτιση, τεσσάρων τουρκικών μαχητικών που συνόδευαν φωτογραφικό αεροσκάφος της τουρκικής ΠΑ. Οι Έλληνες χειριστές ενημερώνονται ότι στη θαλάσσια περιοχή ,πλέει και τουρκική φρεγάτα.

Στις 12.37, τα ελληνικά μαχητικά αποκτούν οπτική επαφή με τον εχθρό. Ο τουρκικός σχηματισμός αεροσκαφών, αποτελείται από:

Ένα αεροσκάφος τακτικής αναγνώρισης RF-4E Phantom II της 113 Μοίρας “Isik” (“Φως”) που εδρεύει στην 1η Βάση Αεριωθουμένων (1st AJU) στο Εσκισεχίρ

Δύο μαχητικά F16C της 192 Μοίρας με κωδικό κλήσης “Kaplan” (“Τίγρης”) της 9ης Βάσης Αεριωθουμένων (9th AJU) που εδρεύει στην αεροπορική βάση Μπαλικεσίρ.

Ο τουρκικός σχηματισμός είχε απογειωθεί από το αεροδρόμιο Νταλαμάν, κοντά στην Αλικαρνασσό.

Τα ραντάρ της Κρήτης είχαν από την προηγούμενη εντοπίσει τη μεταστάθμευση των συγκεκριμένων τουρκικών αεροσκαφών στην αεροπορική βάση απέναντι από τη Ρόδο.

Σκοπός της συγκεκριμένης αποστολής, ήταν η αεροφωτογράφηση της ανατολικής Κρήτης, όπου και είναι αναπτυγμένο το αντιαεροπορικό σύστημα S300 PMU1.

Η διαδικασία αυτή επαναλαμβανόταν από την τουρκική πολεμική αεροπορία σε μηνιαία βάση.

Την ίδια χρονική στιγμή, σε απόσταση 10,5 ν.μ. βορειοανατολικά του Αιγαίου επιχειρούσε η τουρκική φρεγάτα F250 Muavenet τύπου Knox, η οποία διέθετε και ελικόπτερο τύπου ΑΒ-212.

Στις 12.40 σε απόσταση 8 ν.μ. ανατολικά της Καρπάθου, σε ύψος 27.000 ποδών και εντός του ΕΕΧ ο Σμηναγός Ηλιάκης διαπιστώνει πως το αεροφωτογραφικό ακολουθείται σε απόσταση 7ν.μ. από δύο οπλισμένα μαχητικά.

Το 3ο Κέντρο Ελέγχου Περιοχής δίνει εντολή στον Ηλιάκη να προσεγγίσει, προκειμένου να διαπιστωθεί το είδος του ατρακτιδίου αναγνώρισης, το οποίο φέρει το αεροφωτογραφικό RF-4E.

Αυτό πράττει ο Έλληνας πιλότος, γεγονός που αναγκάζει τους Τούρκους να προβούν σε επικίνδυνους ελιγμούς.

Χωρίς καμιά προειδοποίηση ο Τούρκος σμηναγός Ιμπραήμ Χάλι, πραγματοποίησε ένα φονικό ελιγμό πέφτοντας με το F-16 του, πάνω στη καλύπτρα του αεροσκάφους του Κ. Ηλιάκη, ο οποίος σκοτώθηκε ακαριαία.

Ο τούρκος πιλότος κατόρθωσε να χρησιμοποιήσει το εκτινασσόμενο κάθισμα και λίγα δευτερόλεπτα μετά βρέθηκε στη θάλασσα.

Για περίπου 30 λεπτά Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν στα πρόθυρα της σύρραξης.

Στο ΓΕΕΘΑ, στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, στην 1η Στρατιά, στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας, στο Λιμενικό Σώμα και στην ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων είχε ηχήσει κόκκινος συναγερμός.

Δεκάδες ελληνικά μαχητικά απογειώθηκαν από τις βάσεις τους.

Η φρεγάτα “Λήμνος”, οι κανονιοφόροι “Πολεμιστής”, “Αρματωλός” και το υδρογραφικό “Πυθέας” έπλευσαν με την μεγίστη ταχύτητα προς την θαλάσσια περιοχή 21 μίλια νοτίως της Καρπάθου, κάτω από το σημείο που έγινε η αερομαχία.

Στις 14.47 τουρκικό ελικόπτερο παρέλαβε τον Τούρκο πιλότο. Οι προσπάθειες για τον εντοπισμό του αγνοούμενου Έλληνα πιλότου ήταν εντατικές. Περίπου στις έξι το απόγευμα της ίδιας μέρας, το πλήρωμα της φρεγάτας “Λήμνος” εντόπισε την κάσκα, το PL και ένα Survival Kit που έφερε ελληνικές ενδείξεις. Ο σμηναγός Ηλιάκης θεωρείται νεκρός.

Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), μετά από «έρευνες», είχε προχωρήσει στη σύνταξη επισήμου πορίσματος για τις συνθήκες της κατάρριψης του ελληνικού μαχητικού αυτό αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ηλιάκης εκτέλεσε άψογα την αποστολή του.

«Ο σμηναγός Ηλιάκης κατευθύνθηκε προς το τουρκικό αεροσκάφος RF-4, στο πλαίσιο διατεταγμένης και σύμφωνης με το περιεχόμενο και τα δεδομένα αποστολής του προσπάθειας αναχαίτισης – αναγνώρισης σε ευθεία και οριζόντια πτήση, χωρίς να ελιχθεί καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και χωρίς να παραβιάσει την απόσταση ασφαλείας των 1000 ποδών που ορίζεται για την αποφυγή εναέριων συγκρούσεων μεταξύ αεροσκαφών».

12 χρόνια μετά τον θάνατο του γενναίου Σμηναγού, η Τουρκία συνεχίζει απροκάλυπτα να προκαλεί στο Αιγαίο και να οξύνει την αντιπαράθεση με την Ελλάδα.

Ο Κωστής Ηλιάκης μπορεί να χάθηκε 11 χρόνια πριν άδικα και το έγκλημα του Τούρκου πιλότου να έχει μείνει ατιμώρητο, αλλά η χώρα δεν θα ξεχάσει ποτέ την θυσία του ηρωικού Σμηναγού.