Οι Χριστιανοί στο Ιρακ ανησυχούν για την διαβίωση τους στη χώρα

Ο αρχιδιάκονος Εμ. Γιουκάνα, μιλά στην γερμανική εφημερίδα, και ανησυχεί για την διαμάχη της Βαγδάτης με την περιφερειακή αρχή στο βόρειο Ιράκ μετά το κουρδικό δημοψήφισμα δυσχεραίνει σημαντικά τη ζωή των χριστιανών της περιοχής.

Χριστιανοί ζουν στο Ιράκ εδώ και 2000 χρόνια. «Πολύ πριν έρθουν στη χώρα οι Άραβες και το Ισλάμ», επισημαίνει στην DW o Εμάνουελ Γιουκάνα, αρχιδιάκονος της χριστιανικής Ασσυριακής Εκκλησίας της Ανατολής και διευθυντής της χριστιανικής οργάνωσης αρωγής CAPNI. Σήμερα έχουν απομείνει σε όλη τη χώρα περί τις 250.000 χριστιανοί, οι οποίοι θεωρούνται πλέον μειονότητα, λέει ο ιερωμένος, διευκρινίζοντας ότι το 80% έως 85% εξ αυτών ζουν στην περιφέρεια του ιρανικού Κουρδιστάν, στο βόρειο Ιράκ.

«Πριν ξεσπάσουν οι εχθροπραξίες ανάμεσα στο ιρακινό Κουρδιστάν και την κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη, η περιοχή ήταν ένας καλός τόπος για να ζεις, μια νησίδα ελπίδας – όχι μόνο για τους χριστιανούς αλλά και για άλλες μειονότητες που υφίστανται διώξεις: μανδαίους, γεζίντι, εβραίους. Μετά το κουρδικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία (σ.σ. στις 25 Σεπτεμβρίου) και τη σκληρή αντίδραση της κεντρικής κυβέρνησης με στρατιωτικές επεμβάσεις και τερματισμό του διαλόγου, οι άνθρωποι νιώθουν εξαιρετικά ανασφαλείς. Τώρα έχουν περισσότερα ερωτήματα και λιγότερες απαντήσεις», υπογραμμίζει ο Εμάνουελ Γιουκάνα.

Έτοιμοι να εγκαταλείψουν τις εστίες τους
Σύμφωνα με τον χριστιανό ιερωμένο, πολλοί από τους χριστιανούς του Ιράκ βρίσκονται σε κατάσταση επιφυλακής, έτοιμοι να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εφόσον χρειαστεί. Όπως λέει, προσδοκούν και εξακολουθούν να ελπίζουν ότι η Βαγδάτη θα στείλει «ένα μήνυμα αγάπης, αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης» μετά και την πρόσφατη ανακατάληψη των εδαφών στο βόρειο Ιράκ, τα οποία βρίσκονταν υπό την οδυνηρή για τον τοπικό πληθυσμό κυριαρχία των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.

Ωστόσο, στην «εξίσωση» μπαίνουν και εσωπολιτικά συμφέροντα για τον ιρακινό πρωθυπουργό Χαϊντέρ Αλ Αμπάντι ενόψει των εκλογών του προσεχούς Μαΐου, εκτιμά ο Εμάνουελ Γιουκάνα και εξηγεί: «Το τάιμινγκ δεν είναι καλό για εμάς. Ανεξάρτητα από τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά του δημοψηφίσματος στο ιρακινό Κουρδιστάν, συνειδητοποιήσαμε πολύ γρήγορα ότι το δημοψήφισμα χρησιμοποιείται σαν πρόφαση για αποσταθεροποίηση της περιοχής. Περιμέναμε ότι το κουρδικό μοντέλο αντιμετώπισης των μειονοτήτων θα χρησίμευε ως πρότυπο για άλλες περιοχές του Ιράκ, δεν περιμέναμε να συμβεί το αντίθετο. Και τώρα ξεκινά ο προεκλογικός αγώνας και κάθε πολιτικός προσπαθεί να καταχραστεί την κατάσταση προκειμένου να αντλήσει πλεονεκτήματα».

Ο χριστιανός ιερωμένος κάνει έκκληση στο Ερμπίλ, την πρωτεύουσα της ημιαυτόνομης περιφέρειας του βορείου Ιράκ, αλλά και στη Βαγδάτη να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου για να γεφυρώσουν τις διαφορές τους. Υπάρχει πάντως κατά τη γνώμη του και μία ενέργεια που μπορεί να γίνει άμεσα: «Χρειαζόμαστε μια ξεκάθαρη δέσμευση του Ερμπίλ και της Βαγδάτης ότι οι περιοχές στις οποίες ζουν οι μειονότητες -οι χριστιανοί, οι γεζίντι- δεν θα γίνουν στόχος στρατιωτικών επιχειρήσεων. Αντίθετα θα πρέπει να καταβληθούν κοινές προσπάθειες ώστε αυτές οι περιοχές να ανοικοδομηθούν».