Η ανησυχία της Δύσης μετά το φιάσκο της Συρίας & πως ο Β.Πούτιν χρησιμοποίησε την πολιτική Ομπάμα προς όφελος της Ρωσίας

Μετά την επίθεση-φιάσκο εις βάρος της Συρίας από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι τα ξημερώματα του Σαββάτου όπου κατέστρεψαν εγκαταλειμμένα κτίρια εξαπολύοντας πυραυλική επίθεση με 103 cruise από τους οποίους καταρρίφθηκαν οι 71 έρχεται η αγωνία της Δύσης για την επόμενη ημέρα στην Συρία καθώς η Μόσχα έχει βγει διπλωματικά κερδισμένη την στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης καταδικάζει την επίθεση.

Οι ΗΠΑ μέσω της πρέσβεώς τους στα Ηνωμένα Έθνη, Νίκι Χάλει, άλλαξαν δόγμα και υπογραμμίσαν ότι «δεν θα φύγουν εύκολα οι ΗΠΑ από τη Συρία» αν και πρόσφατα ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, ότι είχε αφήσει διφορούμενο εάν θα αποσύρει τους κοντά στους 2.000 Αμερικανούς στρατιώτες που βρίσκονται στην περιοχή ή θα τους ενισχύσει με 2.000 ακόμη.

Όλα αυτά την στιγμή που ο κόσμος αναμένει την «απάντηση» της Μόσχας στην κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και την «εχθρική ενέργεια» όπως την χαρακτήρισε ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, καθώς η επίθεση εναντίον της κυβέρνησης της Δαμασκού έγινε κατά παράβαση των κανόνων του Οργανισμού.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ουδέποτε εξέδωσε απόφαση που να δίνει το «πράσινο φως» σε μια επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων της. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τερέζα Μέι, δεν πήρε καν την έγκριση του Κοινοβουλίου της Γηραιάς Αλβιώνας και εντούτοις προχώρησε κανονικά. Σήμαερα μάλιστα δίνει εξηγήσεις στο βρετανικό Κοινοβούλιο γι’ αυτήν της την ενέργεια.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, κάνει μια συστηματική προσπάθεια επιστροφής στην παλιά επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και έχει καταφέρει πολλά σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο δρόμος της επιστροφής στην παλιά δόξα δεν είναι στρωμένος με ρόδα προβλήματα είναι σοβαρά.

Μια σοβαρή ανάλυση της πορείας της Ρωσίας μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αποδεικνύει ότι το σοβιετικό σύστημα επιβίωσε και από την επόμενη ημέρα της διάλυσης ετοιμάζει την επιστροφή και σήμερα πλέον είναι παρών με άγριες διαθέσεις. Εκείνο που πολλοί αποτυγχάνουν να αντιληφθούν είναι ότι η Σοβιετική Ένωση δεν εξαφανίστηκε από τη Δύση.

Απλά οδηγήθηκε σε διάλυση από τη σωστή πολιτική του Προέδρου των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρέηγκαν, αλλά κυρίως από τις συστημικές αποτυχίες στο εσωτερικό της. Η Σοβιετική ελίτ, παρά την διάλυση του Ανατολικού Μπλοκ και την ανεξαρτητοποίηση των Σοβιετικών Δημοκρατιών, παρέμεινε αλώβητη, ειδικά στη Ρωσία.

Ο Στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες παρέμειναν ως είχαν, η σοβιετικού τύπου οικονομία πέρασε στην ελεγχόμενη από το κράτος ολιγαρχία, και αυτό που γνωρίζαμε ως κομμουνισμό, μετεξελίχθηκε.

Και η ανοικοδόμηση άρχισε την επόμενη ημέρα της διάλυσης όπως αναφέρει και το Hellas Journal.

Στις αρχές του 1990 η κρατική γραφειοκρατία της Ρωσίας εξέδωσε δυο κείμενα βαρύνουσας σημασίας, που λίγοι θυμούνται:

Το πρώτο είναι το “Δόγμα του Εγγύς Εξωτερικού”, βάση του οποίου η Ρωσία διατηρούσε κρίσιμα συμφέροντα στις γειτονικές πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Το δεύτερο ήταν, το “Παράλληλο Δόγμα” του “Ρωσικού Κόσμου”, το οποίο προέβλεπε την επανένωση όλων των κοινοτήτων που μιλούν τη ρωσική γλώσσα σε ένα ενιαίο έθνος-κράτος.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ήταν αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών, έγινε Πρωθυπουργός και μετά, Πρόεδρος της Ρωσίας.

Την επομένη της επανένωσης της Κριμαίας, ο κ. Πούτιν μίλησε για Ρωσικές μειονότητες που έχουν εγκλωβιστεί στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, και για το Ρωσικό έθνος, που έχει γίνει η μεγαλύτερη εθνότητα στον κόσμο που είναι χωρισμένη από σύνορα, στέλνοντας σαφές μήνυμα για την ανατολική Ουκρανία, και τις ρωσικές κοινότητες στις Βαλτικές Δημοκρατίες και τη Κεντρική Ασία.

Αποτελεί στρατηγικό στόχο του Ρώσου Προέδρου και της Μόσχας, να δημιουργήσει ξανά τη Σοβιετική Ένωση, ως μια γεωπολιτική ενότητα ή ακόμη και ένα ενιαίο κράτος.

Λίγο πολύ μια Ευρασιατική κοινότητα με τη Ρωσία να έχει την πρωτοκαθεδρία. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν το έχει σχεδόν καταφέρει.

Με εξαίρεση τις βαλτικές χώρες, που είναι μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και τη Ουκρανία, οι υπόλοιπες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, είναι πλέον στην σφαίρα επιρροής της Μόσχας, με την Κίνα, να είναι η μόνη δύναμη, στην Κεντρική Ασία, που αμφισβητεί τη πρωτοκαθεδρία της.

Ο Πούτιν έχει, επίσης, ως στρατηγικούς στόχους, την αποδυνάμωση-εξαφάνιση οποιασδήποτε δύναμης αμφισβήτησης στην Ευρώπη, δηλαδή τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ή την ΕΕ και την επαναφορά σε ρόλο παγκόσμιας δύναμης μέσω υποστήριξης στρατηγικών συμμαχιών με περιφερειακές δυνάμεις όπως το Ιράν και η Τουρκία (του δίνει την δυνατότητα να πλήξει το ΝΑΤΟ εκ των έσω).

Δυστυχώς, οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες εδώ και πάρα πολλά χρόνια κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, έναντι αυτών των επιδιώξεων και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις όχι μόνο δεν καταλάβαιναν, αλλά ήταν και συμπαραστάτες στο παιχνίδι της Μόσχας βλέποντας την διγλωσσία της Ουάσιγκτον.

Το σχέδιο του Προέδρου της Γαλλίας, Ζάκ Σιράκ και του Καγκελάριου της Γερμανίας, Γκέρχαρντ Σρέντερ , για τη δημιουργία της “Ευρωπαϊκής Ένωσης Ασφάλειας και Άμυνας”, μιας στρατιωτικής συμμαχίας με τη Ρωσία, που θα παρέκαμπτε τις ΗΠΑ και λειτουργούσε παράλληλα ή θα αντικαθιστούσε το ΝΑΤΟ, αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα της πολιτικής των ευρωπαϊκών ηγεσιών κάτι στο οποίο όμως αρνείται σθεναρά η εκάστοτε ηγεσία του Λευκού Οίκου.

Την ίδια στιγμή, που στην Ευρώπη μειώνονταν οι αμυντικές δαπάνες, ο Πούτιν και η Ρωσία, προχωρούσαν σε μαζική ενίσχυση οπλικών συστημάτων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αντίβαρο στην μιλιταρικοποίηση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Εξίσου καταστροφική ήταν και η πολιτική των κυβερνήσεων του Μπαράκ Ομπάμα στις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας. Η αντίδραση Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία και τον Καύκασο που στόχο είχαν την διασφάλιση της ακεραιότητας της Ρωσίας και την ανάληψη δράσης στην Μέση Ανατολή από το 2015, εφαρμόζοντας μάλιστα μια δραστήρια συνεργασία με το Ιράν, βάζοντας απέναντι τον παραδοσιακό σύμμαχο της Δύσης, το Ισραήλ έφερε καρπούς για την Μόσχα και κατέρριψε τα σχέδια της Ουάσιγκτον.

Ο Πούτιν, τα κατάφερε όλα αυτά, με εξαίρεση την Κριμαία, χωρίς χρήση στρατιωτικής δύναμης. Εφάρμοσε μέσα και στρατηγικές που γνωρίζει καλά από την πολύχρονη καριέρα του στις μυστικές υπηρεσίες.

Δημιουργία δικτύων για κατασκοπία και επιρροή σε ξένες χώρες, κομμουνιστικά και ακροδεξιά κόμματα, επιχειρηματίες και εταιρίες που επιδιώκουν το κέρδος μέσα από το εμπόριο Ανατολής και Δύσης.

Η οικονομία της παρουσιάζει ανάπυξη παρά τις δυτικές κυρώσεις και ειδικά μετά την πτώση της τιμής του πετρελαίου αλλά και την άνοδο της κατανάλωσης ρωσικού φυσικού αερίου σε Βρετανία και Ευρώπη.

Και βέβαια, η έλευση της κυβέρνησης Τράμπ, στην Ουάσιγκτον, και η έμφαση του Αμερικανού Προέδρου στο εθνικό συμφέρον, περιπλέκουν και δυσκολεύουν ακόμη πιο πολύ τα πράγματα για τον Πούτιν και τη Μόσχα.