Tα εγκλήματα της βρετανικής Αυτοκρατορίας – Εκατομμύρια νεκροί και σφαγές αμάχων

Το 44% των Βρετανών που συμμετείχε σε δημοσκόπηση του YouGov δήλωσε υπερήφανο για την αποικιοκρατική ιστορία της χώρας του, το 21% το αποκηρύσσει και το 23% δεν παίρνει θέση ούτε υπέρ ούτε κατά. Στην ίδια δημοσκόπηση το 43% πιστεύει ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν κάτι καλό, το 19% πιστεύει το αντίθετο και το 25% δεν υποστηρίζει καμία από τις δύο απόψεις

Υπενθυμίζεται ότι μέχρι το 1922 η Βρετανία κυβερνούσε το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού και ήλεγχε το ένα τέταρτο περίπου της συνολικής έκτασης της ξηράς της Γης.

Όμως, όπως μεταδίδει ο independent, αν και οι υποστηρικτές της αποικιοκρατίας λένε πως η Αυτοκρατορία είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, καθώς και άλλα οφέλη στα μέρη που διοικούσε, υπάρχουν και αυτοί που θυμίζουν μια σειρά από σφαγές εις βάρος των αντιφρονούντων, την επιβολή εξαθλίωσης σε ολόκληρους πληθυσμούς αλλά και τη χρήση στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Η βρετανική εφημερίδα παρουσιάζει μια λίστα με τις θηριωδίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο εγκλεισμός σε αυτά των Μπόερς

Κατά τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς στη Νότια Αφρική (1899 – 1902) οι Βρετανοί συγκέντρωσαν περίπου το ένα έκτο των Μπόερ, κυρίως γυναίκες και παιδιά και τους έστειλε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε αυτά εστάλησαν περίπου 107.000 άνθρωποι. Οι συνθήκες ήταν τόσο άθλιες με ελάχιστο φαγητό για τους κρατούμενους και τις αρρώστιες να θερίζουν με αποτέλεσμα 27.927 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους αλλά και άγνωστο αριθμό μαύρων Αφρικανών.

boer

Η σφαγή του Άμριτσαρ

Όταν οι Ινδοί διαδηλωτές αγνόησαν την κυβερνητική εντολή και διαδήλωσαν ειρηνικά στις 13 Απριλίου του 1919 στο Jallianwala Bagh κοντά στον «Χρυσό ναό» του Amritsar οι στρατιώτες που ήταν υπό τις διαταγές του Άγγλου ταξίαρχου Reginald Dyer πήραν εντολή να ανοίξουν πυρ εναντίον του πλήθους.

Οι στρατιώτες Gurkha άρχισαν να πυροβολούν εναντίον των πολιτών μέχρι που τελείωσαν τα πυρομαχικά τους. Εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους μεταξύ 379 και 1.100 άνθρωποι μέσα σε 10 λεπτά.

Η ημέρα εκείνη έμεινε στην ιστορία ως η σφαγή του Άμριτσαρ.

Ο ταξίαρχος Dyer ανακηρύχθηκε σε ήρωα και οι Βρετανοί πολίτες έκαναν έρανο, συγκέντρωσαν και του παρέδωσαν το ποσό των 26.000 λιρών ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης τους.

Η ανεξαρτησία της Ινδίας

Το καλοκαίρι του 1947 οι Βρετανοί αποχώρησαν από την Ινδία. Τότε ο Cyril Radcliffe (Κύριλλος Ράντκλιφ), είχε επιφορτιστεί με την αποστολή να σχεδιάσει τα σύνορα μεταξύ της Ινδίας με το νεοϊδρυθέν κράτος το Πακιστάν. Αυτό έγινε σε χρόνο ρεκόρ και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια ενός μεσημεριανού γεύματος.

Ο διαχωρισμός έγινε βάσει της θρησκευτικής πίστης με αποτέλεσμα εν μια νυχτί 10 εκατομμύρια άνθρωποι να εκτοπιστούν από τις εστίες τους. Ινδοί στο Πακιστάν και Μουσουλμάνοι στην Ινδία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους καθώς η κατάσταση σύντομα ξέφυγε από τον έλεγχο και ξέσπασαν βίαια επεισόδια. Εκτιμάται ότι περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια σεκταριστικών συγκρούσεων.

Η εξέγερση των Μάου – Μάου

Το 2012 χιλιάδες Κενυάτες πανηγύριζαν καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας είχε δώσει σε τέσσερις ηλικιωμένους Κενυάτες το δικαίωμα να προσφύγουν κατά της βρετανικής κυβέρνησης υποστηρίζοντας ότι οι βρετανικές αποικιοκρατικές δυνάμεις τους κακοποίησαν, βίασαν και βασάνισαν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μάου Μάου (1951 – 1956).

Η εξέγερση των Μάου Μάου, που ξέσπασε το 1952, ήταν η αντίδραση των Κικούγιου, της μεγαλύτερης εθνότητας της Κένυας, εναντίον των βρετανικών αρχών και των λευκών εποίκων. Πολλοί από αυτούς στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου βασανίστηκαν άγρια και κακοποιήθηκαν σεξουαλικά.

Εκτιμάται, σύμφωνα με τον ιστορικό David Anderson ότι 20.000 έχασαν τη ζωή τους, ενώ η Caroline Elkins ανεβάζει τον αριθμό στις 100.000.

Λιμός της Βεγγάλης

Περίπου 12 με 29 εκατομμύρια Ινδοί πέθαναν από την πείνα ενώ η χώρα ήταν υπό την βρετανική κυριαρχία καθώς εκατομμύρια τόνοι σιταριού εξάγονταν στη Βρετανία.

Το 1943 περίπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι στη Βεγγάλη πέθαναν από την πείνα καθώς ο Τσόρτσιλ έστελνε τα αποθέματα τροφίμων και ρυζιού στους Βρετανούς στρατιώτες και στην Ελλάδα.

Για το λιμό της Βεγγάλης ο Τσόρτσιλ είπε: «Τους μισώ τους Ινδούς. Είναι ζώα και έχουν μια ζωώδη θρησκεία. Ο λιμός ήταν δικό τους λάθος που αναπαράγονται σαν κουνέλια».

Μεταξύ 1955 και 1959 οι Βρετανοί βασάνισαν τουλάχιστον 3.000 Κύπριους που αντετίθεντο στο βρετανικό ζυγό.

Πολλούς από αυτούς που συνελάμβαναν τους κρατούσαν για χρόνια χωρίς δίκη και τους βασάνιζαν κατηγορώντας τους ως τρομοκράτες. Οι ξυλοδαρμοί, οι εικονικοί πνιγμοί και εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες ήταν ο κανόνας. Δεν γλίτωναν ούτε και τα παιδιά. Υπάρχουν καταγγελίες για βασανισμούς 15χρονων που μεταξύ άλλων τους έτριβαν τα μάτια με καυτερή κόκκινη πιπεριά, άλλα τα μαστίγωναν.

Όσοι βρίσκονταν ένοχοι για συνεργασία με τους αντάρτες έφευγαν για το Λονδίνο. Σε μια επίσκεψη της αντιπολίτευσης στις φυλακές όπου κρατούνταν οι Κύπριοι διαπιστώθηκε, όπως μεταδίδει το listverse, είχαν σπασμένα χέρια, ουλές σε όλο τους το σώμα και το λαιμό. Ήταν θύματα μιας σαδιστικής πολιτικής στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.