Το Bitcoin αξίζει πλέον 18.000 δολάρια: Όταν το «The Economist» «προέβλεψε» την χρήση παγκόσμιου νομίσματος το 2018!

Πριν από 30 ολόκληρα χρόνια το ελεγχόμενο από την πιο ισχυρή οικογένεια του πλανήτη, τους Rothschild, περιοδικό The Economist, δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο αανφέρονταν η υιοθέτηση ενός παγκόσμιου νομίσματος μέχρι το έτος 2018!

Σήμερα, κατά το τέλος του έτους 2017, βρίσκεται σε πλήρη χρήση το bitcoin, περιβόητο κρυπτονόμισμα που δημιούργησαν χάκερ το 2008 και τότε ισοδυναμούσε με ένα σεντ να έχει αγγίξει τα 18.000 δολάρια, να χρησιμοποιείται κατά κόρον στις χρηματιστηριακές συναλλαγές και ήδη στην Ελλάδα να υπάρχουν πέντε ΑΤΜ που να το ανταλλάσσουν.

Έτσι λοιπόν, ένα «εικονικό» νόμισμα που δημιουργήθηκε σαν είδος «αστείου» πριξν από 10 περίπου χρόνια, έχει λάβει διαστάσεις… of world currency.

Στην πρώτη συναλλαγή του, εν έτει 2010, 10.000 bitcoins δόθηκαν για δύο μεγάλες πίτσες και τώρα ενώ μπαίνει το 2018 το bitcoin προσεγγίζει τα 18.000 δολάρια κάτι που σημαίνει ότι οι 10.000 μονάδες που δόθηκαν για πίτσες σήμερα έχουν αξία περίπου 180 εκατ. δολαρίων!

Όμως αυτό που προκαλεί ενδιαδφέρον είναι ότι απόδοσή του μόνο φέτος έχει αγγίξει το 2.000%

Τι σημαίνει αυτό; Απλά ότι το άρθρο του The Economist, είτε επαληθεύεται είτε κάποιοι το «επαληθεύουν»

Kάποιος θα αναρωτηθεί «γιατί να δημιουγηθεί ένα παγκόσμιο νόμισμα»; Πολύ απλά διότι για να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο κράτος χρείαζεται ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, μια παγκόσμια θρησκεία, μια παγκόσμια κυβέρνηση και ένας… παγκόσμιος ηγέτης και… ο νοών νοείτω.

Για να δούμε τι έλεγε τότε το περιοδικό παρουσιάζοντας αποσπάσματα από το άρθρο όπως το έχει αποδόσει η εξαιρετική ιστοσελίδα του redskywarning.blogspot.gr

Το 2008, όταν δημιουργήθηκε το bitcoin, η αξία που του είχαν προσδώσει ο μυστηριώδης κατασκευαστής του με το ψευδώνυμο Σατόσι Νακαμότο και οι πρώτοι προγραμματιστές της νέας τεχνολογίας που πρεσβεύει δεν ξεπερνούσε το ένα σεντ… Δημιουργήθηκε από ομάδα χάκερ – ακτιβιστών προκειμένου να πραγματοποιούνται συναλλαγές παρακάμπτοντας το τραπεζικό σύστημα. Αλλωστε μόλις είχε σπάσει η φούσκα στη Wall Street και ξεσπάσει η οικονομική κρίση.

Τριάντα χρόνια από τώρα, οι Αμερικανοί, οι Ιάπωνες, οι Ευρωπαίοι και οι άνθρωποι σε πολλές άλλες πλούσιες χώρες, και κάποιες σχετικά φτωχές, πιθανότατα θα πληρώνουν για τα ψώνια τους με το ίδιο νόμισμα. Οι τιμές θα αναφέρονται όχι σε δολάρια, γιεν ή γερμανικά μάρκα, αλλά με, ας πούμε, τον Φοίνικα. Ο Φοίνικας θα ευνοηθεί από τις εταιρείες και τους αγοραστές, διότι θα είναι πιο βολικό από τα σημερινά εθνικά νομίσματα, τα οποία μέχρι τότε θα φανούν σαν μια ιδιόρρυθμη αιτία μεγάλης διατάραξης της οικονομικής ζωής τον τελευταίο εικοστό αιώνα.

……

Στις αρχές του 1988, αυτή είναι μια περίεργη πρόβλεψη. Οι προτάσεις για ενδεχόμενη νομισματική ένωση πολλαπλασιάστηκαν πριν από πέντε και δέκα χρόνια, αλλά σχεδόν δεν προέβλεπαν τις αποτυχίες του 1987. Οι κυβερνήσεις των μεγάλων οικονομιών προσπάθησαν να μετακινήσουν μια ίντσα ή δύο προς ένα πιο διαχειριζόμενο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών – ένα λογικό προκαταρκτικό, προς την ριζική νομισματική μεταρρύθμιση.

Εξαιτίας της έλλειψης συνεργασίας στις βασικές οικονομικές πολιτικές τους προκάλεσαν την άνοδο των επιτοκίων που έφεραν τη συντριβή του χρηματιστηρίου τον Οκτώβριο. Αυτά τα γεγονότα τιμώρησαν τους μεταρρυθμιστές των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Η συντριβή της αγοράς τους έμαθε ότι η προσήλωση της πολιτικής συνεργασίας μπορεί να είναι χειρότερη από το τίποτα και ότι μέχρις ότου η πραγματική συνεργασία είναι εφικτή (δηλ. έως ότου οι κυβερνήσεις παραδώσουν κάποια οικονομική κυριαρχία), θα επιχειρήσουν να πετύχουν περαιτέρω προσπάθειες για να συνδέσουν τα νομίσματα.

…

The New World Economy / Η νέα παγκόσμια οικονομία

Η ζώνη Phoenix θα επέβαλλε αυστηρούς περιορισμούς στις εθνικές κυβερνήσεις. Δεν θα υπήρχε μια εθνική νομισματική πολιτική. Η παγκόσμια προσφορά φοίνικα θα καθοριζόταν από μια νέα κεντρική τράπεζα, που θα προερχόταν ίσως από το ΔΝΤ…. Κάθε χώρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει φόρους και δημόσιες δαπάνες για να αντισταθμίσει την προσωρινή πτώση της ζήτησης, αλλά θα έπρεπε να δανειστεί αντί να εκτυπώσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού…. Αυτό σημαίνει μεγάλη απώλεια της οικονομικής κυριαρχίας, αλλά οι τάσεις που κάνουν τον Φοίνικα τόσο ελκυστικό καταργούν αυτή την κυριαρχία μακριά σε κάθε περίπτωση. Ακόμη και σε έναν κόσμο περισσότερο ή λιγότερο κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών, οι κυβερνήσεις έχουν δει την ανεξαρτησία της πολιτικής τους να ελέγχεται από έναν εχθρικό εξωτερικό κόσμο.–

Καθώς έρχεται ο επόμενος αιώνας, οι φυσικές δυνάμεις που πιέζουν τον κόσμο προς την οικονομική ολοκλήρωση θα προσφέρουν στις κυβερνήσεις μια ευρεία επιλογή. Μπορούν να πάνε με τη ροή, ή μπορούν να χτίσουν οδοφράγματα. Το να προετοιμάσεις το δρόμο για το Φοίνικα σημαίνει λιγότερες υποτιθέμενες συμφωνίες για την πολιτική και περισσότερες πραγματικές. Αυτό σημαίνει να επιτρέπεται και στη συνέχεια να προωθείται ενεργά η ιδιωτική χρήση ενός διεθνούς χρήματος παράλληλα με τα υπάρχοντα εθνικά κονδύλια. Αυτό θα επιτρέψει στους ανθρώπους να ψηφίσουν με τα πορτοφόλια τους για την ενδεχόμενη μετάβαση στην πλήρη νομισματική ένωση. Ο Φοίνιξ πιθανότατα θα ξεκινούσε ως ένα κοκτέιλ εθνικών νομισμάτων, ακριβώς όπως είναι σήμερα το Ειδικό Σχέδιο Δράσης. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, η αξία του έναντι των εθνικών νομισμάτων θα πάψει να έχει σημασία, γιατί οι άνθρωποι θα το επέλεγαν για την ευκολία τους και τη σταθερότητα της αγοραστικής του δύναμης.

Τσεκάρετε για το Φοίνικα περίπου το 2018, και καλωσορίστε όταν έλθει.

Μόλις δέκα χρόνια αργότερα, το 1998, ο Economist προβάλει και πάλι στο κοινό του μια προσπάθεια προώθησης της ατζέντας τωνglobalists με ένα άρθρο με τίτλο “One world, one money” / «Ένας κόσμος, ένα χρήμα».

Όπως και με το άρθρο του 1988, αυτό το άρθρο επιχειρεί να εξηγήσει γιατί ένα πολύ πιο συγκεντρωτικό και ελεγχόμενο σύστημα θα ωφελούσε την παγκόσμια οικονομία, αγνοώντας εντελώς το γεγονός ότι ένα τέτοιο κεντρικό διεθνές νόμισμα θα αποτελούσε ένα τεράστιο πραξικόπημα για το διεθνές τραπεζικό καρτέλ και την οικονομική βάση της τραπεζικής αυτοκρατορίας των Rothschild.

Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι η δημιουργία ενός παγκόσμιου νομίσματος θα έδινε υπερβολικό ποσό γεωπολιτικού κεφαλαίου σε μη εκλεγμένους διεθνείς τραπεζίτες και, στη συνέχεια, θα αφαιρούσε την εξουσία από τους πολίτες κάθε έθνους και τους αντίστοιχους κυβερνητικούς εκπροσώπους τους.

Μήπως κάποιος θέλει πραγματικά οι διεθνείς τραπεζίτες να έχουν τόσο τεράστια πολιτική δύναμη πάνω από την τεράστια οικονομική επιρροή και την εξουσία που ήδη κατέχουν στις αίθουσες εξουσίας;

«Δώστε μου τον έλεγχο του χρήματος οποιασδήποτε χώρας και δεν με ενδιαφέρει ποιος κάνει τους νόμους της», δήλωσε ο MayerAmschel Rothschild, ιδρυτής της τραπεζικής δυναστείας τωνRothschild.

Παρόλο που η οικογένεια Rothschild έχει γενικά πολύ χαμηλό δημόσιο προφίλ, εξακολουθούν να έχουν σημαντικές επιχειρηματικές δραστηριότητες σε ένα ευρύ φάσμα τομέων. Παρόλο που δεν μπορείτε να βρείτε κάποιον συγκεκριμένοRothschild στον κατάλογο με τους πιο πλούσιους του Forbes, εκτιμάται ότι η οικογένεια ελέγχει περιουσία ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων στην υφήλιο, έχοντας έτσι μια ισχυρή φωνή σε όλο το γεωπολιτικό φάσμα που πολλοί αντιλαμβάνονται ως ένα κρυφό χέρι που χειρίζεται γεγονότα σιωπηλά πίσω από ένα πέπλο μυστικότητας και σιωπής.