«Τσερνόμπιλ» το Μάτι – Καθηγητής Χ.Ζερεφός: «Τοξική η περιοχή – Δεν είναι ακόμα κατοικήσιμη»

Με περιγραφή που θύμισε την πυρηνική καταστροφή στο Τσερνόμπιλ ο καθηγητής Χρήστος Ζέρεφος επισημαίνει πως η περιοχή είναι τόσο τοξική που δέν είναι κατοικήσιμη.

Οι κάτοικοι πρέπει να περιμένουν ώστε « οι φθινοπωρινές βροχές να ξεπλύνουν την περιοχή από τις τοξικές ουσίες που εκλύθηκαν με την πυρκαγιά»

O καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας, γεωλόγος Χρήστος Ζερεφός, εξηγεί πως από την καταστροφή, που συντελέστηκε στο Μάτι, το περιβάλλον θ’ αρχίσει να επανέρχεται στην πρότερη κατάσταση τούς επόμενους μήνες κι έως τότε κάτοικοι και επαγγελματίες που εργάζονται στον τόπο για την αποκατάσταση της ζωής, θα πρέπει να τηρούν όλα τα μέτρα ασφαλείας.

Εξηγεί: «Είχαμε πει από τις πρώτες κιόλας ημέρες πως όποιος βρεθεί σ’ εκείνη την τόσο επιβαρυμένη περιβαλλοντικά περιοχή θα πρέπει να φορά τουλάχιστον μάσκα. Αλλά, βέβαια οι άνθρωποι που έσπευδαν να διαπιστώσουν αν σώθηκε κάτι από το βιός τους, ή εκείνοι που προσπαθούσαν να προστατεύσουν τα εναπομείναντα από τους εισβολείς, που εκμεταλλεύονται τέτοιες καταστάσεις, δεν συνειδητοποιούσαν τον κίνδυνο. Αιωρούμενα σωματίδια, αμίαντος, διοξίνες και πολλές άλλες ουσίες που απελευθερώνονται σε μία πυρκαγιά, που δεν καίει μόνο δάσος, αλλά και σπίτια και οχήματα κα, είναι για τους ανθρώπους ιδιαιτέρως επιβλαβή στοιχεία».

Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς υπήρξαν τοξικές ενώσεις, βαρέα μέταλλα, διοξίνες από πλαστικά υλικά κι επιπλέον εκλύθηκαν βενζόλιο και αλδεΰδες, ρύποι καρκινογόνοι, σύμφωνα με δηλώσεις του αν. καθηγητή Περιβαλλοντικής Μηχανικής του ΑΠΘ, Δημοσθένη Σαρηγιάννη.

Ο κ. Ζερεφός κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ιδιαίτερα για ευπαθείς και αδύναμους οργανισμούς, όπως τα παιδιά και τα άτομα τρίτης ηλικίας. Εξηγεί πως όσο κι αν από την κατάσβεση έχουν μεσολαβήσει βροχές, μεγάλη ποσότητα σκόνης που παρήχθη κατά τη διάρκεια της καταστροφικής πυρκαγιάς έχει τρυπώσει σε «ασφαλή» σημεία και με τους δυνατούς ανέμους απελευθερώνεται και εισπνέεται.

Κατά τον ίδιο, ωστόσο, το σοβαρότερο στοιχείο της επόμενης ημέρας μιας τέτοιας περιβαλλοντικής καταστροφής, δεν είναι τόσο το περιβάλλον, το οποίο αν γίνει συστηματική δουλειά, θα αναγεννηθεί, αλλά η φόρτιση των διασωθέντων.

«Έχουμε ανθρώπους που ζουν στην περιοχή μόνιμα κι ένιωθαν τυχεροί που αγνάντευαν τη θάλασσα τον χειμώνα κι απολάμβαναν το μπάνιο τους το καλοκαίρι. Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι λυγίζουν από το συναισθηματικό βάρος. Αυτή τη θάλασσα δεν τη θέλουν πια, δεν την πλησιάζουν, φοβούμενοι ότι κρύβει μέσα της κι άλλους νεκρούς. Το περιβάλλον θα επανέλθει. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό σύντομα, θα πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να στηριχθούν ψυχολογικά, να σταθούν πάλι στα πόδια τους, να νιώσουν δυνατοί, για φτιάξουν μια κοινωνία τόσο οργανωμένη απέναντι σε μια ενδεχόμενη μελλοντική πυρκαγιά ή άλλη φυσική καταστροφή, που να αποτελέσουν παράδειγμα και γι άλλες, παρόμοιες περιοχές, με αντίστοιχες δυσκολίες στην πρόσβαση προς τη σωτηρία. Γιατί, δυστυχώς, τέτοιες περιοχές στον τόπο μας έχουμε πολλές» καταλήγει ο κ. Ζερεφός.