Διαβήτης τύπου 2: Τι δείχνει ο “παγωμένος ώμος”

Ο διαβήτης τύπου 2 συμβαίνει όταν ο οργανισμός δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή η ινσουλίνη που παράγεται δεν λειτουργεί σωστά.

Τα συμπτώματα του διαβήτη μπορεί να ποικίλουν (αύξηση της δίψας, ανάγκη ούρηση ειδικά τη νύχτα, αίσθημα κόπωσης, κοψίματα ή πληγές που δεν επουλώνονται γρήγορα κ.α.). Τα συμπτώματα δεν είναι πάντα προφανή και πολλοί άνθρωποι υποφέρουν με την πάθηση πολλά χρόνια προτού διαγνωστούν με αυτή.

Διαβήτης: Τι δείχνει ο “παγωμένος ώμος”

Ωστόσο, οι ειδικοί πιστεύουν ότι μια κατάσταση που ονομάζεται «παγωμένος ώμος» θα μπορούσε επίσης να είναι σύμπτωμα που έχει ο διαβήτης τύπου 2 σε άτομα που δεν έχουν ακόμα διαγνωστεί.

Η κατάσταση είναι επίσης γνωστή ως σύσπαση του ώμου (shoulder contracture ή adhesive capsulitis) και μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που έχουν υποβληθεί σε προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στον ώμο. Είναι μια κατάσταση πιο συχνή στους ανθρώπους με διαβήτη, από ό,τι σε εκείνους που δεν έχουν διαβήτη και οι αριθμοί είναι αρκετά εκπληκτικοί.

Οι ερευνητές που δημοσίευσαν την σχετική τους έρευνα στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Diabetes Investigation, αναφέρουν: «Η σοβαρότητα και οι κίνδυνοι της μυοσκελετικής επιπλοκής μπορεί να μην αναγνωρίζονται καλά ως καρδιαγγειακές επιπλοκές, ωστόσο οι σχετικές ασθένειες προκαλούν φυσική και ψυχολογική βλάβη σε άτομα με διαβήτη (…) Μεταξύ των διαφόρων μυοσκελετικών παθήσεων, ο πόνος στον ώμο είναι ένα από τα πιο κοινά παράπονα (…) Προηγούμενες αναφορές έδειξαν ότι υπάρχει υψηλότερο ποσοστό (27,5%) διαταραχών των ώμων σε ασθενείς με διαβήτη σε σύγκριση με το ποσοστό 5% σε ασθενείς χωρίς διαβήτη».

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα «παγωμένου ώμου» περιλαμβάνουν πόνο και επίμονη δυσκαμψία στην άρθρωση. Αυτό μπορεί να κάνει δύσκολη την εκτέλεση κανονικών κινήσεων του ώμου και μπορεί να επηρεάσει καθημερινές εργασίες. Τα συμπτώματα του παγωμένου ώμου τείνουν να χειροτερεύουν σταδιακά.

Θολό ακόμα το τοπίο

Ωστόσο, οι ειδικοί είναι ακόμα αβέβαιοι την ακριβή αιτία που συμβαίνει η εν λόγω κατάσταση και γιατί είναι πιο συχνή στους διαβητικούς. Εκτιμούν ότι η χρόνια φλεγμονή στην άρθρωση (παρόμοια με την οστεοαρθρίτιδα, ή τη ρευματοειδή αρθρίτιδα) ίσως είναι αποτέλεσμα της υπεργλυκαιμίας, η οποία θα με την σειρά της θα μπορούσε να αυξήσει το πρήξιμο της άρθρωσης.

Επίσης, αμφισβήτησαν εάν η λήψη στατινών θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης του «παγωμένου ώμου». Στα άτομα που έχουν την εν λόγω πάθηση συνιστάται να λαμβάνουν παυσίπονα και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ή ακόμα και να κάνουν φυσιοθεραπείες.