Το συγκλονιστικό μήνυμα της μητέρας της Μυρτούς: «Όσο ζω θα αγωνίζομαι για σένα θα είμαι η φωνή σου, μετά τι…»

Εννιά χρόνια πέρασαν από την 23η Ιουλίου του 2012, όταν η ανήλικη Μυρτώ Παπαδομιχελάκη, βρέθηκε άγρια ξυλοκοπημένη και ημίγυμνη σε μια από τις πιο γνωστές παραλίες της Πάρου.

Μάλιστα, στο κεφάλι της έφερε μεγάλο τραύμα από χτύπημα με πέτρα το οποίο άφησε τη νεαρή κοπέλα σε κώμα.

Μετά από αρκετές μέρες οι αρχές κατάφεραν να εντοπίσουν τον Πακιστανό που της επιτέθηκε με σκοπό να της κλέψει το κινητό. Η Μυρτώ προσπάθησε να αμυνθεί όμως εκείνος την χτύπησε με μια πέτρα στο κεφάλι και στη συνέχεια τη βίασε ενώ εκείνη βρισκόταν σχεδόν λιπόθυμη από τα χτυπήματα.

Το «τέρας» είχε προσπαθήσει να αποδράσει από το νησί και τελικά συνελήφθη στη Νέα Χαλκηδόνα όπου προγραμμάτιζε την επιστροφή του στο Πακιστάν.

​​​​​​​Ο δράστης ομολόγησε με κυνική ψυχραιμία το έγκλημά του και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη ληστεία, 18 χρόνια για απόπειρα ανθρωποκτονίας, 18 χρόνια για βιασμό, και 3 μήνες για παράνομη εργασία.

Ο Γολγοθάς της Μυρτούς όμως που έζησε από θαύμα είχε μόλις ξεκινήσει. Το νεαρό κορίτσι έχοντας στο πλευρό της μόνο τη μητέρα της Μαίρη Κοτρώτσου έδωσε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.

​​​​​​​Τα χρόνια πέρασαν και η Μυρτώ, καθηλωμένη τα πρώτα χρόνια σε κρεβάτι ξεκίνησε θεραπείες αποκατάστασης, ώσπου τελικά κατάφερε να μπορεί να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι, χωρίς να έχει επαφή με το περιβάλλον. Η Μυρτώ αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω της όμως δεν μπορεί να εκφραστεί, να μιλήσει, να γελάσει.

Με μια συγκλονιστική ανάρτηση, η μητέρα της, η γυναίκα που κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να ανταπεξέλθει στα έξοδα προκειμένου να προσφέρει μια αξιοπρεπή ζωή στο παιδί της, απευθύνεται στην κυβέρνηση που την έχει εγκαταλείψει και αρνείται να αποζημιώσει τη Μυρτώ για την επίθεση από τον παράνομο μετανάστη.

Αναλυτικά η ανάρτησή της

«Μυρτώ μου

9 χρόνια… πέρασαν από εκείνη την μέρα που σε είδα να περπατάς για τελευταία φορά.

9 χρόνια… πέρασαν και δεν άκουσα την φωνή σου που τιτίβιζε ασταμάτητα.

9 χρόνια… που είσαι καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι ή ενα ΚΑΡΟΤΣΙ. Χωρίς να μιλάς να περπατάς. Μόνο Κοιτάς και γελάς με αυτό το χαμόγελο που είναι ο κόσμος μου όλος

9 χρόνια… νοσοκομείων, χειρουργίων, θεραπειών, και ασταμάτητων πόνων ακομη και σήμερα

9 χρόνια…που δεν ζεις την ζωή σου όπως οι συνομήλικοι σου, μονο παρακολουθείς και καταλαβαίνεις

9 χρόνια… που τρέχω σε οποίο γιατρο μου πουν ότι μπορεί να κάνει κατι. Σε κάθε θεραπευτή για οποιαδηποτε θεραπεία. Που διαβάζω οτι μπορεί να εχει παρουσιαστεί στον ιατρικό τομέα και εχει σχέση με τον εγκέφαλο. Σε Ελλάδα και εξωτερικό.

9 χρόνια… που προσεύχομαι και ελπίζω σε ένα θαύμα από τον Θεό γιατί δεν μου έμεινε και τίποτε άλλο να κάνω τίποτε άλλο να περιμένω.

9 χρόνια… που ο απλος κόσμος με ρωτάει για την πορεία της υγείας σου και δεν ξερω τι να απαντήσω.

9 χρόνια… πόνου και στεναχώριας για την ζωη που δεν θα ζήσεις . Όχι για εμένα για εσένα και μόνο.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ απο το Κράτος να αναλάβει την ΕΥΘΥΝΗ, γι αυτό που σου συνέβη, γιατι δεν ήταν ατύχημα, δεν ηταν τροχαίο!

Ήταν δολοφονική ενέργεια από κάποιον που εισήλθε στην πατρίδα σου χωρίς κανείς να τον ελέγξει!

Το πιο τραγικό ειναι ότι κάποτε ευχόμουν να μην υπάρξει άλλη Μυρτώ και σήμερα ήδη έχουν υπάρξει μια Ζωή, μια Ελένη, μια Κάρολαιν μια Γαρυφαλλιά.

Με ΤΡΟΜΑΖΕΙ ως μητέρα το αύριο.

Όσο Ζω θα αγωνιζομαι για σένα, θα είμαι η φωνή σου, μετά τι…» έγραψε η χαροκαμένη μητέρα.