Εσωτερική Ασφάλεια
Κρίσιμο χαρακτηρίζεται το επόμενο 24ωρο για το 6χρονο αγοράκι που τραυματίστηκε σε αγώνα καρτ στην Πάτρα και νοσηλεύεται στη ΜΕΘ Παίδων. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο μικρός Φώτης δεν έχει υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία.
Ο 6χρονος παρακολουθούσε τους αγώνες καρτ πίσω από τα προστατευτικά κιγκλιδώματα μαζί με συγγενικό του πρόσωπο, στο ύψος της οδού Μαιζώνος, κοντά στην πλατεία Γεωργίου. Κατά την πρόσκρουση δύο οχημάτων, ένα από αυτά έπεσε πάνω στα προστατευτικά κιγκλιδώματα και μία πινακίδα χτύπησε το παιδί, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά.
Ο γιατρός που του προσέφερε τις πρώτες βοήθειες, μίλησε στον ΑΝΤ1, περιγράφοντας τις σκηνές χάους που εκτυλίχθηκαν μετά το ατύχημα.
Όπως είπε ο Βαγγέλης Δημητρόπουλος, Διευθυντής Οικογενειακής Ιατρικής στο Νοσοκομείο Αμαλιάδας, ο οποίος έτυχε να βρίσκεται στο σημείο, έσπευσε να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες, ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις για έναν γιατρό.
«Η πρώτη κίνηση ήταν να βάλω το αυτί μου και να ακούσω την ανάσα του. Τίποτα, καμία ανταπόκριση. Βάλαμε οξύμετρο που έδειξε χαμηλό οξυγόνο, της τάξης του 65%», ανέφερε ο γιατρός, η βοήθεια του οποίου ήταν καθοριστική εκείνες τις στιγμές.
Τις συγκλονιστικές στιγμές που ακολούθησαν μετά το τραγικό ατύχημα περιέγραψε σε ανάρτησή του στο Facebook ο διευθυντής γενικής οικογενειακής ιατρικής στο γενικό νοσοκομείο της Αμαλιάδας, Βαγγέλης Δημητρόπουλος.
«Είσαι γιατρός, στο ΕΣΥ…. Ξημερώνει Κυριακή και βγαίνεις από εφημερία, με όσα έχεις τραβήξει, και δεν ήταν λίγα, και ζητάς την γαλήνη την ηρεμία την ζεστασιά, της ξεκούρασης.. Και η μοίρα σε φέρνει σε μια ανθρώπινη εκδήλωση στην πόλη που αγαπάς, και ζεις.. Να δεις αυτό που χιλιοδιαφημίζεται, στην πόλη σου. Ανάβεις το κερί σου στην Ευαγγελίστρια, και παίρνεις θέση πίσω από τα προστατευτικά κάγκελα, και ζεις την αδρεναλίνη των αγώνων καρτ. Χασμουριέσαι, τα μάτια βαριά τσούζουν από την κούραση, αλλά ο ήχος των καρτ σε κρατάει ξύπνιο και ζωντανό…
Θαυμάζεις 4 καρτ να μπαίνουν με τις μπάντες, και ξάφνου, ακούς το γ@@@@ μπαμ, σιμά σου, τα κάγκελα δίπλα σου, να ανοίγουν, τα προστατευτικά πλαστικά να σπάνε… Μέσα από τους καπνούς, την σκόνη ,που βγαίνουν, ξεχνάς την κούραση, το ξενύχτι, και σκέφτεσαι ότι είσαι γιατρός…. Βλέπεις ένα παλικαράκι, στα χέρια κάποιων, μπροστά σου λιπόθυμο, το κεφαλάκι γερμένο πίσω, να το τρέχουν να φωνάζουν “βοήθεια το παιδί το παιδί, βοήθεια….” Είμαι γιατρός πρέπει να βοηθήσω..
Έτρεξα… Χυμένοι καφέδες, στο διάβα, τραπέζια πεσμένα, πλαστικά σπασμένα, στραπατσαρισμένα κάγκελα, στο διάβα μου… Δεν με σταματούν, απλά φωνάζω είμαι γιατρός ρε παιδιά, να βοηθήσω… Μου γλιστρά η σαγιονάρα, ακόμα την ψάχνω, δεν σταμάτησα.. Μονοσάνταλος ζητάω από το προσωπικό ασφαλείας, να μου ανοίξει, το διαχωριστικό ασφαλείας, να βοηθήσω… Το έκαναν άμεσα… Δύο τρεις Ερυθροσταυρίτες, πάνω από το ξαπλωμένο στο μάρμαρο της Πλ. Γεωργίου, κορμάκι του Μικρού Φώτη… Γονάτισα.. Οξυγόνο παιδιά…. Οξυγόνο γρήγορα.. Κολάρο στον αυχένα τώρα… Πιάνω το χεράκι του, το αφήνω, και πέφτει χωρίς τόνο… Κοιτάζω τις κόρες του, βυθισμένες….με το ένα χέρι την Αmbu, και το άλλο στο προσωπάκι, που δεν αντιδρά….
Να σου κ η Βιβή…Βαγγέλη μου είσαι εδώ?? Βοήθα Βιβή… Είναι δύσκολα, βοήθα να το διώξουμε άμεσααα…… Τις δίνω την ambu, με συντονισμένες κινήσεις, να βάλουμε το κορμάκι στο φορείο-σανίδα με ιμάντες ακινητοποίησης.. Γρήγορα στο ασθενοφόρο Βιβή..
Βαγγέλη μου φτιάξαμε το οξυγόνο. Δείχνει 98, το οξύμετρο… ψιθυρίζω βοηθά Χριστέ μου, το αγγελούδι. Το ασθενοφόρο πισωκολώνει.. Βιβή πας κοντά… Φεύγουν με συνοδό την ελπίδα για ζωή.. Όλα έγιναν όπως πρέπει.. Έφυγα Μονοσάνταλος, Δεν ντράπηκα… Μέσα στο χαμό ποιος θα με δει…
Έφτασε η ώρα 22.07,και ακόμα άυπνος!! Η υπερένταση στο φουλ, τι κ αν έφτασα στην Αμφιλοχία, να γαληνέψω…
Και εφημερεύω κ αύριο κ την Τρίτη….. Διήμερο για να λειτουργήσει η τόσο ταλαιπωρημένη δομή της Αμαλιάδας.. Άνθρωπος είμαι.. Ένας Γιατρός του ΕΣΥ, όχι θεός..
Φώτη προσεύχομαι για σένα να τα καταφέρεις.. Είσαι στα καλά χέρια του καθηγητή κ. Ηλιάδη.
Καληνύχτα από έναν γιατρό του ΕΣΥ».
