Τούρκος δημοσιογράφος προς Ερντογάν: «Άρα η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική κι εμείς πρέπει να επιστρέψουμε στην ασιατική στέππα»!

Με τις απανωτές προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν, σχετικά με τα σύνορα της Τουρκίας, την συνθήκη της Λωζάννης και τα σύνορα της «καρδιάς» του Ερντογάν, ασχολείται σε σημερινό του κείμενο (04/11) ο έγκριτος δημοσιογράφος της εφημερίδας Χουριγιέτ, Μπουράκ Μπεκντίλ.

Στο κείμενό του με τίτλο «Άρα, η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική;» ο Τούρκος δημοσιογράφος αναφέρεται στις δηλώσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν για “τουρκικά μνημεία” που έχουν μείνει στα ελληνικά νησιά και αναρωτιέται χαρακτηριστικά: 

“Εάν το «έχουν χώρους λατρείας, ιστορία και μνημεία [από το παρελθόν]» σε χώρες του εξωτερικού μπορεί να δώσει το δικαίωμα σε ξένες χώρες να διεκδικούν εδάφη, τότε εμείς οι Τούρκοι θα πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματά μας και να υπομείνουμε τις δυσκολίες ενός ανεξάντλητου ταξιδιού σε κάποια μακρινή στέππα”!

Συγκεκριμένα ο γνωστός για την καυστική του πένα αρθρογράφος της Χουριέτ, γράφει:

«Ορισμένοι παρατηρητές συμβουλεύουν τις ξένες κυβερνήσεις να μην ανησυχούν και πάρα πολύ για τις επιθετικές αλυτρωτικές δηλώσεις της  Τουρκίας (μέσω του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν), καθότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και όχι για να ακουστούν προς τα έξω. Λοιπόν, και ναι και όχι.

Είναι γεγονός πως η αναθεωρητική / εθνικιστική ρητορική «πουλάει» πολύ καλά στην ιδεολογική αγορά της Τουρκίας (και όλο και περισσότερο και σε άλλες χώρες).

Είναι, επίσης, αλήθεια ότι τα σχόλια του κ. Ερντογάν στοχεύουν κυρίως το κοινό που μπορεί να πείσει πιο εύκολα, τον μέσο Τούρκο ψηφοφόρο τον οποίο μπορεί να πείσει πιο εύκολα με αλυτρωτική ρητορική η οποία περιλαμβάνει δηλώσεις όπως «το ένδοξο παρελθόν μας», «η μεγάλη αδικία που υπέστει το έθνος μας έναν αιώνα πριν», «κάποια ημέρα θα αναβιώσουμε την αυτοκρατορία μας».

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την ρητορική «είμαστε οι πιο ευσεβείς Μουσουλμάνοι», τότε δεν κερδίζεις απλά έναν ψηφοφόρο αλλά έναν πιστό οπαδό που θα είναι διατεθειμένος να σκοτώσει για εσένα.  

Ωστόσο, το γεγονός ότι η ομάδα στην οποία απευθύνεται ο κ. Ερντογάν είναι ο μέσος Τούρκος ψηφοφόρος δεν αλλάζει το δεδομένο ότι ο ίδιος πιστεύει ολόψυχα σε αυτά που λέει, ή ότι θα μπορούσε να μετατρέψει την ρητορική σε μία παράλογη δράση κάποια μέρα εάν νομίζει, σε μία στιγμή λανθασμένου υπολογισμού, ότι η Τουρκία είναι αρκετά ισχυρή ώστε να διορθώσει «την λάθος ροή της ιστορίας», σύμφωνα και με τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου.

Επιπλέον, τροφοδοτώντας με τέτοια συνθήματα μία κοινωνία γνωστή για την ξενοφοβία της, με νοοτροπία αυτο-απομονωτισμού και συλλογική επιθυμία να επιστρέψει στις ημέρες της δόξας, είναι κάτι το οποίο μακροπρόθεσμα μπορεί να αποβεί πολιτικά επικίνδυνο δεδομένου ότι ένας 18χρόνος σημερινός «στρατιώτης» του κ. Ερντογάν πολύ πιθανόν να γίνει ,σε μερικές δεκαετίες, ένας Τούρκος ηγέτης- ένας άλλος και πολύ πιο άγριος Ερντογάν.

Το πιο σημαντικό όμως είναι  ότι η ρητορική του κυρίου Ερντογάν δεν στερείται μόνο του απλούστερου κανόνα της λογικής, αλλά είναι επίσης και ασυνεπής. Ξεχάστε την τελευταία αλυτρωτική του ομιλία όπου υποτίθεται ότι η Τουρκία θα μπορούσε να είχε σήμερα 3,5 με 4 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα γης αντί για τα 780 χιλ. τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Θα μπορούσε να έχει. Αλλά δεν έχει. Γιατί στο μυαλό των ισλαμιστών, έχει σημασία το μέγεθος; Είναι η Τουρκία, με οποιοδήποτε αξιόπιστο διεθνές κριτήριο, μία καλύτερη χώρα, ας πούμε, από την Ελβετία – η οποία εκτίνεται σε 41.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ή στο 5% της τουρκικής γης;

Στην ίδια ομιλία, ο κ. Ερντογάν αναφέρθηκε στα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος. «Αυτά τα νησιά κάτω από την μύτη μα,ς ήταν δικά μας» είπε. «[Σε αυτά τα νησιά] υπάρχουν μνημεία μας, η ιστορία μας, τα τζαμιά μας…». Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά εφαρμόζοντας την ίδια λογική σε αυτό που είναι σήμερα η Τουρκία, μπορεί κανείς να  οδηγηθεί σε αξιώσεις που σίγουρα δεν θα αρέσουν στον κ.Ερντογάν.

Εάν το «έχουν χώρους λατρείας, ιστορία και μνημεία [από το παρελθόν]» σε χώρες του εξωτερικού μπορεί να δώσει το δικαίωμα σε ξένες χώρες να διεκδικούν εδάφη, τότε εμείς οι Τούρκοι θα πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματά μας και να υπομείνουμε τις δυσκολίες ενός ανεξάντλητου ταξιδιού σε κάποια μακρινή στέππα.

Ξεχάστε τα αμέτρητα μνημειακά και ιστορικά σημάδια στα εδάφη της Ανατολίας που ανήκουν στην προ-τουρκική εποχή, σημειώστε μόνο ότι η πατριαρχική μητρόπολη των Ελληνορθόδοξων στην Κωνσταντινούπολη που οι οπαδοί του κ. Ερντογάν με τόσο πάθος θέλουν να μετατρέψουν σε τζαμί, χτίστηκε το 537 μ. Χ., ή 816 χρόνια πριν χτιστεί το πρώτο τζαμί στην πόλη και δεύτερον,

επειδή ο κ. Ερντογάν μιλά συχνά για τον «στόχο 2071», συνδιάζοντας το με το 1071 το έτος που οριοθετείται  η έλευση των Τούρκων στις περιοχές της Ανατολίας, παραδέχεται ουσιαστικά ότι υπήρχαν μη τουρκικοί πολιτισμοί, τόποι λατρείας και ιστορίας στα εδάφη που είναι σήμερα η Τουρκία.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως εκείνοι οι μη τουρκικοί πολιτισμοί έχουν σήμερα κάποια νόμιμη διεκδίκηση πάνω στα τουρκικά εδάφη. Όπως ακριβώς η οθωμανική ιστορία ή τα τζαμιά σε γειτονικές χώρες δεν θα έπρεπε να δώσουν νόμιμη αξίωση για την Τουρκία να διεκδικεί αυτό που σήμερα είναι ξένη χώρα.  

Ο κ.Ερντογάν ισχυρίζεται πως παρέχει μαθήματα ιστορίας σε όλους. Πρέπει πρώτα να μάθει την ιστορία ο ίδιος, και η ιστορία δεν ξεκίνησε το 1071 ή το 1453».