Διεθνής Ασφάλεια
Ο ένας από τους τζιχαντιστές «έπαιζε» σε ένα ντοκιμαντέρ για τον ισλαμισμό, ενώ ένας από τους συνεργάτες του είχε ήδη επισημανθεί ως επικίνδυνος από την ιταλική αστυνομία.
Ο πρώτος έπαιξε στο ντοκιμαντέρ The Jihadis Next Door (Ο τζιχαντιστής της διπλανής πόρτας), το οποίο προβλήθηκε το 2016 στο κανάλι Channel 4, σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας. Το ντοκιμαντέρ έδειχνε μια μικρή ομάδα από άνδρες με μούσια και ισλαμικό κοστούμι, όπως αυτά που φοράνε στο ισλαμικό κράτος, μέσα στο Regent’s Park, σε ένα από τα καλά προάστια του Λονδίνου.
Ξεδιπλώνουν τη σημαία του ισλαμικού κράτους επιδεικτικά, γονατίζουν και προσεύχονται. «Η σαρία είναι το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου», έγραφαν τα τεράστια πλακάτ που κρατούσαν ή «Το Ισλάμ θα κατακτήσει και Ανατολή και Δύση».
Οταν δύο αστυνομικοί πλησιάζουν για να ελέγξουν τις ταυτότητές τους και τους ζητούν να δουν «την σημαία του ισλαμικού κράτους», οι άνδρες ανθίστανται, επικαλούνται την ελευθερία έκφρασης και βγάζουν γλώσσα στα όργανα της τάξης, τα οποία τελικά φεύγουν χωρίς να τους συλλάβουν!
Ανάμεσα σε αυτούς τους άνδρες, ο οποίος δεν φοβόταν την κάμερα που τον τραβούσε σε βίντεο, ήταν και ο Khuram Butt, με μαύρα γένια, ισλαμικό φουλάρι στο κεφάλι και γυαλιά ηλίου: είναι ο ένας από τους τρεις μακελάρηδες του London Bridge , οι οποίοι αφού σκότωσαν 7 άτομα και τραυμάτισαν άλλα 48, έπεσαν νεκροί από τα πυρά της βρετανικής αστυνομίας, το περασμένο Σάββατο 3 Ιουνίου 2017.
Η αστυνομία έχει ήδη αποκαλύψει τις ταυτότητές τους: Khuram Butt, 27 ετών, βρετανός πακιστανικής καταγωγής, Rachid Redouane, 30 ετών, ιρλανδός πολίτης μαροκινής και λιβυκής καταγωγής, ο οποίος έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο πρόσφατα και Youssef Zaghba, 22 ετών, γιός μιας ιταλίδας και ενός Μαροκινού. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι προσηλυτίστηκαν από την ίδια ομάδα τζιχαντιστών στην ίδια γειτονιά. Αλλο εντυπωσιακό στοιχείο: οι δύο εξ αυτών είχαν ήδη επισημανθεί από τις αρχές ως επικίνδυνοι.
Ο Khuram Butt ήταν μέλος της al-Mujahiroun, μιας ένωσης που απαγορεύτηκε γιατί επαινούσε την τρομοκρατία. Είχε αποτελέσει στόχο ερευνών της αστυνομίας του Λονδίνου και των μυστικών υπηρεσιών MI5. Οι γείτονές του περιγράφουν έναν νέο ο οποίος σύχναζε στο γυμναστήριο. Ηταν υποστηρικτής της Αρσεναλ, και φορούσε το αντίστοιχο μπλουζάκι το βράδυ του μακελειού. «Είχε δύο παιδιά, ένα 3 ετών και ένα 2 εβδομάδων. Ηταν συμπαθητικός αλλά ξαφνικά άλλαξε συνήθειες, δεν ήταν όπως παλιά. Δεν ήταν επιθετικός. Και ενώ παλιά φλυαρούσε πολύ, ξαφνικά έλεγε μόνο καλημέρα», είπε ένας γείτονάς του.
Σύμφωνα με το BBC, ο Khuram Butt δούλευε τα τελευταία χρόνια στην υπηρεσία καταναλωτών ενός φαστ φουντ, και μετά στο μετρό του Λονδίνου. Ηταν φίλος του Anjem Choudary, ισλαμιστή προσηλυτιστή ο οποίος συνέβαλε στην ριζοσπαστικοποίηση δεκάδων Βρετανών και Ευρωπαίων. Είναι ο άνθρωπος που είχε προσηλυτίσει τους μακελάρηδες των Βρυξελλών, μέσω της «θυγατρικής» Sharia4Belgium.
Το εκπληκτικό είναι ότι ο Anjem Choudary είχε προκαλέσει διάφορα σκάνδαλα και προκλήσεις με τον βρετανικό Τύπο, επί χρόνια. Τελικά καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση γιατί επαινούσε το ισλαμικό κράτος.
Ο ίδιος ο Khuram Butt είχε καταγγελθεί από κατοίκους της γειτονιάς του στο Barking ότι προσπαθούσε να προσηλυτίσει εφήβους σε ένα τοπικό πάρκο. Το όνομά του είχε γίνει γνωστό στην αντιτρομοκρατική από συγγενείς του. Αυτό δεν εμπόδισε τις βρετανικές αρχές να εκτιμήσουν ότι «δεν υπήρχαν πληροφορίες ότι προετοίμαζε κάποια επίθεση»! Εγκατέλειψαν, έτσι, κάθε παρακολούθηση και έλεγχο, ενώ στη συνέχεια ο Khuram Butt δούλευε στο μετρό του Λονδίνου!
Παραμονή των εκλογών στη Μεγάλη Βρετανία, ο δήμαρχος του Λονδίνου Sadiq Khan δήλωσε ότι μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί για τις ευθύνες των αρχών ασφαλείας. «Η αστυνομία θα εξετάσει τις πληροφορίες που διέθετε, το τι έκανε και το τι θα μπορούσε να είχε κάνει για να βγάλει διδάγματα», δήλωσε.
Αλλά μετά από κάθε μακελειό, έρχεται η ίδια ομολογία αδυναμίας: ο Khalid Masood, ο τζιχαντιστής που έκανε το μακελειό στο Γουεστμίνστερ, τον Μάρτιο του 2017, ήταν γνωστός στις μυστικές υπηρεσίες MI5. Ο Salman Abedi, ο μακελάρης του Μάντσεστερ ήταν γνωστός στις αρχές.
«Το ερώτημα είναι που βάζουμε τον πήχυ της ανοχής μεταξύ μη εξτρεμισμού και βίαιης ριζοσπαστικοποίησης. Αυτή είναι μια διακασία που θα πάρει χρόνο. Δεν μπορούμε να συλλαμβάνουμε κάποιον χωρίς αποδείξεις», εξήγησε η Emma Webb, ειδικός στα θέματα τρομοκρατίας στην Henry Jackson Society.
