Το στρατηγικό αδιέξοδο των Αμερικανών: Γιατί οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την Βόρειο Κορέα

Η Βόρειος Κορέα εδώ και λίγες ώρες μπήκε στο πολύ στενό κλαμπ των χωρών που κατέχουν υδρογονοβόμβα. Συγκεκριμένα έγινε η τέταρτη χώρα μετά από τις ΗΠΑ, Ρωσία και Γαλλία που κατέχουν υδρογονοβόμβα. Ούτε καν η γειτονική Κίνα έχει δοκιμάσει και άρα προχωρήσει στην κατασκευή υδρογονοβόμβας.

Το ερώτημα είναι πώς έφτασε σε αυτό το σημείο η Βόρειος Κορέα, δηλαδή να κατέχει πυρηνική τεχνολογία κατασκευής πυρηνικών όπλων επιπέδου υδρογονοβόμβας και βέβαια πώς κατασκεύασε βαλλιστικά διηπειρωτικά βλήματα ικανά να μεταφέρουν μέχρι τη Νέα Υόρκη το θανατηφόρο φορτίο τους.

Η απάντηση είναι σχετικά απλή: Είναι παντελώς εκτός του συστήματος διεθνούς ελέγχου και δεν επηρεάζεται από τις διεθνείς κυρώσεις. Η Κίνα είναι ο στρατηγικός σύμμαχός της και χωρίς να μπορεί να διακριβωθεί με σαφήνεια το επίπεδο ελέγχου και επιρροής που μπορεί να ασκήσει το Πεκίνο στην Πιονγκ Γιανγκ, το βέβαιο είναι ότι το Πεκίνο σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να δει την Βόρειο Κορέα να ακολουθεί το παράδειγμα της Νότιας: Μια πλήρως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, χώρα, η οποία θα αποτελούσε “σφήνα” στα πλευρά της.

Από εκεί ξεκινά το πρόβλημα, εξ ου και η οργισμένη αντίδραση σήμερα του Αμερικανού προέδρου Ν.Τραμπ κατά της Κίνας

Από εκεί και πέρα έχουμε στην Βόρειο Κορέα ένα σκληρό ολοκληρωτικό καθεστώς “κίτρινης” φυλής και αξίζει να θυμηθούμε ότι πριν από 25 χρόνια η Κίνα ήταν ακριβώς ότι είναι σήμερα η Βόρειος Κορέα. Ενα απολυταρχικό σκληρό, ολοκληρωτικό καθεστώς με καμία σοβαρή εσωτερική πίεση προς αυτό που οι δυτικοί χαρακτηρίζουν “εκδημοκρατισμό”.

Το ότι μετεξελίχθηκε η Κίνα λόγω παγκοσμιοποίησης και μετατροπής της σε “παγκόσμιο εργοστάσιο”, σε κάπως πιο “soft” δικτατορία και ολοκληρωτικό καθεστώς, δεν σημαίνει ότι θα μετεξελιχθεί και η Βόρειος Κορέα.

Με ένοπλες δυνάμεις καλά εκπαιδευμένες (σε όλα τα τοπικά “θερμά” επεισόδια με πιο σημαντικό την ανταλλαγή βολών πυροβολικού με τον νοτιοκορεατικό Στρατό σε ένα νησιωτικό σύμπλεγμα στα δυτικά, το 2008, οι Βορειοκορεάτες επικρατούν κατά κράτος). Εστω και αν η αιχμή της αμυντικής τεχνολογίας απουσιάζει από το βορειοκορεατικό οπλοστάσιο.

Στην συντριπτική αεροπορική υπεροχή της Νότιας Κορέας και φυσικά των ΗΠΑ (αυτής της δύναμης που παρατάσσουν στην περιοχή) αλλά και της Ιαπωνίας, η Βόρεια Κορέα αντιπαρατάσσει περισσότερο από 1.000.000 Στρατό που μέσα σε 72 ώρες θα τριπλασιαστεί (!) και εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους, με 20 από αυτούς (τουλάχιστον…) εξοπλισμένους με πυρηνική κεφαλή.

Ενας βαλλιστικός πύραυλος με πυρηνική κεφαλή να ξεφύγει (θεωρούμε ότι σημαντικό ποσοστό θα καταρριφθεί εν πτήσει από τα αντιβαλλιστικά συστήματα ΗΠΑ, Ν.Κορέας και Ιαπωνίας) αρκεί για να καταστρέψει την Σεούλ. Και πιθανόν ένας δεύτερος πύραυλος να πέσει στο Τόκιο!

Από εκεί και πέρα θα απαντήσουν οι ΗΠΑ και θα ισοπεδωθεί με πυρηνικά η Βόρειος Κορέα, προκαλώντας φυσικά την αντίδραση της Κίνας. Σε αυτά τα επίπεδα, η κλιμάκωση είναι εύκολη.

Αλλά και μόνο στην καταστροφή της Σεούλ ή του Τόκιο να μείνουμε, η παγκόσμια οικονομία θα γυρίσει πίσω 50 χρόνια! Και αυτό θα ανοίξει άλλες πληγές, άλλους πολέμους κλπ. κλπ.

Είναι πρακτικά αδύνατον, λοιπόν, οι ΗΠΑ να κάνουν αυτό που έκαναν στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Λιβύη κλπ.

Η Βόρεια Κορέα εξοπλίζεται περισσότερο για να μείνει σταθερό το καθεστώς, παρά για να απειλήσει τις ΗΠΑ ή να κτυπήσει τη Νότιο Κορέα. Τρέφεται από την αντιπαλότητα. Ακόμα και αν η Κίνα “κλείσει την στρόφιγγα” το μόνο που θα πετύχει το Πεκίνο είναι να προκαλέσει τα χειρότερα.

Αλλωστε υπάρχει ιστορική αντιπαλότητα της Κορέας με την Ιαπωνία, όπως και της Κίνας με την Ιαπωνία. Και οι Κινέζοι προτιμούν τους δικούς τους “τρελούς” από τους εχθρικούς “λογικούς” (ΗΠΑ, Ιαπωνία).

Και η εξόντωση με κάποιο τρόπο της βορειοκορεατικής πολιτική ηγεσίας δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα: Εχει αποδειχθεί ότι ο “τρελός” δεν είναι ένας στην Βόρειο Κορέα. Πολλοί είναι οι υποψήφιοι να διαδεχθούν τον Κιμ Γιονγκ Ουν, όχι για να “εκδημοκρατίσουν” την Βόρειο Κορέα, αλλά για να πολεμήσουν τις ΗΠΑ…