Εκτενής αναβάθμιση των τορπιλών τεχνολογίας υπερσπηλαίωσης Shkval του ρωσικού Ναυτικού (φωτό, βίντεο)

Ξεκίνησε το πρόγραμμα αναβάθμισης της ρωσικής τορπίλης τεχνολογίας υπερσπηλαίωσης VA-111 Shkval, ενός όπλου με ταχύτητα εντός θαλάσσης άνω των 300 χιλιομέτρων ανά ώρα (χλμ/ώρα), αλλά με περιορισμένες δυνατότητες κατεύθυνσης του όπλου.

Σήμερα, η Ρωσία είναι η μοναδική χώρα που διαθέτει σε υπηρεσία ένα τόσο εξελιγμένο όπλο.

Η τορπίλη υψηλής ταχύτητας Shkval είναι ένας σοβιετικής σχεδίασης, φονιάς αεροπλανοφόρων με μοναδικές δυνατότητες. Εισήλθε σε υπηρεσία με το σοβιετικό Ναυτικό το 1977. Προωθείται από έναν αεροπορικό κινητήρα στερεού καυσίμου, η τορπίλη μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητες άνω των 300 χλμ/ώρα.

Η Shkval που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970, ήταν μπροστά από την εποχή της για δεκαετίες. Το κύριο πλεονέκτημα της ειναι η σημαντική ταχύτητα πλεύσης των 100 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Τα μειονεκτήματα της περιλαμβάνουν το υψηλό επίπεδο θορύβου, περιορισμένο επιχειρησιακό βεληνεκές (ως 10 χλμ) και επιχειρησιακό βάθος μόνο ως 30 μέτρα.

Η τορπίλη δεν διαθέτει ερευνητή στόχου, βασίζεται αποκλειστικά σε ένα αδρανειακό σύστημα πλοήγησης. Αρχικά, ήταν οπλισμένη με μια πυρηνική κεφαλή 150 κιλοτόνων, και τότε σχεδιάστηκε η συμβατική πολεμική κεφαλή.

Τώρα, η μη πυρηνική διαμόρφωση πρόκειται να εκσυγχρονιστεί εκτενώς ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες προκλήσεις και επιχειρησιακές απαιτήσεις με έμφαση στην ύπαρξη εξελιγμένου ερευνητή στόχων. Επιπλέον, υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον στη διεθνή αγορά όπλων για την Shkval.

“Οι τορπίλες ειναι πάντα τα κύρια αμυντικά και επιθετικά στοιχεία στις ναυτικές επιχειρήσεις. Η Shkval ξεχωρίζει ανάμεσα στις άλλες τορπίλες επειδή συσκευάζει το συνδυασμό κάποιων από τις πιο προηγμένες τεχνολογίες που έχουν υπάρξει ποτέ. Η τορπίλη προέκυψε ως ένα τρομερό όπλο ενάντια στις αμερικανικές ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων και άλλαξε τους κανόνες των θαλασσίων επιχειρήσεων”, έγραψε ο συνεργάτης και πολιτικός σχολιαστής του RIA Novosti, Αλεκσαντερ Κχρολένκο

H πρωτόγνωρη ταχύτητα της Shkval είναι εφικτή λόγω της υπερσπηλαίωσης. Η τορπίλη ταξιδεύει σε ένα θυλάκιο σπηλαίωσης που δημιουργείται από την ειδικής σχεδίασης κωνική μύτη και την επέκταση των αερίων κινητήρα. Μια φυσαλίδα περιβάλλει την τορπίλη, ελαχιστοποιώντας την επαφή της με το νερό και μειώνοντας σημαντικά την οπισθέλκουσα του νερού.

Ωστόσο, η σπηλαίωση αποτελεί ένα πρόβλημα για τους ελιγμούς. Όταν η τορπίλη αλλάζει κατεύθυνσή το σώμα της βγαίνει εκτός του θυλακίου σπηλαίωσης, μειώνοντας την ταχύτητα της λόγω της οπισθέλκουσας. Η κωνική μύτη σπηλαίωσης της Shkval στρίβει όταν η τορπίλη αλλάζει κατεύθυνση, διατηρώντας την μέσα στην φυσαλίδα αερίων καθώς ελίσσεται. Η τορπίλη αλλάζει κατεύθυνση χρησιμοποιώντας τέσσερα πτερύγια και την κωνική μύτη.

“Συνήθως, οι τορπίλες ενδεχομένως να ειναι ευαίσθητες στις αλλαγές των περιβαλλοντολογικών συνθηκών, συμπεριλαμβανομένων της θερμοκρασίας νερού και πυκνότητας νερού σε διαφορετικά βάθη. Η ανάπτυξη της Shkval απαίτησε σχολαστική ερευνητικές εργασίες σε διαφορετικά επιστημονικά πεδία και το αποτέλεσμα ήταν μια πραγματική καινοτομία στην υδροδυναμική. Η Shkval τοποθέτησε την Ρωσία τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες μπροστά από τους αντιπάλους της. Σήμερα, ένα τέτοιο όπλο παράγεται μαζικώς μόνο στην Ρωσία”, επεσήμανε ο Κχρολένκο.

Για δεκαετίες, ο Shkval δεν υστέρησε καθόλου ανάμεσα στις άλλες τορπίλες. Το 2005, η Γερμανία είπε ότι είχε ολοκληρώσει την ανάπτυξη της τορπίλης υψηλής ταχύτητας Barracuda ικανή να αγγίξει τις ίδιες ταχύτητες. Ωστόσο, η τορπίλη δεν έχει εισέλθει ακόμα σε μαζική παραγωγή. Οι ΗΠΑ κάνουν παρόμοιες προσπάθειες απο το 1997, αλλά κανένα λειτουργικό πρωτότυπο δεν έχει παρουσιαστεί ως στιγμής.