Βουλιαράτες Αργυροκάστρου και Κλεισούρα τίμησαν τους ήρωες του 1940-1941

Με τη δέουσα μεγαλοπρέπεια τιμήθηκε η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940, στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου και στην Κλεισούρα Πρεμετης στην Βόρειο Ήπειρο, όπου βρίσκονται τα δύο οργανωμένα Στρατιωτικά Κοιμητήρια Ελλήνων πεσόντων κατά τον ελληνοϊταλικο πόλεμο.

Στο στρατιωτικό κοιμητήριο της Κλεισούρας εψάλη επιμνημόσυνη δέηση στη Νέα Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου στις 10.00 το πρωί και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τους επισήμους.
Εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν παρουσία πλήθους κόσμου και στους Βουλιαράτες όπου εψάλη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου και Δοξολογία στις 12.00.
Πλήθος κόσμου από την Βόρειο Ήπειρο και την Ελλάδα, τίμησε τους πεσόντες του 1940 – 1941, ανάμεσα τους και συγγενείς των ηρώων που αναπαύονται στην βορειοηπειρωτικη γη.
Την Ελλάδα εκπροσώπησε η Πρέσβειρα στα Τίρανα κυρία Ελένη Σουρανη.

Στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου σκοτώθηκαν 11.911 Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες. Η συντριπτική πλειοψηφία σκοτώθηκε, εντός της αλβανικής επικράτειας. Λίγοι πεσόντες είναι ενταφιασμένοι στα δύο νεκροταφεία, ενώ διάσπαρτα και εγκαταλειμμένα οστά Ελλήνων στρατιωτών, υπάρχουν σε πλαγιές, βουνά και δάση.

Σχεδόν 4 χλμ μετά το μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς βρίσκεται,το μοναδικό ελληνικό Στρατιωτικό Κοιμητήριό στην Αλβανία, με αγνωρισμένους πεσόντες του 1940-41, το οποίο οι κάτοικοι διατήρησαν με αξιοθαύμαστο τρόπο ακόμη και τα δύσκολα χρόνια του καθεστώτος Χότζα.

Στους Βουλιαρατες την περίοδο 1940 – 1941, έλαβε μέρος φονική μάχη με τους οπισθοχωρούντες Ιταλούς στο υπερκείμενο του χωριού ύψωμα Αγίου Αθανασίου, την 1η Δεκεμβρίου 1940. Οι απώλειες 15 Ελληνες στρατιώτες νεκροί και 130 τραυματίες. Ολοι τους από τη Βόρεια Πελοπόννησο, Κορινθία και Αχαϊα. Οκτώ απ’αυτούς φιλοξενεί η Βουλιαρατινή γη στα οστεοφυλάκια του νεκροταφείου. Επίσης στο χωριό αυτό λειτούργησε επί 3,5 μήνες το 1940-41 υγειονομικός σχηματισμός, το Σ1 Πεδινό χειρουργείο δυναμικότητας 300 κλινών. Αυτό το χειρουργείο-νοσοκομείο προσέφερε περίθαλψη στους Ελληνες τραυματίες που διακομίζονταν από διάφορα μέρη του μετώπου.

Οι κάτοικοι του χωριού πρόσφεραν σπίτια, που χρησίμευσαν ως θάλαμοι νοσηλείας, πρόσφεραν κατάλληλη τροφή για τη δίαιτα των τραυματιών και άλλες υπηρεσίες που είχαν να κάνουν με επιδιόρθωση και συντήρηση δρόμων για τη μεταφορά των τραυματιών.

Οσοι απ’τους τραυματίες έχαναν τη μάχη για τη ζωή, οι κάτοικοι τους τίμησαν όπως έπρεπε. Παραχώρησαν ένα χωράφι που είχε μέσα ένα εξωκλήσι (τον Αγιο Βασίλειο) και το μετέτρεψαν σε περιστασιακό στρατιωτικό νεκροταφείο.

Συνολικά 57 Έλληνες στρατιώτες, έμειναν για πάντα εκεί.