Νικητής ο Άσαντ με τη στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν-Οι Σύροι ισλαμιστές ελέγχουν πια μόνο το 12% του συριακού εδάφους

Μετά την ανακατάληψη πριν από ένα χρόνο του Χαλεπιού στη Συρία, ο στρατός του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ ανακατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας με τη στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν.

Αφού έχασε το Χαλέπι στις 22 Δεκεμβρίου 2016 οι Σύροι αντάρτες υπέστησαν τη μία ήττα μετά την άλλη και ελέγχουν πια μόνο το 12% του συριακού εδάφους. Πλέον είναι περιορισμένοι στην επαρχία Ιντλίμπ στο βορειοδυτικό τμήμα της Συρίας κοντά στη Δαμασκό, και σε κάποιους θύλακες στα κεντρικά και νότια.

Ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του σημείωσαν πολλές νίκες και εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο έχει παρουσία μόλις στο 5% της Συρίας.
Ακολουθεί ένας κατάλογος με τις βασικές νίκες του συριακού στρατού.

Ουάντι Μπαράντα

Στις 29 Ιανουαρίου 2017, έπειτα από μια πολιορκία που διήρκησε ένα μήνα, ο συριακός στρατός ανακατέλαβε την περιοχή Ουάντι Μπαράντα κοντά στη Δαμασκό, η οποία βρισκόταν υπό τον έλεγχο των ανταρτών από το 2012. Πρόκειται για μια περιοχή κρίσιμης σημασίας για την υδροδότηση της συριακής πρωτεύουσας.

Από τις 20 Δεκεμβρίου 2016 ο κυβερνητικός στρατός, με τη βοήθεια του λιβανέζικου σιιτικού κινήματος Χεζμπολάχ, προσπαθούσε να καταλάβει την περιοχή αυτή που βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Δαμασκού.

Παλμύρα

Στις 2 Μαρτίου η αρχαία πόλη της Παλμύρα, την οποία είχε καταλάβει τον Μάιο του 2015 το ΙΚ, πέρασε ξανά στον έλεγχο του συριακού στρατού με τη βοήθεια του ρωσικού στρατού, αφού άλλαξε χέρια πολλές φορές.

Συνοικίες της Δαμασκού

Τον Μάιο του 2017 ο στρατός καταλαμβάνει τις συνοικίες Μπαρζέ, Καμπούν και Τεχρίν της Δαμασκού που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των ανταρτών. Πολλές χιλιάδες άμαχοι κατευθύνονται προς την επαρχία Ιντλίμπ που παραμένει στα χέρια ενός συνασπισμού ένοπλων οργανώσεων με κυρίαρχο το πρώην παρακλάδι της αλ Κάιντα στη Συρία.

Τους τελευταίους μήνες ο στρατός ανακατέλαβε πολλές ανταρτοκρατούμενες περιοχές στα περίχωρα της Δαμασκού βάσει των λεγόμενων συμφωνιών «συμφιλίωσης», που ουσιαστικά σημαίνουν την απομάκρυνση των μαχητών με αντάλλαγμα τον τερματισμό των βομβαρδισμών και των πολιορκιών. Οι αντικαθεστωτικοί ακτιβιστές καταγγέλλουν «τον αναγκαστικό εκτοπισμό» του πληθυσμού.

Στη Δαμασκό οι αντάρτες εξακολουθούν να έχουν υπό τον έλεγχό τους τη συνοικία Τζόμπαρ που γειτονεύει με την ανατολική Γούτα, η οποία πολιορκείται από τον συριακό στρατό.

Εξάλλου το ΙΚ διατηρεί παρουσία στον καταυλισμό Παλαιστίνιων προσφύγων Γιαρμούκ και σε κάποιους θύλακες στις συνοικίες Χάτζαρ αλ Άσουαντ και Τάνταμουν νότια της συριακής πρωτεύουσας.

Χομς

Στις 21 Μαΐου ο στρατός θέτει υπό τον έλεγχό του το σύνολο της Χομς, με την απομάκρυνση των ανταρτών από τη Ουάερ, τον τελευταίο θύλακα που κρατούσαν στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας.

Στις 5 Αυγούστου και η αλ Σούχνα, στην ίδια επαρχία, περνά στον έλεγχο της κυβέρνησης έπειτα από σφοδρές συγκρούσεις.

Επαρχία του Χαλεπιού

Στις 4 Ιουνίου ο στρατός ανακαταλαμβάνει από το ΙΚ την περιοχή Μασκάνα στο πλαίσιο μιας επιχείρησης που ξεκίνησε στα μέσα Ιανουαρίου με την υποστήριξη των Ρώσων.

Στις 30 Ιουνίου η τζιχαντιστική οργάνωση αποσύρεται εντελώς από την επαρχία αυτή.

Επαρχία Ντέιρ αλ Ζορ

Στις 23 Ιουνίου ο στρατός με τη βοήθεια Ιρανών, Λιβανέζων και Ιρακινών στρατιωτών, διεισδύει για πρώτη φορά από το 2014 στην επαρχία Ντέιρ αλ Ζορμ, που ελέγχεται από το ΙΚ με εξαίρεση ένα μέρος της πρωτεύουσας και το αεροδρόμιο, χάρη στη σημαντική στήριξη της ρωσικής αεροπορίας.

Στις 14 Οκτωβρίου ανακαταλαμβάνει την Μαγιαντίν. Στις 2 Νοεμβρίου εκδιώκει το ΙΚ από την πόλη της Ντέιρ αλ Ζορ και στις 19 από την αλ Μπουκάμαλ, το τελευταίο αστικό κέντρο που είχε υπό τον έλεγχό της η οργάνωση.