Έλληνες αναρχικοί που πολέμησαν στο Κουρδιστάν επιστρέφουν στην Ελλάδα – Ανησυχούν οι Αρχές για «αντάρτικο πόλης»

Έλληνας αναρχικός και μέλος της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας, ο οποίος πολέμησε στο Κουρδιστάν, επέστρεψε στην Ελλάδα. Οι Αρχές ανησυχούν καθώς δεν είναι γνωστός ο αριθμός των αναρχικών που συμμετείχαν στην συριακή σύρραξη αλλά θεωρείται βέβαιο ότι οι «γνώσεις» που αποκόμισαν τους καθιστούν πιθανό μελλοντικό κίνδυνο για δημιουργία ενός πραγματικού «αντάρτικου πόλης»

Σε ανάρτησή του σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου ο Ρουβίκωνας τον καλωσορίζει αναφέροντας ότι «η επιλογή του συντρόφου μας δεν μπορούσε παρά να βρει τον σεβασμό και την στήριξη από τον Ρουβίκωνα. Απελευθερωτικός σκοπός, Απελευθερωτικός αγώνας. Και σαν τέτοιος όπως πολλές φορές είδαμε στην επαναστατική ιστορία, απευθύνει ηχηρό κάλεσμα στην διεθνιστική αλληλεγγύη»

Στο παρελθόν το pronews.gr είχε ενημερώσει για τους Έλληνες αναρχικούς που πολεμούν στην Συρία

Τότε γράφαμε: «Και Έλληνες αναρχικοί πολεμούν μαζί με την σκληροπυρηνική κουρδική οργάνωση MLKP στην Συρία κατά των ισλαμιστών του ISIS και των Τούρκων του Ρ.Τ.Ερντογάν.

Πρόκειται για την γνωστή αναρχική ομάδα «Antifa» η οποία μαζί με την εξτρεμιστική φράξια του ΡΚΚ, την MLKP συκγκρούεται καθημερινά με Τούρκους και ισλαμιστές.

Το FBI χαρακτηρίζει τους «Antifa» ως «εγχώριους τρομοκράτες» οι οποίοι ήρθαν σε επαφή με τα στελέχη του ΡΚΚ κατά την διάρκεια κοινής εκπαίδευσης σε στρατόπεδα του PYD/PKK στην Συρία

Στην «Αntifa» πολεμούν μέλη από όλες τις δυτικές χώρες μεταξύ των οποίων και από τις Ελλάδα-ΗΠΑ. Αυτός είναι και ο λόγος που το FBI αναφέρεται σε «εγχώρια τρομοκρατία» καθώς «πραγματοποιούν επιθέσεις εντός αμερικανικού εδάφους».

Είναι η πρώτη φορά που αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας χαρακτηρίζουν την Antifa ως “local terrorists”

Οι αμερικανικές υπηρεσίες είχαν προειδοποιήσει τους Αμερικανούς αξιωματούχους για την απειλή που θέτει η Antifa, την οποία το FBI και το Department of Homeland Security θεώρησαν σε κοινή τους έκθεση το 2016 ως υπέυθυνη μαζί με άλλες ομάδες για επιθέσεις κατά της Αστυνομίας και κατά κυβερνητικών και πολιτικών στόχων

Σύμφωνα με το Politico, η Antifa συνδέεται με δύο ομάδες με την έδρα τους στην Τουρκία, το PKK και το MLKP, και ότι ο σχηματισμός του PKK/PYD στην Συρία που αποκαλείται “International Free Battalion” αποτελείται από μέλη της «Antifa» που προέρχονται από δυτικές χώρες, με την Ελλάδα να πρωτοστατεί και λόγω εγγύτητας

Έτσι λοιπόν οι αναρχικοί πολέμησαν δίπλα στο PKK στις μάχες των Ayn al-Arab (Kobani), Tal Abyad, Manbij και τώρα στην Raqqa.

Και η τουρκική αστυνομική Ακαδημία έχει προειδοποιήσει σε έκθεσή της του 2017 για τον κίνδυνο που θέτουν για το τουρκικό κράτος οι αριστερές εξτρεμιστικές οργανώσεις

Υπογραμμίζει μάλιστα τον τεράστιο ρόλο που παίζουν οι δυτικοί αναρχικοί στις επιχειρήσεις του ΡΚΚ

Σημειώνεται όμως και κάτι που ισχύει και είναι ανησυχητικό και για την Ελλάδα, ότι όλοι αυτοί οι εξωκοινοβουλευτικοί αριστεροί μαχητές επιστρέφοντας στις χώρες καταγωγής τους θα μπορούν να εξαπλώσουν την «τρομοκρατική ιδεολογία»

Αναφέρει μάλιστα ότι δεν πρέπει να υποτιμηθούν καθώς αποτελούν απειλή για τις δυτικές δημοκρατίες «τόσο επικίνδυνη όσο αυτή των ξένων φονταμενταλιστών μαχητών της Αλ Κάιντα και του ISIS»

Εν ολίγοις η επιστροφή εμπειροπόλεμων Ελλήνων αναρχικών από την Συρία θα αποτελέσει σοβαρή πρόκληση και για τις ελληνικές αρχές ασφαλείας, εξίσου σημαντική με αυτήν των τζιχαντιστών που έχουν παρεισφρήσει στην χώρα.»

Στο κείμενό του Ρουβίκωνα αναφέρεται αναλυτικά ότι: «Πριν αρκετούς μήνες ένας σύντροφος, μέλος της συλλογικότητας, αποφάσισε να ενταχθεί στο Ιnternational Freedom Batallion, έναν απόλυτα εθελοντικό μηχανισμό που ανηκει στη δυναμη των Κουρδικων Μοναδων προστασιας του λαου (YPG) και να πολεμήσει από τις τάξεις του, υπερασπίζοντας μια δίκαιη υπόθεση αλλά και ένα κοινωνικό και πολιτικό πείραμα σε μια περιοχή που καθορίζει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Να τα υπερασπιστεί ενάντια σε μια από τις πιο βάρβαρες εκδοχές εξουσίας.

Αυτό που γίνεται στο συριακό Κουρδιστάν, μακριά από το να εφαρμόζει κάποια γνωστή συνταγή, αντλεί την δυναμική του από αυτή ακριβώς την ιδιαιτερότητα. Μια καταπιεσμένη εθνική και πολιτιστική μειονότητα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας εξέγερσης ενάντια στην δικτατορία που καταπιέζει και την ίδια, μιας εξέγερσης όμως που μετά από κάποια στιγμή ηγεμονεύεται από αντιδραστικά στοιχεία. Και σε αυτό το περιβάλλον, καταλήγει να παλεύει για την ύπαρξή της, για κάθε άτομο που την απαρτίζει ξεχωριστά, ενάντια σε μια καινούρια απειλή ολοκληρωτικής βαρβαρότητας και εξόντωσης.

Η μάχη που ξεκίνησε με των ηρωικό αγώνα στο Κομπάνι, και συνεχίστηκε σε όλα τα καντόνια αλλά και έξω από αυτά, συνδυάστηκε με μια πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική αναδιάρθρωση στις απελευθερωμένες περιοχές κι αυτό όχι με τον αντανακλαστικό τρόπο που οι κοινωνίες αυτοοργανώνονται σε συνθήκες καταστροφής. Ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός είναι μια πολιτική αντίληψη. Η οποία είναι απαραίτητο να ειδωθεί στο περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται: ένα περιβάλλον χαοτικού πολέμου, σε μια περιοχή που ο πολιτισμός κυριαρχείται από τη θρησκεία, σε δικτατορίες, σε κοινωνίες με τεράστια ταξικά χάσματα, ανάμεσα σε εθνοτικές και σεκταριστικές συγκρούσεις, διατηρώντας προκαπιταλιστικές κοινωνικές δομές. Και με τους μεγάλους ιμπεριαλισμούς να είναι όλοι παρόντες και ενεργοί. Σε αυτές τις συνθήκες, ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός, φαίνεται να γίνεται το νέο μέλος των μεγάλων απελευθερωτικών παραδόσεων και ρευμάτων. (…)

Πράγματι μεγάλο μέρος του διεθνούς αναρχικού κινήματος αλλά και δυνάμεις της αριστεράς έχουν στηρίξει τον Κουρδικό αγώνα και συνεχίζουν να το κάνουν. Αυτή η αλληλεγγύη φτάνει και στο σημείο ένταξης στην πολεμική προσπάθεια. Από το Κομπάνι και μετά, εκατοντάδες αγωνιστές/τριες από όλο τον κόσμο, κομμουνιστές/τριες, αναρχικοί/ές, αλλά και έξω από αυτές τις ταυτότητες, βρέθηκαν στα Κουρδικά μέτωπα της Συρίας, πολεμώντας μέσα από τις τάξεις των YPG-YPJ. Πολλοί από αυτούς έδωσαν τη ζωή τους ή σακατεύτηκαν.

Η ενεργός συμμετοχή είναι το σιωπηλό κάλεσμα που απευθύνει κάθε απελευθερωτικός αγώνας στους επαναστάτες όλου του κόσμου. Και η ανταπόκριση τους γράφει σημαντικές σελίδες της ιστορίας. Αναρχικοί βρίσκονται πάντα σε αυτές τις σελίδες. Από τους αναρχικούς του Cypriani που πολέμησαν κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, μέχρι τις διεθνείς ταξιαρχίες στην Ισπανική επανάσταση ως σήμερα στον αγώνα της Rojava.

Ο σύντροφος μας βρέθηκε στην γραμμή του μετώπου από την αρχή ως το τέλος της απελευθέρωσης της Ράκκα από το Ισλαμικό κράτος. Σε ένα περιβάλλον πρωτόγνωρο, ως τοπογραφία, κλίμα, ανθρώπους, πολιτισμούς.

Πήρε μέρος σε ένα τακτικό αστικό πόλεμο με όρους Β παγκοσμίου πολέμου, έχοντας από την άλλη πλευρά αποφασισμένο και ανορθόδοξο εχθρό. Έγινε συμμέτοχος μιας νικηφόρας μάχης που θα επιτρέψει σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να επιστρέψουν στα χαλάσματα για να ξαναχτίσουν χωρίς τουλάχιστον να βιώνουν και τον ζόφο της θεοκρατίας.

Πολέμησε στην ίδια παράταξη μαζί με μουσουλμάνους, χριστιανούς και άθεους ώστε να διαλυθεί το σκοτάδι της Τζιχάντ και κάθε άλλου θρησκευτικού ολοκληρωτισμού. Μια μάχη που επιπλέον ενίσχυσε τη θέση του Κουρδικού αγώνα και των όποιων επαναστατικών του προοπτικών. Γιατί στα δεδομένα της Μ. Ανατολής, η Rojava είναι μια επαναστατική κι όχι μόνο ρεαλιστική πρόταση διεξόδου.

Η συμμετοχή σε έναν τέτοιο πόλεμο, είναι για τον πολιτικά μαχόμενο, βουτιά στα βαθιά της πραγματικότητας. Εκεί που συνοψίζονται οι χειρότερες πιθανές εξελίξεις κάθε ανατρεπτικής εξέλιξης. Υπάρχουν πολλά διδάγματα που μεταφέρει αυτή η εμπειρία. Πολιτικά διδάγματα, πέρα από το συμβολικό και ηθικό κεφάλαιο της στράτευσης.

Από την άλλη είναι συνηθισμένη πρακτική στα επαναστατικά κινήματα η απόπειρα μεταφοράς ιδεών και πρακτικών από έναν απελευθερωτικό αγώνα σε έναν άλλον, παραγνωρίζοντας το απαγορευτικό που επιβάλλουν οι διαφορές συνθηκών. Το παράδειγμα της Rojava, η αληθινή του δύναμη είναι ότι βρήκε τις κατάλληλες προτάσεις την κατάλληλη ιστορική στιγμή, χωρίς να χάνει τον ρεαλισμό του, για να εφαρμόσει μια ελευθεριακή ατζέντα. Τις δικές του προτάσεις που αντιστοιχούν στο δικό του τοπίο.

Το πως θα εξελιχθεί ο Κουρδικός αγώνας μένει να διαπιστωθεί. Τα ερωτήματα που έχει να απαντήσει, και σύντομα, είναι κομβικά: από την (αναγκαστική) σχέση του με έναν ιμπεριαλιστικό άξονα, μέχρι την επαναφορά της Συριακής εθνικής κυριαρχίας και τις πιθανές επιλογές του στο εθνικό ζήτημα. Έχει να απαντήσει πως θα διαχειριστεί τις εσωτερικές εθνοτικές διαφορές και προκλήσεις αλλά και πως θα ανταποκριθεί στον διαρκή κίνδυνο να βρεθεί σε εμπόλεμη κατάσταση με το Τουρκικό κράτος. Από την άλλη κάποια πράγματα έχουν επιτευχθεί.

Τα όπλα έχουν για την ώρα προστατέψει το έδαφος. Η κοινωνική θέση των γυναικών έχει αναβαθμιστεί ραγδαία. Παραδείγματα δημοκρατικής αυτονομίας έχουν λειτουργήσει σε μεγάλη κλίμακα όπως και συνύπαρξης διαφορετικών λαών με αυτό το σύστημα. Παρακολουθούμε και εμείς την παραγωγή ιστορικής εμπειρίας του Κουρδικού αγώνα. Κανείς όμως δεν πρέπει να αγνοεί πως η διεθνιστική αλληλεγγύη, όποια μορφή κι αν παίρνει, είναι μια αμφίδρομη σχέση. Το ποιές πολιτικές λογικές θα υπερισχύσουν στο εσωτερικό του, αλλά ακόμα και η άνεση κινήσεων των κυρίαρχων δυνάμεων την επόμενη περίοδο, επηρεάζονται από την πληρότητα και την ένταση αυτής της αλληλεγγύης.

Ο σύντροφός μας επέστρεψε πριν λίγες μέρες. Ευτυχώς ζωντανός και ολόκληρος. Τιμούμε ολόψυχα την επιλογή του και είμαστε περήφανοι που στεκόμαστε δίπλα του, που βλέπουμε έναν ”δικό μας” σε μια νέα σημαντική σελίδα στην επαναστατική/διεθνιστική ιστορία. Τιμούμε τη μνήμη των πεσόντων συντρόφων Destan Hassan, Memet (comitant), Sores, Ulas (comitant), Orhan (comitant), Gomert και των εκατοντάδων άλλων συντρόφων και συντροφισσών που έδωσαν τη ζωή τους για την υπόθεση της ελευθερίας και της ισότητας».