Γερμανός πράκτορας των Τούρκων καταδικάστηκε σε 14 χρόνια κάθειρξη αλλά… αφέθηκε ελεύθερος!

Πράκτορας των Τούρκων, ένας 69χρονος σήμερα Γερμανός ομοφυλόφιλος, μόνιμος κάτοικος της Κω δικάστηκε, ομολόγησε και καταδικάστηκε αρχικά σε ποινή κάθειρξης 14 ετών το 2016 από το το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Ρόδου, αλλά εν συνεχεία με την παρέμβαση του Βερολίνου απελευθερώθηκε το 2017 και τώρα ζει στην Γερμανία.

Συνελήφθη στις 15 Οκτωβρίου 2014 περί ώρα 11:15 στο Πυλί της Κω από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας να φωτογραφίζει στρατιωτικό φυλάκιο της 80ής ΑΔΤΕ στην Αντιμάχεια μέσα από Ι.Χ. όχημα.

Ο ισχυρισμός του ότι απλά αγαπούσε την φύση και την φωτογράφιζε είχε καταρρεύσει μερικές μόλις ώρες μετά τη σύλληψή του.

Στις χειρόγραφες σημειώσεις που βρέθηκαν στην οικία του, υπήρχαν καταγεγραμμένες συντεταγμένες που αντιστοιχούσαν σε θέσεις στρατοπέδων και φυλακίων, δημοσίων υπηρεσιών και κτιρίων, κεραιών τηλεπικοινωνιών και γεφυρών της νήσου Κω.

Συνολικά βρέθηκαν 300 περίπου φωτογραφίες, εκ των οποίων οι 140 αφορούν στρατιωτικές εγκαταστάσεις και μέσα, 40 γέφυρες του νησιού, 40 έργα κοινής ωφέλειας και οι λοιπές αμυντικά έργα.

Επισημάνθηκε ακόμη ότι σε ορισμένες φωτογραφίες απεικονίζονταν και πρόσωπα προκειμένου εν συνεχεία με αναγωγή στις διαστάσεις τους να γίνεται αναλυτική καταγραφή των διαστάσεων και των εικονιζομένων εγκαταστάσεων.

Ανάλογο υλικό βρέθηκε και από στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Κάλυμνο ενώ ο κατηγορούμενος ομολόγησε ότι παρακολουθούσε ακόμα και τις κινήσεις της δύναμης FRONTEX στην περιοχή.

Από την δικογραφία προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος είχε υπηρετήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις της πρώην Ανατολικής Γερμανίας επί 11 έτη και διέμενε στην Τουρκία ως συνταξιούχος την περίοδο 2009-2012.

Ο κατηγορούμενος ομολόγησε ότι εκεί στρατολογήθηκε από δύο Τούρκους, οι οποίοι φέρονται ότι συντόνιζαν δίκτυο συνταξιούχων υπηκόων Ευρωπαϊκών κρατών που διέμεναν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Σε συνέντευξή του από την εφημερίδα Καθημερινή, υπό την προϋπόθεση ότι δεν εμφανίζονταν αποκαλύπτει αρκετές λεπτομέρειες. λεπτομέρειες

Ο ίδιος αναφέρει συγκεκριμένα:

«Κάθισα μόνος του σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα στην Ελλάδα, κοιτάζοντας το Αιγαίο, όταν με προσέγγισε ένας άνθρωπος με το όνομα Mehmet. «Γεια σας Martin», μου είπε ο άντρας, προσθέτοντας ότι με είχε συναντήσει πριν χρόνια στην Τουρκία».

«Ήξερε ότι ήμουν φωτογράφος και ζήτησε κάποιες τουριστικές φωτογραφίες», θυμάται ο Μάρτιν. «Ένιωθα πολύ κολακευμένος».

Τρεις μήνες αργότερα συναντηθήκαμε ξανά, αυτή τη φορά στη Σμύρνη, όπου ο «Mehmet» επανέλαβε το αίτημά του:

«Θέλουμε εικόνες από ανεμόμυλους, παλιά σπίτια και άλλα αξιοθέατα», ενώ ήταν μαζί με πέντε άλλους άνδρες, οι οποίοι δεν έδωσαν στοιχεία.

Φορούσαν γκρι κοστούμια και μπλε πουκάμισα.

«Την επόμενη φορά φέρε το φορητό σου υπολογιστή», είπε ο Mehmet στο τέλος της συνομιλίας τους και συμφώνησαν να συναντηθούν σε εστιατόριο στη Σμύρνη μια εβδομάδα αργότερα.

«Σε αυτή τη συνάντηση ο Τούρκος πράκτορας μου αποκάλυψε ότι δεν νοιάζονταν πραγματικά για συμβατικές φωτογραφίες αξιοθέατων και μου είπε ότι ήθελε να φωτογραφήσω τις κινήσεις των ελληνικών στρατιωτικών οχημάτων. Με απειλούσε, λέγοντας ότι αν δεν συμμορφωθώ, είχαν άλλους τρόπους να με πείσουν ».

Συνεχίζοντας ο ίδιος τόνισε:

«Οταν με πλησίασαν για να με στρατολογήσουν γνώριζαν τα πάντα για μένα. Ακόμα και τις οικογένειες με τις οποίες έχω φιλικές σχέσεις, τους συνάδελφους μου ως φωτογράφος, αλλά το πιο σημαντικό ότι ήμουν ομοφυλόφιλος και ότι ήμουν σε μια ρομαντική σχέση με έναν νεαρό Τούρκο τον Bilal», εξήγησε ο Μάρτιν.

«Στην τρίτη μας συνάντηση, ο Mehmet χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και με απείλησε, λέγοντας:

«Γνωρίζουμε ότι είσαι άρρωστος άνθρωπος Martin. Θα κάνεις ό, τι σου λέμε, ή θα βλάψουμε την οικογένεια του Bilal ή εσένα», είπε, με φωνή που έτρεμε .

Μέχρι την ηλικία των 50 ετών, ο Μάρτιν είχε ζήσει σε μια μεγάλη πόλη της Γερμανίας, αλλά λόγω προβλημάτων υγείας, οι γιατροί του συνέστησαν να μετακινηθεί κάπου θερμότερα.

Αρχικά ο ίδιος εγκαταστάθηκε στην Αττάλεια, στη νοτιοδυτική ακτή της Τουρκίας και στη συνέχεια στη Σμύρνη, όπου ζούσε μια ήσυχη ζωή.

Εννέα χρόνια αργότερα, το ασφαλιστικό του ταμείο του γνωστοποίησε ότι έπρεπε να επιστρέψει σε ένα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να συνεχίσει να λαμβάνει τη σύνταξή του.

«Είχα επισκεφθεί την Ελλάδα πολλές φορές και ήξερα καλά τα νησιά του Αιγαίου. Ήταν μια εύκολη απόφαση να μετακομίσουμε σε ένα από αυτά», ανέφερε στη συνέντευξη του σε ελληνικά ΜΜΕ.

Είχε αναπτύξει μια ζεστή σχέση με την οικογένεια του Bilal ενώ ζούσε στη Σμύρνη και έμεινε σε επαφή μαζί του όταν μετακόμισε στην Ελλάδα.

«Κάθε φορά που επισκεπτόμουν την Τουρκία, η αστυνομία έφτανε, λέγοντας πως όργια λάμβαναν χώρα στο σπίτι», δήλωσε στο δικαστήριο.

Οι πράκτορες της MIT του εγκατέστησαν ένα ειδικό λογισμικό στον φορητό υπολογιστή του και του εξήγησαν πώς έπρεπε να το χρησιμοποιήσει για να επικοινωνεί μαζί τους.

Του είπαν ότι εάν οι ελληνικές αρχές τον ανακάλυπταν , θα ισχυριζόταν ότι δεν γνώριζαν τίποτα γι ‘αυτόν.

«Μου είπαν ότι κάθε μέρα θα πρέπει να ενεργοποιώ τον υπολογιστή για να λαμβάνω οδηγίες. Εκεί θα διάβαζα τι ήθελαν από εμένα και θα πήγαινα σε όποια στρατιωτική βάση ήθελαν αυτοί» .

Ο Μάρτιν είπε:

«Δεν ενδιαφέρονταν για τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην πρώτη γραμμή. Ήξεραν για εκείνες ήδη. Ήθελαν λεπτομέρειες για την ανάπτυξη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τα μετόπισθεν και τις αναδιατάξεις και για το τι υπήρχε πέρα από αυτά που φαίνονταν σε κοινή θέα , όπως πόσα και ποια στρατιωτικά οχήματα είχε κάθε εγκατάσταση, τον τύπο, πόσα από αυτά καλύπτονταν από παραλλαγή , πόσα και ποια από αυτά που ερχόντουσαν από την ηπειρωτική χώρα και μετακινούνταν σε ποια στρατιωτική βάση πήγαιναν κά ».

Οι πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν ενσωματώθηκαν σε ψηφιακές εικόνες (jpg) μέσω ειδικού λογισμικού (fotolabor).

«Όταν τους τα έστελνα, έπρεπε να τα διαγράφω αμέσως».

Κατά τη διάρκεια κάποιων ετών, μέχρι τη σύλληψή του, ο Μάρτιν ασκούσε σχεδόν καθημερινά κατασκοπεία σε ελληνικές στρατιωτικές βάσεις ή οτιδήποτε άλλο του ζητούσαν οι Τούρκοι πράκτορες, όπως αεροδρόμια του κάθε νησιού, το εργοστάσιο της ΔΕΗ, το σύστημα άρδευσης, φορτηγά πλοία και ούτω καθεξής.

«Έπρεπε να στέλνω τις φωτογραφίες στη μέση της νύχτας και μου δόθηκαν τρεις μέρες για να εκτελέσω τις οδηγίες τους. Αν δεν το έκανα ή έστελνα ανακριβείς ή ελλιπείς πληροφορίες, με διόρθωναν, λέγοντας: «Ο φωτογράφος του οργανισμού είδε κάτι διαφορετικό». Ήταν προφανές ότι δεν ήμουν ο μόνος που εργάζονταν κάνοντας κατασκοπεία σε ελληνικά νησιά».

«Στην αρχή, κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, εργαζόμουν χωρίς χρήματα. Αργότερα άρχισα να παίρνω 400 ευρώ το μήνα για τις υπηρεσίες μου, και στη συνέχεια 700 ευρώ . Προς το τέλος του χρόνου ως κατάσκοπος, όταν είχα μηνιαία αμοιβή τα 1.250 ευρώ.»

Ο ίδιος συνελήφθη μετά από πέντε χρόνια μετά την πρόσληψή του, όταν οι Έλληνες αστυνομικοί τον είδαν να οδηγεί «ένα μπλε σπορ αυτοκίνητο», όπως το περιγράφουν σε αγροτικό δρόμο κοντά σε στρατιωτική βάση σε κάποιο ελληνικό νησί.

«Παρατηρήσαμε τον εναγόμενο σε χωματόδρομο. Ο δρόμος δεν ήταν κεντρικός και το αυτοκίνητο επέστησε την προσοχή μας», κατέθεσε ο Έλληνας αξιωματικός της αστυνομίας.

Ο ίδιος ομολόγησε αμέσως και περιέγραψε με μεγάλη λεπτομέρεια τι είχε κάνει, προσφέροντας παράλληλα στην ελληνική αστυνομία πλήρη πρόσβαση στα μηνύματα στον υπολογιστή του.

Είχε μηνύματα όπως:

«Εδώ είναι πέντε Unimog Mercedes. Το πέρασμα τελειώνει μπροστά από ένα διώροφο πέτρινο παρατηρητήριο. Το μη εκπαιδευμένο μάτι δεν θα μπορέσει να εντοπίσει τη βάση. Εδώ είναι 6 στρατιωτικά τεθωρακισμένα οχήματα που καλύπτονται με φύλλα. Ένα στενό μονοπάτι οδηγεί σε μια στρατιωτική δεξαμενή και μετά από 50 μέτρα σε μία θέση παρατήρησης. Στις 15/4 ένα πλοίο με 30 άρματα μάχης Leopard».

Όλα τα παραπάνω παρουσιάστηκαν σε έκθεση εμπειρογνωμόνων που συμπεριλήφθηκε στο φάκελο με 13 φωτογραφίες στρατιωτικών βάσεων που βρέθηκαν αποθηκευμένα στη φωτογραφική μηχανή του Martin.

«Δεν είμαι περήφανος για αυτό που έκανα. Ζητώ συγγνώμη για τις οικογένειες που έχω αφήσει πίσω. Νιώθω πολύ ντροπή να κοιτάω πολλούς ανθρώπους στα μάτια», είπε, καταλήγοντας και ζητώντας συγγνώμη από το δικαστήριο.