Ντοκουμέντο: Ετσι έκοψε η Αγκυρα «στην μέση» την ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ρόδου & Μεγίστης- Δεν αντέδρασε η Αθήνα

Η μερική και κατ’ αποκοπή επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12νμ (στο Ιόνιο κλπ), που έσπευσε- πρόχειρα και αυτάρεσκα και μόνον για την προβολή του να ανακοινώσει στον πρωθυπουργό- ο απελθών ΥΠΕΞ το περασμένο Σάββατο, δεν επισκιάζει την αδυναμία του να αντιμετωπίσει την πρακτική πολιτικής και στρατιωτικής νομιμοποίησης της παρανομίας της Τουρκίας στην περιοχή Ρόδου- Καστελόριζου, με αποτέλεσμα η περιοχή αυτή να έχει πλέον μετατραπεί στην κερκόπορτα για να αλωνίζει η Τουρκία σε όλη τη Μεσόγειο.

Επί υπουργίας του απελθόντος ΥΠΕΞ η Τουρκία έκανε πράξη πλέον τις επί 25 χρόνια (από το 1993) διεκδικήσεις της επί της υφαλοκρηπίδας της Αν Μεσογείου.

Αναλυτικότερα:

1. Τον Ιούνιο του 1993 η Τουρκία για πρώτη φορά εξέδωσε αγγελία (ΝΟΤΑΜ) για εκτέλεση στρατιωτικής άσκησης σε περιοχή μεταξύ Ρόδου και Μεγίστης εντός του FIR Κων/λης.

2. Το 1950 ο ICAO οριοθέτησε το FIR Αθηνών και Κων/λης, το οποίο από τις εκβολές του Έβρου μέχρι 5νμ ανατολικά της Μεγίστης ( Καστελόριζο) ορίζεται από τα τουρκικά θαλάσσια σύνορα και καθόρισε ότι το σύνολο της περιοχής πού κείται εντός του FIR Kων/λης αποτελεί τουρκική επικράτεια- κυριαρχία. Δηλαδή το FIR Κων/λης συμπίπτει με τα θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας. Επειδή κατά την χρήση του FIR Κων/λης- Αθηνών προέκυψαν πολλά νομικά και τεχνικά προβλήματα, ο ICAO το 1958 μετακίνησε στην περιοχή της Μεγίστης το FIR Αθηνών/Κων/λης 10νμ βόρεια προς την Τουρκία προκειμένου να εξαλειφθούν τα προβλήματα.

Με την τροποποίηση του ICAO 1958, η οριογραμμή του FIR Κων/λης- Αθηνών συνέπιπτε με τη συνοριακή οριογραμμή της Συνθήκης των Παρισίων 1947 για τα Δωδεκάνησα, όπως αυτή είχε καταχωρηθεί στην Ιταλο- Τουρκική Συμφωνία του 1932 που όριζε τα θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας.

Με την απόφαση του ICAO 1958 και σε συνδυασμό με το άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης η Τουρκία από τον Έβρο μέχρι και τη Μεγίστη δεν είχε και δεν έχει κανένα κυριαρχικό δικαίωμα πέραν και έξω από το FIR Κων/λης. Ακόμα με την τροποποίηση του ICAO 1958 οι αεροδιάδρομοι Ευρώπης- Ρόδου- Μ. Ανατολής δεν διέρχοντο από το FIR Κων/λης αλλά από το FIR Αθηνών.

3. Μολονότι η περιοχή της τουρκικής άσκησης μεταξύ Ρόδου – Καστελόριζου (Μεγίστης) τον Ιούνιο 1993 καταλαμβάνει 15νμ διεθνούς θάλασσας εντός του FIR Αθηνών, η Τουρκία δήλωσε διεθνώς ότι κείται αυστηρά εντός του FIR Κων/λης, μετατρέποντας 15νμ διεθνών υδάτων σε τουρκική κυριαρχία. Το ελληνικό ΥΠΕΞ τότε αντέδρασε με ΝΟΤΑΜ με την Τουρκία να εμμένει στη θέση της.

Ε​​​πειδή η ενέργεια της Τουρκίας εμφανίστηκε για πρώτη φορά και αιφνιδίασε την Αθήνα, το ΥΠΕΞ ζήτησε από τα Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία σον ICAO στο Μόντρεαλ να αποστείλει στην Αθήνα την απόφαση του ICAO 1958 προκειμένου να αντικρούσει τις τουρκικές ενέργειες. Στις 29/7/1993 η ΜΕΑ στον ICAO ενημερώνει το ΥΠΕΞ ότι «..το πρωτότυπο των κεκυρωμένων πρακτικών του Συμβουλίου του ICAO της 15/5 1958 φέρεται απολεσθέν από εδώ αρχεία ICAO».

Φαίνεται ότι ουδείς στην Αθήνα κατάλαβε ποιος εξαφάνισε την απόφαση του 1958, ούτε για ποιο λόγο, με αποτέλεσμα να μην αντιδράσει αποτελεσματικά το ΥΠΕΞ. Επίσης φαίνεται ότι ουδείς αρμόδιος στην Αθήνα κατάλαβε για ποιο λόγο υπήρξε παρέμβαση της Άγκυρας προς τις ΗΠΑ το 2001, με αποτέλεσμα όπως αναγράφεται σε έγγραφο του ΓΕΕΘΑ προς το ΥΠΕΞ, το Στέητ Ντηπάρτμεντ να δώσει εντολή στη ΝΙΜΑ των ΗΠΑ, (που παράγει τους αεροναυτιλιακούς χάρτες) να διαγράψει σε μόνιμη βάση την οριογραμμή των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, παρέχοντας το δικαίωμα στην Άγκυρα να διεκδικεί τα πάντα σε βάρος της Ελλάδας – Κύπρου.

4.Η Τουρκία, αφού δεν μπόρεσε να ανατρέψει το άρθρο 121 της Σύμβασης της Θάλασσας, που ορίζει ότι τα νησιά έχουν χωρικά ύδατα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, δεν υπέγραψε τη Σύμβαση το 1992 με το αιτιολογικό ότι θίγονται ζωτικά τουρκικά συμφέροντα και έβαλε στόχο την περιοχή Ρόδου Μεγίστης προκειμένου να εξουδετερώσει με αλχημείες την ΑΟΖ της Μεγίστης (Καστελόριζου) για να αποκτήσει πλασματική πρόσβαση στην ΑΟΖ Ελλάδας- Κύπρου- Αιγύπτου.

Ως εκ τούτου είχε το θράσος από το 2013 να διεκδικεί υφαλοκρηπίδα μέχρι και την ΑΟΖ της Αιγύπτου και να την στέλνει μάλιστα και στον ΟΗΕ, επειδή ο τότε Έλληνας ΥΠΕΞ δήλωσε- έκανε διαμαρτυρία ότι οι τουρκικές έρευνες 60 και 90νμ νοτίως της Μεγίστης βρίσκονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Με την Τουρκία να ισχυρίζεται ότι είναι τουρκική.

5. Από το 1993 μέχρι και την Καθαρά Δευτέρα 2018, ήτοι επί 25 έτη, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν κατήγγειλε την Τουρκία στον ΟΗΕ και τον ICAO για την προάσπιση των ελληνικών συμφερόντων, μολονότι η Τουρκία είχε εκτελέσει 976 ασκήσεις στην περιοχή της Ρόδου Καστελόριζου μετατρέποντας τη διεθνή θάλασσα σε τουρκική κυριαρχία (σσ βλέπε Pronews) διότι θεώρησαν προφανώς ότι οι τουρκικές ενέργειες δεν θα είχαν εφαρμοστικές επιπτώσεις και ουδέποτε προέβησαν σε αναγνώριση κατανόηση και ανάλυση των τουρκικών ενεργειών για να αντιληφθούν ότι αυτές οδηγούσαν στην ΑΟΖ της Μεσογείου.

6. Όμως την καθαρά Δευτέρα 2018 η Τουρκία έκανε πράξη τις διεκδικήσεις της στην περιοχή της Μεγίστης και εκδίωξε βιαίως με στρατιωτικά μέσα ( 4 F-16) τον τότε υπουργό Ναυτιλίας με αιτιολογικό ότι το ΣΙΝΟΥΚ που τον μετέφερε πετούσε σε τουρκική κυριαρχία. Στην πράξη η Άγκυρα έχτισε ένα παράνομο τείχος μεταξύ και νότια Ρόδου Καστελόριζου απαγορεύοντας τη διέλευση από Δύση – Ανατολή και Βορρά Νότο.

Το ΥΠΕΞ δεν κατήγγειλε την Τουρκία στον ΟΗΕ και τον ΙCAO καθ όσον για πρώτη φορά η Τουρκία έκανε πράξη τις από 25ετίας διεκδικήσεις της. Η αδυναμία αυτή του ΥΠΕΞ να αντιμετωπίσει μια τόσο σοβαρή και επικίνδυνη για τη χώρα κατάσταση θα έπρεπε να οδηγήσει σε παραίτηση ή αποπομπή, που δεν συνέβη. Με αποτέλεσμα η Άγκυρα να εδραιώσει πρακτική πολιτικής και στρατιωτικής νομιμοποίησης της παρανομίας της.

7. Στο χάρτη που δημοσιεύει το Pronews απεικονίζεται η πραγματικότητα:

Με βάση τις παρανομίες της Τουρκίας στην περιοχή 3, η Άγκυρα με NAVTEX έχει δεσμεύσει παράνομα τις περιοχές 1 και 2 για σεισμογραφικές έρευνες που απέχουν μέχρι και 300νμ από τις τουρκικές ακτές και ισχυρίζεται ότι οι περιοχές αυτές κείνται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Και οι δύο περιοχές κείνται εκτός ΑΟΖ Κύπρου.

Οι παρανομίες της Τουρκίας πέραν αυτών που αφορούν στην περιοχή 3 (Ρόδος- Καστελόριζο) είναι πολλαπλές.

*Η Άγκυρα για τις έρευνες της επικαλείται τη διεθνή νομιμότητα, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο όμως η Τουρκία έχει απορρίψει και δεν έχει υπογράψει.

*Σύμφωνα με τα άρθρα 74 και 83 της Σύμβασης της Θάλασσας, η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα μεταξύ των κρατών με απέναντι παρακείμενες ακτές οριοθετούνται μόνον με συμφωνία των κρατών και στη συνέχεια αυτή υποβάλλεται στον ΟΗΕ που την καταχωρεί στον πίνακα της Διεύθυνσης Ωκεάνιων Μελετών. Μόνον τότε οι χώρες κατοχυρώνουν δικαιώματα επί της ΑΟΖ- υφαλοκρηπίδας. Οποιαδήποτε αυθαίρετη αναφορά σε ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδα από ένα κράτος χωρίς προηγούμενη συμφωνία οριοθέτησης με το άλλο συνιστά παραβίαση της Σύμβασης και δεν κατοχυρώνει κανένα δικαίωμα.

Η αναφορά και η δέσμευση των περιοχών 1 και 2 από την Τουρκία για έρευνες με το αιτιολογικό ότι βρίσκονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα συνιστά παραβίαση της Σύμβασης και δεν κατοχυρώνει κανένα δικαίωμα. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις ελληνικές ηγεσίες, οι οποίες συλλήβδην δηλώνουν ανεύθυνα ότι το BARBAROS κάνει έρευνα σε ελληνική ΑΟΖ, ενώ όφειλαν κα καταγγείλουν την Τουρκία για παραβίαση της Σύμβασης.

ΑΟΖ μη οριοθετημένη μεταξύ των κρατών είναι ανύπαρκτη, δεν ανήκει σε κανέναν σύμφωνα με τη Σύμβαση.

Αυτό εκμεταλλεύεται η Τουρκία και δεν συμφωνεί στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ελλάδα,ώστε η Αθήνα να μην μπορεί ποτέ να αξιοποιήσει τα οφέλη από την ΑΟΖ και να αναγκαστεί η Ελλάδα να συμφωνήσει μισά-μισά με την Τουρκία, κάτι που είναι η πάγια θέση της (σσ 2014 Ερντογάν προς Σαμαρά στην Άγκυρα)

• Σύμφωνα με τα ίδια άρθρα της Σύμβασης απαγορεύεται η μονομερής οριοθέτηση της ΑΟΖ και αποτελεί παραβίαση της Σύμβασης χωρίς να υπάρχει καμία κατοχύρωση από την μονομερή οριοθέτηση Η μονομερής αποστολή από μια χώρα των εξωτερικών ορίων της ΑΟΖ στον ΟΗΕ δεν κατοχυρώνει κανένα νομικό, κυριαρχικό πολιτικό τεχνικό η επιχειρησιακό δικαίωμα, απλώς αποτελεί διεκδίκηση (claim).

Η μονομερής ανακήρυξη της ΑΟΖ-που αποτελεί τα τελευταία δέκα χρόνια ελληνική θεωρία επικίνδυνης ανοησίας όχι μόνον δεν υφίσταται στη Σύμβαση αλλά απαγορεύεται, εκτός πια και αν η Αθήνα διέπεται από οπισθοχρονική φαντασία, λές και η χώρα βρίσκεται στο 2004 και κηρύσσει την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αν σήμερα η Ελλάδα κηρύξει την ΑΟΖ που εκτιμά ότι της ανήκει αυτομάτως παραβιάζει τη Σύμβαση και την άλλη ημέρα η Τουρκία θα κηρύξει τη δική της μέχρι…τη Ζάκυνθο, χωρίς καμία χώρα να κατοχυρώσει δικαιώματα.​