Πώς σαμποταρίστηκε το ελληνικό σύστημα ανίχνευσης και εντοπισμού των F-35 (upd)

Eξι μήνες πριν την παραλαβή των πρώτων τουρκικών μαχητικών F-35 (οι πρώτες παραδόσεις θα γίνουν την άνοιξη όσο και αν κάποιοι φαντασιώνονται ακόμα «αμερικανικές κυρώσεις») από την αρχική παρτίδα των 30 μαχητικών, αποκαλύπτεται ότι στην Ελλάδα μια ομάδα επιστημόνων είχε φτάσει “πολύ κοντά” στην δημιουργία και την εφαρμογή τεχνολογίας εντοπισμού τους!

Τι συνέβη; Υπονομεύθηκε και εν τέλει “εξουδετερώθηκε”.

Το ελληνικό σύστημα ουσιαστικά εφάρμοζε την παγκόσμια καινοτομία/πρωτοτυπία να συνδυάζει τις δυνατότητες των συστημάτων Kolchuga/VERA-E, των παθητικών radar όπως το Silent Sentry, του Homeland Alerter 100 και των πολυστατικών ραντάρ συνθέτοντας αθροιστικά τα πλεονεκτήματα τους!

Πρόκειται για το σύστημα “HEMPAS” ή CCIAS το οποίο αναπτύχθηκε από ομάδα πέντε Ελλήνων επιστημόνων η οποία εργάστηκε αδιάκοπα από το 2000, διαβλέποντας τον κίνδυνο από την απόκτηση μαχητικών F-35 από την Τουρκία.

Το σύστημα εντοπισμού στόχων “HEMPAS” ήταν ένα παθητικό σύστημα το οποίο αξιοποιούσε τεχνολογία ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με παθητικές μεθόδους εντοπισμού στόχων.

Το ελληνικό σύστημα σύμφωνα με τους σχεδιαστές τους θα μπορούσε να εντοπίζει παθητικά πολλαπλούς στόχους Χαμηλής Παρατηρησιμότητας (L.O) και Πολύ Χαμηλής Παρατηρησιμότητας (V.L.O) χρησιμοποιώντας σύγχρονους μεθόδους άμεσου, έμμεσου και πολυστατικού εντοπισμού.

Ο βασική αρχή του βασίστηκε στην διακρίβωση της αδυναμίας των συμβατικών αισθητήρων να ανιχνεύσουν έγκαιρα τους παραπάνω στόχους (F-35) σε ένα άκρως δύσκολο να επιτηρηθεί περιβάλλον όπως αυτό του Αιγαίου (αεροκίνητες επιχειρήσεις – κάθετη υπερκέραση).

Η ομάδα παρουσίασε το έργο της στο ΓΕΑ, αλλά πολύ γρήγορα οι παρουσιάσεις έφτασαν σε χέρια… εκτός Ελλάδος. Τα οποία “χέρια” ανησύχησαν σφοδρά από την πιθανότητα να καταστεί ανενεργή κι αν πολλοίς άχρηστη η τεχνολογία stealth από το σύστημα που είχαν εφαρμόσει και συνδυάσει επιτυχώς οι Ελληνες επιστήμονες.

Από εκεί και πέρα άρχισαν οι γνωστές αναβολές στις παρουσιάσεις, οι αναβολές στις δοκιμές και τελικά τους απαγόρευσαν ακόμα και την πρόσβαση στο υπουργείο Εθνικης Αμυνας στις αρχές της δεκαετίας…

Αναλυτικότερα:

2006: Μετά από μελέτες και σχεδιασμούς έξι ετών, πενταμελής επιστημονική ομάδα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης υποβάλει αίτηση στον Ελληνικό Στρατό για να συμμετάσχει σε ερευνητικό πρόγραμμα για την κατασκευή και ανάπτυξη συστήματος CCIAS.

Για να το πούμε απλά επρόκειτο για ένα δίκτυο “παθητικών” ραντάρ με δυνατότητες να

– “Βλέπουν” χωρίς να εκπέμπουν -άρα και χωρίς να εντοπίζονται- σε εμβέλεια 400 χλμ!

– Εντοπίζουν ελικόπτερα και αεροσκάφη ακόμη και “υπό καθολική ηλεκτρονική σίγαση”,δηλαδή χωρίς τα ραντάρ τους να εκπέμπουν.

– Εντοπίζουν αεροσκάφη τεχνολογίας stealth και σε πραγματικό χρόνο τις απογειώσεις μαχητικών αεροσκαφών από εχθρικές βάσεις.

– Επιτηρούν παθητικά βραχονησίδες

Σύμφωνα με την μελέτη των επιστημόνων το κόστος αυτού του συστήματος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο ακόμη και για την Ελλάδα της Κρήτης.

Εικοσιπέντε έως τριάντα τέτοιοι σταθμοί, από τον Έβρο έως της Κρήτη θα κόστιζαν όσο ένας σταθμός παρεμφερούς συστήματος αγορασμένου από το εξωτερικό.

Αυτό φαίνεται ότι ήταν και το μεγάλο…πρόβλημα του προγράμματος! “Χαλούσε” άλλες δουλειές από το εξωτερικό!

Οι πέντε επιστήμονες από την Θεσσαλονίκη έκαναν 15 ταξίδια στην Αθήνα για να παρουσιάσουν το επίτευγμά τους.

Η πρώτη παρουσιάση έγινε το 2006 με ΥΕΘΑ τον Μεϊμαράκη και Α/ΓΕΕΘΑ τον Ναύαρχο Χηνοφώτη. Η παρουσίαση έγινε ενώπιον 60 επιτελών! Όλοι έδωσαν πράσινο φως να προχωρήσουν οι επιστήμονες το πρόγραμμα.

Στις 13/02/2009 συνέρχεται το Συμβούλιο Αμυντικού Σχεδιασμού Προγραμματισμού (ΣΑΣΠ) και γνωμοδοτεί με 7-0 υπέρ της επιχειρησιακής αναγκαιότητας του συστήματος και εισηγείται την κατεπείγουσα εξέταση του ζητήματος από το Συμβούλιο Αρχηγών.

Αρχηγός ΓΕΕΘΑ είναι πια ο στρατηγός Δ.Γράψας,ο οποίος ήταν υπέρμαχος της ανάπτυξης του ελληνικού συστήματος.

Παραδόξως μέχρι την αποστρατεία του ,τον Αύγουστο του 2009, ο Αρχηγός δεν κατόρθωσε να βάλει στην αντζέντα του ΣΑΓΕ, αυτό το ζήτημα !

Σχεδόν ένα χρόνο μετά με Α/ΓΕΕΘΑ πλέον τον πτέραρχο Ι.Γιάγκο, οι επιστήμονες έκπληκτοι πληροφορούνται ότι “το θέμα θα επανεξεταστεί”.

Στις 19/01/2010 ,στέλνουν επιστολή στον πτέραρχο Α/ΓΕΕΘΑ Ι.Γιάγκο εκφράζοντας την απορία για την καθυστέρηση αν όχι οπισθοδρόμηση του προγράμματος.

Μετά απ΄ αυτή την επιστολή το ΣΑΣΠ συνεδριάζει και πάλι και αποφασίζει ξανά με 7-0 υπέρ της επιχειρησιακής αναγκαιότητας του ελληνικού συστήματος! Το ΓΕΕΘΑ,διαβεβαιώνει ότι “το θέμα θα προχωρήσει άμεσα”.

Έχουμε φθάσει στις 15/04/2010 ,με υπουργό Άμυνας πια τον Ε.Βενιζέλο. Το Συμβούλιο Αρχηγών συνεδριάζει και με 4-0 εγκρίνει το προτεινόμενο σύστημα ως “άκρως απαραίτητο και κατεπείγον”.

Στις 29/05/2010, ο τότε ΑΝΥΕΘΑ και μετά ΥΕΘΑ Πάνος Μπεγλίτης είχε στα χέρια του και την πλήρη οικονομοτεχνική μελέτη.

Ο φάκελος με το άκρως απόρρητο πρόγραμμα περιλαμβάνει 1050 σελίδες.

Η μοναδική γνωστή εξέλιξη έκτοτε ήταν μια απάντηση του Γιάννη Ραγκούση όταν ήταν ΑΝΥΕΘΑ.

Απαντώντας σε ερώτηση Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (υπ. Αριθμ. 6763/15-3-2012) με θέμα «Κατασκευή και ανάπτυξη συστήματος CCIAS»,που είχε καταθέσει ο βουλευτής Νίκος Γαλανός ο Ραγκούσης υποστήριξε ότι;

– Η εξέταση κατασκευής/ανάπτυξης συστήματος CCIAS προέκυψε από τη συνεργασία του ΓΕΕΘΑ από πενταμελή επιστημονική ομάδα καθηγητών/ερευνητών

– Η αρχική παρουσίαση του συστήματος έλαβε χώρα το έτος 2006, ενώ στις 15 Οκτ. 2009 πραγματοποιήθηκε πιο πρόσφατη παρουσίαση και επί της ουσίας απετέλεσε μια συνολική ενημέρωση για το πρόγραμμα ανάπτυξης του συστήματος Παθητικού Εντοπισμού Στόχων που κυμάνθηκε σε αρκετά γενικό επίπεδο.

– Το Σύστημα Παθητικού Εντοπισμού Στόχων είναι σε γενικές γραμμές και με βάση την αρχή λειτουργίας του, όπως παρουσιάστηκε, ένα σύστημα radar άμεσης και έμμεσης παθητικής λήψης με σκοπό να παρέχει αποκάλυψη και εντοπισμό ιπταμένων στόχων καθώς και στόχων επιφανείας. Τα συστήματα αυτής της κατηγορίας και κυρίως αυτά που χρησιμοποιούν την έμμεση παθητική λήψη είναι ευρύτερα γνωστά με τον όρο «Παθητικά Radar» (“Passive Radar”).

– Το θέμα εξετάστηκε από το ΣΑΓΕ στην 19η συνεδρίασή του (26-05-2010). Στην εν λόγω συνεδρίαση το ΣΑΓΕ δεν ενέκρινε το προτεινόμενο σύστημα ως «άκρως απαραίτητο και κατεπείγον», αλλά αναγνώρισε αναγκαιότητα ανάπτυξης ενός συστήματος παθητικού εντοπισμού στόχων, χωρίς όμως να κυρωθεί από τον κ. ΥΕΘΑ και σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο που διέπει τις γνωματεύσεις του Συμβουλίου, αυτό δεν αποτελεί απόφαση και κατ’ επέκταση έγκριση του ΣΑΓΕ.