Επίθεση Λεμέρ στα «κίτρινα γιλέκα» – «Αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία από τις κινητοποιήσεις»

Για σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις από τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» έκανε λόγο ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ.

Ο Μπρουνό Λε Μέρ, μετά το πέρας συνάντησής του με επαγγελματικές ομοσπονδίες των οποίων η δραστηριότητα επηρεάστηκε περισσότερο. Ο Λε Μέρ αναφέρθηκε ειδικότερα στην μείωση του κύκλου εργασιών των μεγάλων εταιρειών διανομής, κατά 15% -25% από την αρχή των κινητοποιήσεων, 20%-40% στο λιανεμπόριο, 15% στη χονδρική, κυρίως στα τρόφιμα, και 20% στην εστίαση.

Ομοίως, οι ξενοδοχειακές κρατήσεις καταγράφουν πτώση 20% και «αρχίζει να επηρεάζεται και η βιομηχανία», πρόσθεσε ο υπουργός, κατονομάζοντας την ακύρωση παραγγελιών για οχήματα της Renault. Οι πληγείσες επιχειρήσεις θα μπορούν να προσφύγουν σε λύσεις μερικής απασχόλησης ενώ τα καταστήματα θα μπορούν να ανοίξουν τις επόμενες Κυριακές.

Le Monde: Ανεκδιήγητη βιαιότητα

Από την μεριά της ο διευθυντής της Le Monde κάνει λόγο για «ανεκδιήγητες» βιαιότητες στο Παρίσι και σε άλλες γαλλικές πόλεις. Οι καταστροφές, οι λεηλασίες και ο ξυλοδαρμός των ατόμων, που είναι επιφορτισμένα με τη διατήρηση της τάξης, πρέπει να καταδικαστούν χωρίς επιφύλαξη, διότι δεν δικαιολογούνται. Στην αναμφισβήτητη ριζοσπαστικοποίηση ορισμένων από τα «κίτρινα γιλέκα», προστέθηκαν μεταξύ άλλων μικροομάδων και στοιχεία της ακροδεξιάς και ακροαριστεράς. Κοινός παρανομαστής όλων των ταραχών προκύπτει να είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Σε ενάμιση χρόνο, διακυβέρνησης, η πενταετία του Μακρόν έχει φτάσει στο σημείο καμπής της, από δύο διαφορετικές κινήσεις: Πρώτον, μια κρίση με βαθιές ρίζες, για την οποία είναι μόνο μερικώς υπεύθυνος: μία αμφισβήτηση 30 χρόνων του συστήματος και της πολιτικής εκπροσώπησης, στην οποία προστίθεται μια δεκαετής αδυναμία να ανταποκριθεί πραγματικά στις συνέπειες της κρίσης του 2008. Στη συνέχεια είναι ο ρόλος και οι στιγμιαίες ανταλλαγές μηνυμάτων στα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως στο Facebook, που δημιούργησε την κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων» σε αυτή την κλίμακα. Αυτά γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα απέναντι σε μια εκτελεστική εξουσία που δεν καταφέρνει να απελευθερωθεί από πολλές στρεβλώσεις, που είχε θεωρητικοποιήσει για να οικοδομήσει τον νέο της κόσμο.

Οι μεταρρυθμίσεις του «προέδρου των πλουσίων» έχει γίνει μια ερημική σκηνή, που το προεδρικό κόμμα δεν είναι σε θέση να καταλάβει. Ένας συνεχής συνδυασμός αλαζονείας και λεκτικής πρόκλησης έχει ολοκληρώσει την παγίδα. Θα είναι δύσκολο να βγει χωρίς να τροποποιήσει σε βάθος τον τρόπο διακυβέρνησης. Αυτή η μεταρρύθμιση είναι η πιο απαιτητική από όλες: ξεκινά από τον εαυτό μας για να καταφέρουμε τελικά να πείσουμε τους άλλους.