Εσωτερική Ασφάλεια
Tον εφιάλτη της δικής της ζωής που κατέληξε όμως στο εφιαλτικό τέλος της ζωής του μόλις δεκατριών μηνών μωρού της, εξομολογήθηκε η 30χρονη γυναίκα από τη Βάρκιζα.
Προφυλακίσθηκε ως υπαίτια για τη φωτιά που ξέσπασε μέσα στο διαμέρισμά της με αποτέλεσμα να απανθρακωθεί το κοριτσάκι της.
Η 30χρονη, όπως είχε κάνει και στο απολογητικό της υπόμνημα, μιλώντας στην εκπομπή Μαζί σου, στην τηλεόραση του Σκάι, περιέγραψε την -σχεδόν κινηματογραφική- αγριότητα της δικής της ζωής και επιχείρησε να αποποιηθεί των ευθυνών για τη μοιραία πυρκαγιά που έκοψε τόσο πρόωρα τη ζωή του μωρού.
Η 30χρονη μητέρα του βρέφους λύνει τη σιωπή της μέσα από τη φυλακή
Μάλιστα, όπως ισχυρίσθηκε, ένας από τους συντρόφους της θετής μας μητέρας την είχε κακοποιήσει όταν εκείνη ήταν μόλις έντεκα ετών, αλλά η μητέρα της αδιαφόρησε όταν της είχε μιλήσει. «Γενικώς έχω περάσει δύσκολα. Όλα τα παιδικά μου βιώματα, δεν μπορούσα να αντέξω άλλο κι εκείνη την ημέρα ήθελα να βγω έξω οπωσδήποτε. Μιλάω για εκείνο το βράδυ», είπε η 30χρονη μέσα από τη φυλακή, αναφερόμενη στο βράδυ που ξέσπασε η πυρκαγιά στη γκαρσονιέρα που ζούσε με το κοριτσάκι.
«Είχα πάρει τον άνθρωπο με τον οποίο συγκατοικούσα και του είπα έλα να προσέχεις το παιδί γιατί θέλω να βγω έξω να πάρω αέρα. Πάντα όποτε του το έλεγα, ερχόταν. Του είχα εμπιστοσύνη. Δεν συνέβαινε συχνά αυτό, είχε γίνει κάνα δυο φορές ακόμα. Όταν έλεγε θα έρθω, ερχόταν. Τον ξέρω οκτώ χρόνια. Δεν είχαμε τίποτα, απλά συγκατοικούσαμε γιατί δεν είχε πού να μείνει. Το μόνο που υπήρχε ήταν ότι ήθελε να φροντίζει το παιδί, τίποτα παραπέρα», είπε αναφερόμενη στον φίλο της, οδηγό ταξί.
«Ο νέος μου σύντροφος, ενδιαφέρεται πραγματικά, είναι ένας άγγελος για μένα, στήριγμα. Μπορεί να είναι λίγο το χρονικό διάστημα που είμαστε μαζί, ήρθαμε όμως κοντά από την πρώτη στιγμή. Όταν βρισκόμασταν, το μωρό το άφηνα με τον συγκάτοικό μου. Δεν του είχα πει ότι συγκατοικώ με έναν άνθρωπο αναγκαστικά. Φοβόμουν ότι δεν θα το καταλάβαινε» τόνισε.
Για την παιδική της ηλικία, είπε: «Έμαθα ότι ήμουν υιοθετημένη. Με είχε δώσει η μάνα μου για να πάρει λεφτά. Όταν μετακομίσαμε στα 11 μου στη Βάρκιζα, το σπίτι ήταν μια τρέλα. Τσακωνόταν συνέχεια η μάνα μου με την γιαγιά μου, βριζόντουσαν, χτυπιόντουσαν. Ούτε να καθίσουμε να φάμε δεν μπορούσαμε».
