Η απάντηση του πρύτανη στις απαιτήσεις των φιλοσκοπιανών για διδασκαλία των «μακεδονικών» στο ΠΑΜΑΚ

Το «Ουράνιο Τόξο» ζήτησε με επιστολή του προς το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας να διδαχθεί η «μακεδονική γλώσσα» στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών. Τι απάντησε ο πρύτανης.

Στην επιστολή του (που έχει σταλεί από τις 18 Φεβρουαρίου!) προς την ηγεσία του ΠΑΜΑΚ, το «Ουράνιο Τόξο» κάνει λόγο για «μακεδονική γλώσσα» που ομιλείται τόσο στα Σκόπια όσο και στη Βόρεια Ελλάδα. «Πατάει» μάλιστα στη Συμφωνία των Πρεσπών για να αιτιολογήσει το αίτημά του προς το πανεπιστήμιο.

«Με δεδομένο ότι ένας από τους σκοπούς του Τμήματος είναι η προαγωγή και η γνώση της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού των χωρών των Βαλκανίων σε πανεπιστημιακό επίπεδο, είναι εύλογο αυτό να συμπεριλαμβάνει και την άμεση γειτονιά μας. Θα θέλαμε λοιπόν να σας ζητήσουμε την εισαγωγή της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας, όπως αυτή ομιλείται τόσο στη γειτονική μας χώρα όσο και στην Βόρεια Ελλάδα, στο πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος», αναφέρει το «Ουράνιο Τόξο» στην επιστολή του.

«Δεν απαντήσαμε και δεν θα απαντήσουμε» ήταν η πρώτη αντίδραση του πρύτανη του ΠΑΜΑΚ, Στέλιου Κατρανίδη. Μιλώντας στην εκπομπή Καλημέρα Ελλάδα του ΑΝΤ1, τόνισε πως το αίτημα από το «Ουράνιο Τόξο» είναι «απολύτως αντιδεοντολογικό». Όπως τόνισε, τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, «δεν δέχονται υποδείξεις από πολιτικές κινήσεις ή κόμματα» για το τι και αν θα διδάξουν. «Δεν μας έχει ξανατύχει, είναι η πρώτη φορά», είπε.

Η επιστολή από το «Ουράνιο Τόξο» στο ΠΑΜΑΚ έρχεται στο φως λίγες μέρες μετά το αίτημα του κόμματος στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, με την οποία του ζητούσαν να γίνεται λειτουργία στη «σύγχρονη μακεδονική γλώσσα έστω κάποιες Κυριακές στις περιοχές της Ελλάδας όπου διαβιούμε».

Η επιστολή στον Οικουμενικό Πατριάρχη

«Παναγιώτατε,

Με αυτή μας την επιστολή επιθυμούμε να θέσουμε υπόψη Σας σημαντικά ζητήματα και, ταυτόχρονα, αιτήματα που αφορούν εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της μειονότητας των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα.

Ζητούμε να έχουμε εκκλησιασμό στη μητρική μας Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα η οποία ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών το αλφάβητο των οποίων επινόησαν από τον 9ο μ.Χ. αιώνα οι εκ Θεσσαλονίκης καταγόμενοι Ισαπόστολοι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος.

Συγκεκριμένα, επιθυμούμε η Θεία Λειτουργία να γίνεται και στη Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα έστω κάποιες Κυριακές στις περιοχές της Ελλάδας όπου διαβιούμε μακεδονόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εθνικά Μακεδόνες Έλληνες πολίτες.

Επιτρέψτε μας να Σας ενημερώσουμε αναλυτικότερα:
Δυστυχώς, εμείς οι ντόπιοι γηγενείς μακεδονόφωνοι εθνικά Μακεδόνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί των Νέων Χωρών μετά το 1913 αναγκαστήκαμε λόγω διωγμών και απαγορεύσεων να περιορίσουμε από το δημόσιο βίο πολλά ανθρώπινα δικαιώματά μας για να επιβιώσουμε.

Από την αρχή του περασμένου αιώνα Εκκλησία, Κράτος και παρακράτος στην Ελλάδα άλλοτε με σιωπηρή κι άλλοτε με φανερή βία, απειλές και εκφοβισμό άλλαξαν τη γλώσσα μας, τα ονόματά μας και την εθνική ταυτότητά μας.

Κατά το παρελθόν Μητροπολίτες στη Βόρεια Ελλάδα πρωτοστάτησαν στο γκρέμισμα παλαιών Μακεδονικών Ορθόδοξων Ναών με αγιογραφίες και επιγραφές στο κυριλλικό αλφάβητο με το πρόσχημα ότι ήταν ετοιμόρροπες.

Ακόμη και σήμερα είμαστε θύματα σιωπηρής εχθρότητας και μισαλλοδοξίας σημαντικής μερίδας κληρικών των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που απευθυνόμαστε απευθείας σε Εσάς μέσω του πολιτικού μας φορέα Ουράνιο Τόξο.

Γνωρίζοντας ότι οι Μητροπόλεις των Νέων Χωρών της Βόρειας Ελλάδας υπάγονται Ποιμενικά στη δική Σας δικαιοδοσία παρακαλούμε να ασχοληθείτε και να κάνετε δεκτά τα αίτηματά μας.

Μετά την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας πιστεύουμε ότι ήρθε ο καιρός να υπάρξει ένα τέλος στην αδικία προς εμάς τους ντόπιους μειονοτικούς μακεδονόφωνους Ορθοδόξους Χριστιανούς εθνικά Μακεδόνες της Ελληνικής επικράτειας που υπαγόμαστε στις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών και να βρεθεί λύση στα θρησκευτικά μας καθήκοντα σε ότι αφορά τη γλώσσα μας μέσω ενός ειλικρινούς διαλόγου από όλες τις πλευρές.

Επιθυμούμε να μας αγκαλιάσετε με την ίδια θέρμη όπως αγκαλιάζετε και τους μειονοτικούς Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ανοχή στις μειονότητες. Είναι κάτι που κι Εσείς Παναγιώτατε σε κάθε ευκαιρία τονίζετε προς κάθε κατεύθυνση.

Ζητούμε από Εσάς τον Ανώτατο επί της γης θρησκευτικό μας Ποιμένα να συμβάλλετε με κατανόηση στα θρησκευτικά μας δικαιώματα ως μειονότητα να ψάλουμε και να ακούμε τις προσευχές στη μητρική μας Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα και να βαφτίζουμε τα παιδιά μας με τα παραδοσιακά μας ονόματα.

Ευχής έργο θα ήταν μια συνάντηση για να Σας ενημερώσουμε σε ποιές Ενορίες των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών διαβιούμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί εθνικά Μακεδόνες που επιθυμούμε να πραγματοποιείται η Θεία Λειτουργία μαζί με την Ελληνική γλώσσα και στη Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα με εναλλαγή στην ψαλμωδία των προσευχών πότε στη μια γλώσσα και πότε στην άλλη έστω κάποιες Κυριακές του χρόνου.

Επίσης, Σας παρακαλούμε να επιτρέψετε -γι αυτό Σας ζητούμε να ενημερώσετε τους Ιερείς των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών- τόσο την Βάπτιση όσο και την μετά θάνατο Μνημόνευση των Ορθοδόξων Χριστιανών εθνικά Μακεδόνων με τα παραδοσιακά μακεδονικά μας ονόματα: Ζόρα, Σόφκα, Στογιάνκα, Μπόρις, Ζλάτα, Ντόρε, Στόικο, Τόμε, Ντόρκα, Γκότσε, Βελίκα, Κύριλ, Σλάβα, Τράϊκο, Σπάσε, Κόλιο, Κίτκα, Στόγιαν, Πέτκο, Μήτρε, Σφέτα, Τράϊτσε, Τραγιάνκα, Σφέτκο, Ρίστο, Πέτκα, Βάσκα…

Προς επίρρωση των αιτημάτων μας Σας επισυνάπτουμε την αφήγηση ενός Ψάλτη που η στρατιωτική θητεία τον είχε φέρει στα μέρη μας πριν 15 περίπου χρόνια.

Αυτή η αφήγηση που θα διαβάσετε αποτυπώνει γλαφυρά αφενός την δυσαρέσκεια των μακεδονόφωνων πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών των Νέων Χωρών και αφετέρου την αμήχανα δύσκολη θέση των Ιερέων όταν αναγκάζονται να αναφέρουν αλλαγμένα τα ονόματα των πιστών κατά την τέλεση των Μυστηρίων τη στιγμή που και οι ίδιοι οι Ιερείς γνωρίζουν ότι αλλιώς είναι τα πραγματικά ονόματα με τα οποία τους αποκαλούν όλοι στη τοπική κοινωνία.

Είναι τουλάχιστον ασέβεια προς τους νεκρούς όταν, για παράδειγμα, ο Ιερέας είναι αναγκασμένος σε ένα Μνημόσυνο ή ένα Τρισάγιο κάποια μακαρίτισσα που στο χωριό όλοι τη γνώριζαν και τη λέγανε Ζόρα να την μνημονεύει με το εξελληνισμένο όνομα Αυγή που δεν την ήξερε κανείς έτσι. Ούτε ο Θεός την ήξερε έτσι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην αφήγηση του Ψάλτη.

Ευελπιστούμε να έχουμε μια απάντηση εκ μέρους Σας.
Είμαστε πάντα στην διάθεσή Σας για κάθε περαιτέρω ενημέρωση».

Με πληροφορίες και από thestival.gr