Άμυνα & Ασφάλεια
Τα υδροπλάνα αποτελούν κάτι το ασυνήθιστο για τεράστιο μέρος του πληθυσμού. Έτσι, είναι εύλογο να υπάρχουν απορίες σχετικά με τη λειτουργία τους και την κατασκευή τους. Μερικές τέτοιες πληροφορίες παρουσίασε το Mental Floss, οι οποίες θα μας βοηθήσουν να πάρουμε μια εικόνα για την ιδιαίτερη αυτή κατασκευή.
Όσον, λοιπόν, αφορά στη φυσική διαδικασία της προσγείωσης, τα υδροπλάνα προσγειώνονται στο νερό σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που τα αεροπλάνα προσγειώνονται στο έδαφος.
Η διαδικασία ξεκινά με το υδροπλάνο να παίρνει την κατάλληλη ταχύτητα για την προσέγγιση, μία ελαφριά οριζοντίωση πριν αγγίξει το νερό, η οποία δίνει την αίσθηση ότι το ακουμπάει. Εξαιτίας του νερού το αεροπλάνο θα κόψει ταχύτητα αμέσως και θα σταματήσει. Έτσι, τα φρένα δεν χρειάζονται καν. Αυτό είναι καλό καθώς δεν διαθέτει φρένα που να λειτουργούν στο νερό.
Όταν το υδροπλάνο βρεθεί στο νερό, μπορεί να το χειριστεί κανείς όπως μια βάρκα. Πρόκειται για κάτι εύκολο καθώς τα περισσότερα υδροπλάνα διαθέτουν πηδάλια που τα βοηθούν να κατευθύνονται στο νερό, όπως και οι βάρκες. Όταν όμως πλησιάζουν σε μια αποβάθρα ή παραλία, συνήθως σβήνεται η μηχανή και ο πιλότος απομακρύνεται από το αεροσκάφος με φουσκωτή βάρκα προς την ακτή.
Στο ερώτημα «γιατί τα υδροπλάνα δεν βυθίζονται» η απάντηση είναι απλή: γιατί είναι σχεδιασμένα να επιπλέουν. Συγκεκριμένα, τα υδροπλάνα είναι κανονικά αεροπλάνα που τους έχουν τοποθετηθεί δύο πλωτήρες κάτω από τα φτερά.
Τα περισσότερα υδροπλάνα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «αμφίβια» καθώς μπορούν να απογειωθούν τόσο από τη στεριά όσο και από το νερό. Για το λόγο αυτό έχουν ρόδες που μαζεύονται. Όσο σημαντικό είναι ο μηχανισμός προσγείωσης (ρόδες κλπ) να είναι ενεργοποιημένος κατά την προσγείωση στο έδαφος, άλλο τόσο σημαντικό είναι να είναι απενεργοποιημένος κατά την προσγείωση στο νερό.
Ο λόγος είναι αυτός:
