Διεθνής Ασφάλεια
Μια πρωτοφανής εθνοκάθαρση των κουρδικών περιοχών της βόρειας Συρίας ξεκινάει με την ανοχή των ΗΠΑ οι οποίες αποδέχτηκαν όλους τους όρους που επέβαλε η Άγκυρα.
Πρόκειται για πρώτη φορά στην ιστορία που λαμβάνει χώρα τέτοιο ξεκαθάρισμα εθνοτικής φύσεως το οποίο να έχει συμφωνηθεί πολιτικά.
«H συμφωνία για την δημιουργία ασφαλούς ζώνης θα εφαρμοστεί σταδιακά» δήλωσε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Σον Ρόμπερτσον, μόλις χθες επιβεβαιώνοντας έτσι επισήμως ότι οι ΗΠΑ είναι σύμφωνες με τις μετατοπιίσεις κουρδικών πληθυσμών από τις πατρογονικές τους εστίες.
«Αυτή τη στιγμή εξετάζουμε τις επιλογές για το Κοινό Κέντρο Συντονισμού με τους Τούρκους στρατιωτικούς ομολόγους μας. Ο μηχανισμός ασφαλείας θα εφαρμοστεί σταδιακά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι διατεθειμένες να αρχίσουν να εφαρμόζουν γρήγορα τις δραστηριότητες καθώς συνεχίζουμε τις συζητήσεις με την Τουρκία».
Πάντως στις ΗΠΑ δεν «κατάπιαν» όλοι την ταπεινωτική συμφωνία: Ο απόστρατος στρατηγός Joseph Votel, πρώην αρχηγός των αμερικανικών στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή, αντέδρασε δημοσίως στην κυριαρχία της Άγκυρας σε μια τέτοια ζώνη, η οποία θα εκτοπίσει το 90% των κουρδικών πληθυσμών!
Σε άρθρο του ο Βότελ, ο οποίος ήταν επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ μέχρι τον περασμένο Μάρτιο, προειδοποίησε ότι η συμφωνία με τη Τουρκία θα «δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη».
«Οι ασφαλείς ζώνες είναι γενικά καθιερωμένες για να προστατεύουν τους ανθρώπους στις ζώνες των συγκρούσεων και είναι συνήθως σχεδιασμένες να είναι ουδέτερες, αποστρατιωτικοποιημένες και επικεντρωμένες σε ανθρωπιστικούς σκοπούς» ανέφερε ο Votel.
«Η επιβολή ασφαλούς ζώνης (σ.σ.: 40 χλμ.) ανατολικά Ευφράτη θα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα – πιθανόν να εκτοπίσει πάνω από το 90% του κουρδικού πληθυσμού, να επιδεινώσει αυτό που είναι ήδη μια εξαιρετικά προκλητική ανθρωπιστική κατάσταση και να δημιουργήσει περιβάλλον για αυξημένες συγκρούσεις»
Η πρώην συριακής κυριαρχίας περιοχή, ξεκινά από την ανατολική όχθη του Ευφράτη και φτάνει μέχρι τα συροϊρακινά σύνορα σε βάθος 40 χλμ. από τα τουρκικά σύνορα.
Είναι έκτασης χιλιάδων χιλιομέτρων και ελέγχεται από κοινού από τη Τουρκία και τις ΗΠΑ αν και οι δεύτεροι έχουν περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα, αφού δεν υπάρχουν περισσότερο από 3.000 Αμερικανοί στρατιώτες σε μία έκταση που υπάρχουν 150.000 Τούρκοι στρατιώτες έτοιμοι να εισβάλλουν.
Συνολικά ο κουρδικός πληθυσμός στην Συρία, τουλάχιστον προ 2011, αποτελεί το 10% επί του συνολικού πληθυσμού της Συρίας και είναι 2,500,000 κάτοικοι.
Όπως φαίνεται στον δημογραφικό χάρτη, μια ζώνη ασφαλείας 40 χιλιομέτρων κατά μήκος των συροτουρκικών συνορων σημαίνει μετατόπιση της πλειοψηφίας του κουρδικού πληθυσμού. Άλλωστε η πλειοψηφία διαβιεί σε πόλεις κοντά στα σύνορα καθώς όσο κάποιος εισχωρεί στην συριακή ενδοχώρα τόσο εισέρχεται σε ερημικές εκτάσεις.
Αυτό φαίνεται και στον χάρτη πληθυσμιακής πυκνότητας.
Μάλιστα επειδή οι Τούρκοι δεν εμπιστεύονται του Αμερικανούς την εθνοκάθαση θα την κάνουν οι ίδιοι! Το ερώτημα είναι για πιο λόγο υποχωρύν με αυτό τον τρόπο οι Αμερικανοί στις τουρκικές απαιτήσεις.
Aξίζει να σημειώσουμε πως οι Τούρκοι έχουν εξασφαλίσει τα δυτικά του Ευφράτη με τις συμφωνίες της Αφρίν και της Μάνμπιζτ και τα ανατολικά του Ευφράτη με τη συμφωνία δημιουργίας «ζώνης ασφαλείας» μέχρι τα σύνορα με το Ιράκ και της δημιουργίας κοινού κέντρου επιχειρήσεων ΗΠΑ-Τουρκίας.
Πολύ απλά η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και μάλιστα στα σύνορα του ΝΑΤΟ και στην νευραλγική θέση της Μέσης Ανατολής. Η Τουρκία ελέγχει τα Στενά και αν αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ λόγω σύγκρουσης με τις ΗΠΑ αυτά άμεσα θα περάσουν υπό τον ολοκληρωτικό ρωσικό έλεγχο.
Δεν είναι διαθέσιμες οι ΗΠΑ να έρθουν σε σύγκρουση με την Άγκυρα για κανένα λόγο τουλάχιστον σε αυτή την χρονική συγκυρία. Για να έρθουν σε σύγκρουση με την Τουρκία θα πρέπει πρώτα οι ΗΠΑ να έχουν εξασφαλίσει ότι θα παραμείνουν στην κατοχή τους τα Στενά και άλλα σημαντικά γεωπολιτικά σημεία.
Αυτό δεν μπορεί να συμβεί στην παρούσα γεωπολιτική συγκυρία και επιλέγουν την οδό των υποχωρήσεων όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα και ανώδυνα.
Από την άλλη ο Ρ.Τ.Ερντογάν ξέρει να «τραβάει» το σχοινί τόσο… όσο, ποτέ περισσότερο. Ξέρει που μπορεί να κερδίσει και που όχι.
Ότι έκανε στην Συρία και ότι κάνει με τους S-400 ξέρει ότι είχε την δύναμη να το κάνει και να βγει σχετικά αλώβητος. Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει στην Αθήνα γιατί ότι κάνει η Άγκυρα στην κυπριακή ΑΟΖ και σχεδιάζεινα κάνει στην ελληνική ΑΟΖ είναι γιατί γνωρίζει ότι έχει το περιθώριο να τα κάνει χωρίς συνέπειες.
Η Τουρκία εφαρμόζει την πολιτική της συνεχούς πίεσης μέχρι… λιποθυμίας και τελικά αυτό δεν πιάνει μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις ΗΠΑ.
