Εθνικά Θέματα
Εάν οι καθηγητές οι οποίοι οφείλουν να πλάσουν τους νέους Έλληνες μιλούν απαξιωτικά για τους ήρωες του Έθνους τότε ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του Ελληνισμού;
Καθηγητής στην Κέρκυρα μιλάει με τα χειρότερα λόγια για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Παύλο Μελά και την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα.
«Ο Παύλος Μελάς είναι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα», ακούγεται να λέει στους μαθητές του ο καθηγητής χημείας σε σχολείο της Κέρκυρας και κατά ο Μακεδονομάχος αποτελεί χείριστο δείγμα του ελληνικού πολιτισμού και σε καμία περίπτωση «δεν ήταν ήρωας».!
Μάλιστα, όταν ένας από τους μαθητές του λέει πως «και ο Κολοκοτρώνης ήταν Τούρκος», ο χημικός απαντά: «σου είπα τι ήταν ο Κολοκοτρώνης. Σκότωνε γυναικόπαιδα, το έγραψε στα απομνημονεύματά του να πας να τα διαβάσεις ο ίδιος. (…) Ο ίδιος γράφει ότι για τη χώρα μου «έκανα θρύψαλα κρανία μικρών Εβραιόπουλων»».
Ακόμα, όπως ακούγεται να λέει ο καθηγητής στο σχολείο της Κέρκυρας, «η Μπουμπουλίνα εξαγόρασε τη ζωή των Εβραίων κυριών της Τρίπολης, όταν τους πήρε τα κοσμήματα. Τους πήρε όλα τα χρυσαφικά και τους έσφαξε».
Όταν αυτά λέγονται σε ευμετάβλητους λόγω ελλιπούς ιστορικής γνώσης και βιωμάτων εφήβους στα χρόνια στα οποία διαμορφώνεται η εθνική τους συνείδηση, περιμένουν να συνεχίσει την ύπαρξή του το ελληνικό Έθνος;
Όσο για τον κύριο καθηγητή το ερώτημα είναι σε τι διαφέρουν τα δικά του λόγια από τις επίσημες θέσεις της Άγκυρας περί της ελληνικής Επανάστασης του 1821 και τους ήρωές της;
Σε τι ακριβώς κατακρίνει τους Έλληνες ήρωες ο κύριος καθηγητής; Στο ότι δεν ήταν Άγιοι; Μα δεν ονομάστηκαν Άγιοι. Ήρωες αποκαλούνται, με τα λάθη τους και τα κατορθώματά τους.
Ένας Ήρωας κρίνεται με βάση την εποχή του, τα βιώματα εκείνων των καιρών και τις ανάγκες που είχε το Έθνος του εκείνη την περίοδο.
Για αυτά που τους καταλογίζουν κάποια άτομα λόγω ιδεοληπτικών αναγκών οι Ήρωες έχουν ήδη κριθεί από την Ιστορία και η ζυγαριά της Φήμης έχει γείρει προς το θετικό πρόσημο για αυτό λέγονται Ήρωες.
Π.χ. ο Αλκιβιάδης ήταν χαρισματικός αλλά ουδέποτε χαρακτηρίστηκε Ήρωας διότι πρόδωσε την πόλη του την Αθήνα στους Σπαρτιάτες με αποτέλεσμα την εξόντωση του αθηναϊκού εκστρατευτικού σώματος στην Σικελία (κατά πολλούς αποτελούνται από 64.000 άνδρες).
Χάθηκαν χιλιάδες άνδρες που ουδέποτε αναπληρώθηκαν με αποτέλεσμα η Αθήνα να χάσει τον Πελοπονησιακό πόλεμο…
Φυσικά πρόκειται για καθηγητή της χημείας αλλά αυτό δεν αλλάζει το θεσμικό του βάρος. Δεν είναι θέμα ειδικότητας αλλά θέμα status. Ένας καθηγητής έχει πάντα επιρροή σε νεαρά παιδιά.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=4&v=OZ8qnzCcavI
Δυστυχώς η περίπτωση αυτή έχει κάποιες ομοιότητες με το θέμα της υποστολής της τουρκικής σημαίας στην Κύπρο από 16χρονο Ελληνοκύπριο.
Επ’αυτού αξίζει να διαβάσετε το εξαιρετικό opinion maker του Πάνου Σπαγόπουλου στο pronews.gr
Η υπόθεση του θαρραλέου 16χρονου Κύπριου ο οποίος αντιδρώντας στην κατοχή εδώ και 45 χρόνια του 36% της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα, κατέβασε την τουρκική σημαία και αφαίρεσε τη φωτογραφία του Ρ.Ντενκτάς από σχολείο των Κατεχομένων πήρε μεγάλες διαστάσεις.
Η λυσσώδης αντίδραση των Τουρκοκυπρίων και των «γκρίζων λύκων» οι οποίοι απείλησαν τόσο τον νεαρό όσο και την Κυπριακή Δημοκρατία κάνοντας λόγο για σοβαρά αντίμετρα, έγινε η αιτία για να στηθεί ένα άγριο σκηνικό στην «πλάτη» του νεαρού που αντέδρασε όπως θα αντιδρούσε κάθε ένας υγιώς σκεπτόμενος πολίτης, που βλέπει να χώρα του ακρωτηριασμένη εθνικά.
Το φορτίο που σήκωσε ο 16χρονος ήταν και είναι απείρως μεγαλύτερο από την πράξη του καθαυτή, η οποία και ως τέτοια εμπεριείχε κινδύνους γνωρίζοντας με ποιους έχουμε να κάνουμε: Με τους κατακτητές, αυτούς που εκτόπισαν 120.000 Κύπριους από τις εστίες τους, αυτούς που δολοφόνησαν τους Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμου.
Παρ΄όλα αυτά και ενώ η κυπριακή κοινωνία ήταν στην πλειοψηφία της υπέρ των παιδιού αυτού, η ίδια η κυβέρνηση δεν ήταν, παροτρύνοντας πρακτικά υποχρεώνοντας την οικογένειά του να ζητήσει μια ταπεινωτική συγνώμη από τους κατακτητές.
Υπήρξαν όμως και άλλες πιο θλιβερές καταστάσεις.
Όπως το άρθρο μιας φιλολόγου από την Κύπρο η οποία πρόσθεσε και ακόμη μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες του παιδιού. Σε ένα άρθρο της που πραγματικά εκφέρει λόγο εθνικά επιζήμιο για να μην πούμε μειοδοτικό γεμάτο με εκφράσεις μίσους για τον 16χρονο.
Σε αυτό τον κατηγορεί για «φανατισμό», για «παθολογική ηρωολατρεία», για «εχθροπάθεια», για «θυματοφάνεια», για «κλαψούρισμα του μίζερου» και άλλες τέτοιες εμετικές εκφράσεις.
Και αναρωτιέται η φιλόλογος ποια υπηρεσία προσέφερε στον τόπο η ενέργεια αυτή; Δε θα της δώσουμε εμείς την απάντηση, θα την αφήσουμε να τη βρει η ίδια. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι απόψεις της ταυτίζονται με τις απόψεις του ίδιου του αποκαλούμενου προέδρου των Τ/Κ του Mουσταφά Ακιντζί, μιλώντας για ανάγκη αναδιαμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Λέει η φιλόλογος: «Ο Κύπριος νέος δικαιούται μια παιδεία που δεν θα τον κάνει μαζοποιημένο οπαδό κερκίδας και παίχτη αρένας. Ο Κύπριος νέος δικαιούται μια παιδεία που να του τονώνει την αυτοπεποίθηση για διεκδίκηση ευτυχίας και προόδου στον τόπο του και σε όποια χώρα της οικουμένης επιλέξει να ζήσει».
Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Η κυπριακή εκπαίδευση θα πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσει για τη «σημαιολαγνεία» και την εθνοκαπηλεία που συστηματικά καλλιεργεί στους σχολικούς χώρους»,
Καθώς «δημιουργεί δασκάλους έτοιμους για απαγγελία πύρινων λόγων στο μέτωπο ενός πολεμικού πεδίου. Και μαθητές έτοιμους για στράτευση και ανάληψη πολεμικών καθηκόντων.»
Ταυτόχρονα ρωτά εάν είμαστε καλύτεροι από τους τζιχαντιστές καθότι «καμαρώνουμε για τη δική μας πνευματική και πολιτιστική ανωτερότητα».
Με άλλα λόγια κατηγορεί το εκπαιδευτικό σύστημα ότι παράγει φανατικά σκεπτόμενους εφήβους, αυριανούς πολίτες.
Ας δούμε και τι αναφέρει ο ίδιος ο Ακιντζί σε δηλώσεις που έκανε μετά την ταπεινωτική απολογία και παράδοση της σημαίας από την οικογένεια, την οποία άλλοι παρότρυναν να κάνει:
«Δυστυχώς, πολλοί Ε/κ έφηβοι μεγαλώνουν φανατικά, ειδικά στα σχολεία, όπως δείχνει η έρευνα. Αυτά και παρόμοια γεγονότα δείχνουν ότι είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικές πολιτικές να είναι απαλλαγμένες από φανατισμό. Οι νέοι και οι κοινότητες θα πρέπει να σέβονται τα σύμβολα και τις αξίες του άλλου.»
Αυτά είπε ο λεγόμενος πρόεδρος του «ψευδοκράτους» (ή το ξεχάσαμε και αυτό).
Βλέπετε κάποια ομοιότητα; Αν όχι, αυτό είναι γιατί μιλάμε για απόλυτα ταυτόσημες απόψεις. Μιας Κύπριας δασκάλας και ενός κατοχικού ηγέτη.
Και ενώ αμφότεροι κατηγορούν το κυπριακό σύστημα εκπαίδευσης ότι δημιουργεί παιδιά με φανατισμό, στο σχετικό άρθρο αναφέρεται ότι το σύστημα αυτό δημιουργεί «τζιχαντιστές», έτοιμους να πέσουν στη «φωτιά της μάχης» -και εδώ ακολουθεί το… καλύτερο- κατά ενός στρατού που «απέσπασε βίαια τη γενέθλια γη των γονιών τους από τους νόμιμους ιδιοκτήτες»!
Δείτε πόσο «ωραία» και συνάμα «αθώα» βαφτίζεται η τουρκική εισβολή, οι σφαγές ο ξεριζωμός, με μια φράση ως «βίαιη απόσπαση».
Επομένως οι Γερμανοί το 1941 δεν εισέβαλλαν στην Ελλάδα, απλώς απέσπασαν βίαια ορισμένα εδάφη, (καθώς τα υπόλοιπα τα είχαν «αποσπάσει» Ιταλοί και Βούλγαροι) από τους νόμιμους ιδιόκτητες τους κ.ο.κ.
Αυτές οι λογικές, δυστυχώς, που δεν είναι μόνο της συγκεκριμένης φιλολόγου, αλλά μιας ολόκληρης ιδεοληπτικής φατρίας, η οποία μας οδηγεί στη λήθη και την συναλλαγή με αντάλλαγμα μια απατηλή ευδαιμονία.
Δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει μεγάλη διαφορά από το περιστατικό στην Κέρκυρα. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε δύο καθηγητές που διδάσκουν σε ελληνικής παιδείας σχολεία να τείνουν να ασπάζονται θέσεις που θα τις διεκδικούσαν Τούρκοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί και όποιοι άλλοι…
