Αντιεξουσιαστές έστειλαν αφίσα-επιστολή στο υπουργείο Εξωτερικών για τη Λιβύη (φώτο)

Με αφορμή, τις εξελίξεις στη Λιβύη, το τελευταίο διάστημα έχει τοποθετηθεί σε τοίχους και κολώνες της Αθήνας, μια αφίσα-επιστολή των αντιεξουσιαστών προς το υπουργείο Εξωτερικών.

Το κείμενο με τον τίτλο, «Μήπως τελικά είμαστε Rogue State», εστιάζει στις επαφές της ελληνικής κυβέρνησης με τη Βουλή της Λιβύης, σχολιάζοντας:

«Είδαμε ότι τελευταία συζητάτε επισήμως με τη ‘Βουλή της Λιβύης’, οντότητα που, από ό,τι καταλαβαίνουμε, δεν απολαμβάνει περισσότερης ‘διεθνούς αναγνώρισης’ από ό,τι η συνέλευσή μας με έδρα τα Εξάρχεια και πιθανόν να έχει και λιγότερα μέλη».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η «αντιφασιστική συνέλευση autonome-antifa» προχωρά σε αφισοκόλληση με αφορμή τα εθνικά μας θέματα και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος της χώρας μας.

Για την τελευταία δράση της μάλιστα καλούνται μέσω σχετικής ερώτησης, που έχει κατατεθεί στη Βουλή, να λάβουν θέση τα υπουργεία Εξωτερικών και Προστασίας του Πολίτη. Άλλωστε, στους τοίχους της Αθήνας υπάρχει ακόμα κολλημένη παλαιότερη αφίσα της οργάνωσης με τον τίτλο, «Αναρωτιέστε τι προκαλεί την ‘τουρκική προκλητικότητα;-Τα σχέδια του ελληνικού κράτους!», στην οποία γίνεται αναφορά για απόπειρα «περικύκλωσης» της Τουρκίας από την Ελλάδα μέσω των τριμερών συμμαχιών, που έχει συνάψει τα τελευταία χρόνια.

• Η επιστολή της «αντιφασιστικής συνέλευσης autonome-antifa» προς το υπουργείο Εξωτερικών έχει ως εξής:

«Αγαπητό υπουργείο, με χαρά βλέπουμε ότι αποφασίσατε επιτέλους να μας αποκαλύψετε το ‘ζήτημα της Λιβύης’ και θα θέλαμε να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για τις περίτεχνες ενέργειές σας.

Βέβαια, καταλαβαίνουμε τα πάντα! Χάρις στην διαυγή ενημέρωση που εξασφαλίζει το δημοκρατικό μας πολίτευμα σε όλους τους πολίτες της χώρας μας, όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε ότι συμμετέχουμε στον πόλεμο δι’αντιπροσώπων της Λιβύης από το μακρινό 2011.

Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι ελληνικά νοσοκομεία χρησιμοποιούνταν από το 2011 για τη νοσηλεία ‘Λίβυων ανταρτών’. Γνωρίζουμε επίσης ότι σταματάμε στο Αιγαίο τουρκικά πλοία φορτωμένα με οπλισμό που προορίζεται για τη Λιβύη και κατόπιν διοχετεύουμε τον οπλισμό στους Κούρδους του Ιράκ, ήδη από το 2013.

Γνωρίζουμε, τέλος, ότι εν τω μεταξύ χρησιμοποιούμε τη διάλυση της Λιβύης, στην οποία συμμετέχουμε εμπράκτως, ως πρόσχημα για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε ‘μονομερώς’, που λέτε και στην ιδιόλεκτό σας, τη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κρήτης, παραχωρώντας ‘οικόπεδα’ για ‘έρευνες πετρελαίου’ από την κούτρα μας δίχως καμία συνεννόηση με τη Λιβύη(και πώς; αφού έχουμε κανονίσει να διαλυθεί!).

Ότι παρόλ’αυτά, η πρόσφατη τουρκική δραστηριότητα στη Λιβύη μπορεί να παρουσιάζεται ως ‘απρόσμενη πρόκληση άνευ προηγουμένου’, είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα για το οποίο σας αξίζουν συγχαρητήρια.

Το ίδιο και για την προσέγγιση με την ‘Βουλή της Λιβύης’ και στον ‘στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ’. Οτι αυτοί οι νέοι μας σύμμαχοι δεν είναι αναγνωρισμένοι από τον ΟΗΕ, αποτελεί παρωνυχίδα μπροστά στη δυνατότητα να συμπληρωθεί η βεντάλια των συμμαχιών μας ταιριαστά, από τον καλόκαρδο κύριο Νετανιάχου, στον δημοκρατικό στρατηγό Σίσι και τελικά στον αγωνιστή στρατηγό Χαφτάρ!

Ανησυχούμε βέβαια και λίγο: μήπως η οκταετής μας συμμετοχή σε πολέμους δι’αντιπροσώπων, και η θεαματική προσέγγιση μας με ‘κυβερνήσεις’ μη αναγνωρισμένες από τον ΟΗΕ, κινδυνεύει τελικά να καταστήσει την Ελλάδα Rogue State, κράτος που αποκλίνει από τη ‘Διεθνή Κοινότητα’, όπως π.χ η Βόρειος Κορέα; Κάτι τέτοιο θα ήταν βέβαια απευκταίο, αλλά και πάλι θαυμαστό!

Θα ήμασταν το μοναδικό rogue state ‘πυλώνας σταθερότητας’, συνεχίζοντας την παράδοση της ελληνικής μοναδικότητας!

Εν πάση περιπτώσει, παίρνουμε το θάρρος να σας απευθυνθούμε, γιατί είδαμε ότι τελευταία συζητάτε επισήμως με τη ‘Βουλή της Λιβύης’, οντότητα που, από ότι καταλαβαίνουμε, δεν απολαμβάνει περισσότερης ‘διεθνούς αναγνώρισης’ από ό,τι η συνέλευσή μας με έδρα τα Εξάρχεια και πιθανόν να έχει και λιγότερα μέλη. Και γιατί θέλουμε να σας γνωστοποιήσουμε ότι, αν τυχόν ποτέ μας καλέσετε και εμάς για επίσημες συνομιλίες, δεν θα έρθουμε. Είμαστε αντιεξουσιαστές και τέτοια πράγματα δεν κάνουμε, μόνο ανομία κάνουμε.

Πάντως, σας συγχαίρουμε και πάλι!»