ΥΠ.ΕΘ.Α
Προσπαθεί η Ελλάδα να εισέλθει στην τροχιά των F-35, ο δρόμος όμως, όπως είπε και ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζέφρυ Πάιατ θα είναι μακρύς και ίσως δύσκολος.
Αυτό γιατί και όπως αναφέρει η εφημερίδα «Καθημερινή», προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να μην συμπέσουν οι πληρωμές από τα δύο προγράμματα, δηλαδή αυτό της αναβάθμισης 84 μαχητικών F-16 με εκείνο της προμήθειας F-35.
Βέβαια αυτό θα έπρεπε να το είχαν σκεφτεί κάποιοι πριν υπογράψουν την σύμβαση για την αναβάθμιση, για να μην… συμπέσουν οι πληρωμές, αλλά φυσικά το θέμα ήταν προδιαγεγραμμένο να εξελιχθεί ακριβώς έτσι.
Υπολογίζεται ότι η αναβάθμιση των F-16 θα ολοκληρωθεί το 2027-2028, ωστόσο από το 2023 θα μειωθούν δραστικά οι συγκεκριμένες δόσεις. Eως τότε, 2023-2024 εκτιμάται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί τα απαιτούμενα βήματα για την εκδήλωση ενδιαφέροντος αγοράς F-35, και την σύνταξη της τελικής σύμβασης.
Για μια σύμβαση αυτού του επιπέδου απαιτούνται δύο έως τρία χρόνια.
Το επόμενο βήμα, μετά την επιστολή για τιμή και διαθεσιμότητα, που θα στείλει η ελληνική πλευρά, (όταν το στείλει) είναι η επιστολή για αποδοχή της προσφοράς από την αμερικανική κατασκευάστρια εταιρεία Lockheed Martin.
Το βασικό σενάριο προβλέπει την αγορά μιας μοίρας 24 αεροσκαφών, (η οποία θα γίνει δύο στη συνέχεια) ωστόσο υπάρχουν προτάσεις για μικρότερη αρχική προμήθεια 18 F-35 με δικαίωμα για αγορά ακόμα 18, για ένα σύνολο 36 αεροσκαφών.
Όλα αυτά όμως μετά το 2025-26, όταν «όλος» ο πλανήτης θα έχει F-35 (ήδη 14 χώρες το έχουν παραγγείλει) τη στιγμή που η ΠΑ έχει ανάγκη ενίσχυσης εδώ και τώρα, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να πράξει το παραμικρό βλέποντας τυχόν εναλλακτικές λύσεις.
Την ίδια όμως ανάγκη έχει και το ΠΝ.
Όπως επίσης αναφέρει η «Καθημερινή», οι ΗΠΑ εμφανίζονται πρόθυμες να καταθέσουν πρόταση και για το νέο πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.), ωστόσο φαίνεται ότι η γαλλική Belh@rra παραμένει η επικρατέστερη λύση.
Επίσης, η Ελλάδα μπήκε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα που έχει συσταθεί μέσω της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας (PESCO) για την κατασκευή κορβέτας, με τη Γαλλία και την Ιταλία. Αν προχωρήσει αυτό το πρόγραμμα, το πρώτο πλοίο θα αποκτηθεί περίπου το 2025 με δυνατότητες οικονομίας κλίμακας.
Το βασικό πρόβλημα του Π.Ν. παραμένει η απουσία «ενδιάμεσης λύσης», (το «εδώ και τώρα») με το αμερικανικό καταδρομικό Ticonderoga να απορρίπτεται ως πολύ ακριβό (κόστος χρήσης περί τα 25 εκατ. ευρώ το έτος 28,000,000 $ [FY1996 VAMOSC] .), ως το ΠΝ να έχει την πολυτέλεια πληθώρας εναλλακτικών λύσεων!
Δεν έχει καμία.
Βέβαια το ανωτέρω νούμερο είναι το μόνο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από γνωστό site και δεν θεωρείται και εξαιρετικά αξιόπιστο.
Ακόμη όμως και έτσι όμως, το κόστος αφορά τα αμερικανικά δεδομένα. Δηλαδή κόστος αμερικανικών μισθών, παραμονή πλοίου στη θάλασσα 220 ημέρες, (ποια ελληνική κύρια μονάδα επιφανείας βρίσκεται εν πλω 220 ημέρες πλην των Κ/Φ) και με τις αμερικανικές διαδικασίες συντήρησης και λειτουργίας.
Το ΠΝ μπορεί να κάνει σημαντικές οικονομίες κλίμακας εάν το θελήσει.
Συγκρινόμενο με το κόστος των “S” (10 με 11 εκατ. € το χρόνο) μπορεί να φαντάζει διπλάσιο, αλλά ένα Ticonderoga πρακτικά ισοδυναμεί με την ισχύ πυρός 3 και 4 “S” ή ΜΕΚΟ. Και εν πάση περιπτώσει ας μην… γεμίσουν και τα 120 κελιά (2x 61 Mk 41) με πυραύλους. Και με τους μισούς γίνεται δουλειά.
Με λίγα λόγια, ΔΕΝ υπάρχει θέμα κόστους;.
Υπάρχει το γνωστό θέμα, ότι κάποιοι δεν θέλουν να δουν τέτοιων δυνατοτήτων πλοία στην αν.Μεσόγειο και αυτοί στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι οι Αμερικανοί.
Όλα τα άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».
