Η αγωνία των γονέων: Τι θα γίνει με τους σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών;

Όπως είναι λογικό υπάρχει αγωνία για τους σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Οι γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους, καθώς στις σχολές υπάρχει «μαζική απομόνωση».

Για τον κορωνοϊό πολλά ακόμη είναι άγνωστα και παντού στον πλανήτη οι επιστήμονες προσπαθούν να τον αποκρυπτογραφήσουν για να τον αντιμετωπίσουν. Μέχρι τότε η “απομόνωση” επιλέγεται ως λύση για να αναχαιτιστεί η εξάπλωση του. Σ΄ αυτή τη στρατηγική υπάρχει ένας παράγοντας άγνωστος: ο χρόνος. Πόσο θα χρειαστεί να βρισκόμαστε απομονωμένοι;

Η απάντηση στο ερώτημα γίνεται ακόμη πιο επείγουσα, όταν έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις “μαζικής απομόνωσης” . Η περίπτωση των σπουδαστών των στρατιωτικών σχολών είναι μία τέτοια περίπτωση και όπως έχουμε ξαναγράψει, θα πρέπει τις επόμενες ημέρες να υπάρξει επανεκτίμηση της κατάστασης, πρώτα απ΄ όλα από τους ιατρούς που βάζουν πλέον στη “ζυγαριά” τους δύο δεδομένα: από τη μία ότι δεν έχει υπάρξει κρούσμα -τουλάχιστον δεν έχει ανακοινωθεί- και από την άλλη ποιες είναι οι επιπτώσεις του πολυήμερου αποκλεισμού των σπουδαστών στις σχολές.

Υπάρχει ανησυχία από τους γονείς κι αυτό είναι φυσιολογικό.

Ένας απ΄ αυτούς τους γονείς, με ψυχραιμία και σοβαρότητα , θέτει το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί:

Σίγουρα, οι ηγεσίες των ενόπλων δυνάμεων σε συνεργασία με την πολιτική προστασία, πήραν έγκαιρα και σωστά τα πρώτα μέτρα που μέσα σε αυτά ήταν και η παραμονή εντός στρατοπέδων όλων των υποψήφιων στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας. Μέχρι εδώ καλά, όμως με την πάροδο των ημερών και την καινούργια απόφαση, μετά από 14 μέρες για συνέχιση του εγκλεισμού δεν έγινε καμιά σοβαρή ενημέρωση σε επίπεδο διάλεξης, από έναν τουλάχιστον στρατιωτικό γιατρό προς τους σπουδαστές, σχετικά με τη σοβαρότητα του θέματος, όπως και στις επόμενες 14 μέρες με την συνεχιζόμενη «καραντίνα» εντός στρατοπέδων, όπου αναγκαία πλέον είναι η ψυχολογική υποστήριξη, καθώς παρουσιάζονται όλο και αυξανόμενα κρούσματα νευρικών εκρήξεων ακόμα και μεταξύ των σπουδαστών.

Αυτοί οι δύο παραπάνω τρόποι αντιμετώπισης του θέματος, στο διάστημα του ενός μήνα που διανύουν, θα μπορούσαν να δώσουν, αφενός την ενημέρωση για τον λόγο που θα πρέπει να βρίσκονται σε προστασία και πόσο χρήσιμοι είναι για τις ένοπλες δυνάμεις και την ασφάλεια της χώρας για το μέλλον – ενισχύοντας έτσι το ηθικό τους – αφετέρου να συμπληρώσουν τα αποθέματα υπομονής τους, με τη διαχείριση κατάλληλων τρόπων αντιμετώπισης προβληματικών συμπεριφορών εντός στρατοπέδων, που αν μη τι άλλο να βλέπουν να πηγαινοέρχονται αξιωματικοί, συνομήλικοι στρατεύσιμοι και πολιτικό προσωπικό με πάντα να υπάρχει το ενδεχόμενο παρουσίασης κρούσματος του φερόμενου ιού.

Φτάνοντας στο σήμερα οι σπουδαστές, μετά από ένα μήνα και αφού η τεχνολογία της επικοινωνίας δίνει τη δυνατότητα της γρήγορης πληροφορίας και χωρίς να έχουν μια ξεκάθαρη τοποθέτηση για το αν θα μπορέσουν ως «καθαροί» από ιό να βρεθούν σε μια διαφορετική καραντίνα αλλά κοντά στους δικούς τους ανθρώπους, αποφορτίζοντας τους, δέχονται διάφορες διαρροές ανεπίσημες ή ακόμα και επίσημες από καλέσματα αξιωματικών Παρασκευή βράδυ 10-04-2020 χωρίς να υπάρξει κεντρική απόφαση από το ΓΕΕΘΑ. Δεν θα σταθώ τόσο στο λεγόμενο «ράδιο αρβύλα» (θα βγουν δεν θα βγουν) που επικρατεί σε κάθε στρατόπεδο, αλλά σε επίσημο άτοπο κάλεσμα να μιλά ότι θα βγούνε 15 ή 31 Μαΐου, εκτός αν συνεδριάσανε εκτάκτως, μιας και δεν υπάρχει κάτι επίσημο δημοσιευμένο.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των μελλοντικών αξιωματικών, υπαξιωματικών καθώς και των σωμάτων ασφαλείας, είναι συνειδητά σε αυτούς τους χώρους και είναι κρίμα, ενώ έχουν από τις καλύτερες εκπαιδεύσεις διεθνώς, να υστερούν σε τέτοιες πρωτόγνωρες καταστάσεις τρόπων αντιμετώπισης που να ενισχύουν την ψυχολογία και την προσωπικότητά τους διαφυλάσσοντας ένα καλό κλίμα. Ίσως, δεν έχει συνειδητοποιηθεί η σοβαρότητα της κατάστασης και των λεπτών ισορροπιών πλέον εντός στρατοπέδων και ευχή όλων είναι να μην υπάρξει κάποιο «ατυχές» συμβάν και τότε να μιλάμε για τρόπους αντιμετώπισης…

Ευχαριστώ για την φιλοξενία!

Προβληματισμοί και απόψεις ενός γονιού.