Στρατηγός Κωσταράκος: «Θα πολεμήσουμε με ότι έχουμε και όχι με ό,τι θα θέλαμε να έχουμε»

“Με αφορμή την πρόσφατη τουρκική προκλητικότητα υπάρχει πλέον στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ απόλυτη συμφωνία ότι θα πρέπει να ενισχυθεί η αποτρεπτική (και η αμυντική) μας ικανότητα με αντίστοιχη αύξηση και βελτίωση των στρατιωτικών μας δυνατοτήτων.

Του στρατηγού ε.α, Μιχαήλ Κωσταράκου

Βέβαια η σχετική αρθρογραφία, πολλές φορές υποκινούμενη και από στρατιωτικούς κύκλους που φοβούνται μην υστερήσουν στη «μοιρασιά», άρχισε να δημιουργεί μια αίσθηση απεριορίστων οικονομικών δυνατοτήτων, ξεχνώντας την τιτάνια προσπάθεια που καταβάλλει και θα καταβάλλει για αρκετό καιρό ακόμα η Κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός για να αντιμετωπίσει την σοβαρή οικονομική κρίση που δημιούργησε ξαφνικά ο κορωνοιός.

Φυσικά, όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα, όλοι θέλουν να αποκτήσουν μια Φερράρι και στο πλαίσιο αυτό της γενικευμένης ευφορίας στον αμυντικό τομέα, «υπάρχει» ανάγκη για 15 καινούργιες φρεγάτες, νέα υποβρύχια και νέα ελικόπτερα παράλληλα με τις δυο γαλλικές φρεγάτες Belh@rra που φαίνεται ότι θα αποκτήσουμε μετά το 2025.

Η Πολεμική Αεροπορία θεωρεί βέβαιο ότι θα μπει στο πρόγραμμα των πανάκριβων F-35 μετά το 2026 με ενδεχόμενη αγορά 20 αεροσκαφών παράλληλα με νέα drones και ενδεχομένως Αεροσκάφη Εναερίου Ανεφοδιασμού ενώ ο Στρατός οραματίζεται νέα Τεθωρακισμένα οχήματα Μάχης, νέα τακτικά και μεταφορικά οχήματα και νέα τυφέκια.

Συγχρόνως θα γίνει προσπάθεια η αμυντική μας βιομηχανία να ξαναπάρει μπροστά μέσα από συμπαραγωγές για τα οπλικά συστήματα που θα επιλεγούν προσφέροντας θέσεις εργασίας και αύξηση του ΑΕΠ.

Όλα αυτά είναι υπέροχα και μακάρι όλα να υλοποιηθούν και να ενισχυθούν και να βοηθηθούν τόσο οι Ένοπλες Δυνάμεις όσο και η οικονομία μας. Η Κυβέρνηση θα αποφασίσει σχετικά, με βάση τα σχέδια, τις δυνατότητες και τους στόχους της.

Αν θελήσουμε να αναλύσουμε όλα τα παραπάνω αμυντικά προγράμματα θα διαπιστώσουμε ότι όλα είναι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Όλα σχεδόν τα παραπάνω προγράμματα χρειάζονται χρόνια για να αποκτηθούν και για να καταστούν επιχειρησιακά. Με εξαίρεση ίσως τα drones και με την πιο αισιόδοξη προσέγγιση, κανένα νέο οπλικό σύστημα δεν πρόκειται να ενισχύσει τις ΕΔ μας πριν το 2025-26.

Όσα οι Ένοπλες Δυνάμεις ονειρεύονται και επιθυμούν δεν θα έχουν καμία επίδραση στην αμυντική ισορροπία του σήμερα ή του αύριο. Γιατί μέχρι όλα αυτά να υλοποιηθούν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας μας, εκτιμάται ότι, θα έχει τροποποιηθεί η ισορροπία ισχύος της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής και ενδεχομένως θα έχουν αλλάξει τα σύνορα και η κυριαρχία σε κάποιες περιοχές.

Τα γεγονότα εξελίσσονται πολύ γρήγορα και εμείς φαίνεται ότι προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την επείγουσα πραγματικότητα με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και λύσεις μακράς πνοής. Δυστυχώς τις νέες κρίσεις που θα παρουσιαστούν αύριο, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να τις αντιμετωπίσουμε αύριο, και μάλιστα κατά άριστο τρόπο.

Επομένως, χρειαζόμαστε επιπλέον ένα συγκεκριμένο βραχυπρόθεσμο αμυντικό σχεδιασμό που θα στηρίζεται στην πλήρη αξιοποίηση του υπάρχοντος αμυντικού υλικού.

Θα πρέπει ΟΛΑ τα οπλικά συστήματα, πολεμικά σκάφη, ιπτάμενα μέσα όλων των τύπων, μέσα βολής, μεταφορικά και επικοινωνιακά μέσα και ότι άλλο διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις να αποκτήσουν (αν βέβαια δεν έχουν ήδη αποκτήσει) διαθεσιμότητα στο 100% (επιθυμητό αλλά και δύσκολο) ή τουλάχιστον σε πρώτη φάση στο διεθνές όριο επιχειρησιακής διαθεσιμότητας του 80% για κάθε τύπο αμυντικού υλικού ή μέσου. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Θα πρέπει η αρμόδια Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών και οι αντίστοιχοι τεχνικοί, οικονομικοί και επιχειρησιακοί κλάδοι των Επιτελείων να ενεργοποιηθούν και να δουλέψουν διαρκώς στο κόκκινο για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα άμεσα (αύριο δηλαδή) όπως απαιτεί η διεθνής κατάσταση στην περιοχή μας. Και φυσικά να διατεθούν από την κυβέρνηση ή να ανευρεθούν άμεσα με οποιονδήποτε τρόπο τα απαραίτητα υψηλά κονδύλια που απαιτούνται για αυτή την επιχειρησιακή μας αναβάθμιση.

Η καθοριστικής σημασίας αυτή αύξηση της διαθεσιμότητας που έπρεπε να είχε γίνει χθες (αν δεν έχει ήδη γίνει, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω λεπτομερώς) είναι ένα ξεκάθαρα μετρήσιμο μέγεθος που μπορεί να ελεγχθεί εύκολα και συνεπάγεται ευθύνες για αυτούς που δεν θα φροντίσουν να υλοποιηθεί.

Είναι απόλυτα αποδεκτό να μην υπάρχει η δυνατότητα να αποκτηθούν επιπλέον αμυντικές δυνατότητες υψηλής τεχνολογίας και εξαιρετικά υψηλού κόστους, δεν είναι όμως αποδεκτό να μην είναι διαθέσιμα και πλήρως επιχειρησιακά τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα και μέσα που έχουν ήδη αποκτηθεί από το υστέρημα του ελληνικού λαού.

Είναι σίγουρο ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις θα εκτελέσουν την αποστολή τους με ότι διαθέτουν, όχι με ότι ονειρεύονται. Η πλήρης επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων, όπως είναι τώρα εξοπλισμένες, είναι ένα κύριος παράγων ισχυρής αποτροπής απόλυτα απαραίτητος για το καλύτερο και ασφαλέστερο αύριο πού όλοι οραματιζόμαστε και επιδιώκουμε.”