Η δυστοπική γεωστρατηγική θέση στην οποία περιέρχεται η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες κατά της Ελλάδος στα ελληνοτουρκικά καθώς στη Λιβύη οι Τούρκοι ανακατέλαβαν πλήρως το διεθνές αεροδρόμιο της Τρίπολης σε συνεργασία με τους δυνάμεις των φιλότουρκων του GNA φέρνοντας πιο κοντά το τέλος της λιβυκής σύγκρουσης ενώ σήμερα ο πρωθυπουργός της Λιβύης, Φαγιέζ Αλ Σάρατζ, θα συναντηθεί με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη.

Ο πρώτος επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη προκειμένου να ενημερωθεί για τις τουρκικές γεωτρήσεις σε απόσταση 6 μιλίων από την Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κρήτη, αλλά και πιθανότατα να δώσει «έγκριση» σε αντίστοιχες έρευνες και γεωτρήσεις και εντός της λιβυκής ΑΟΖ για λογαριασμό της Τρίπολης, μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου.

Και μην ξεχνάμε ότι το σύμπλεγμα της Μεγίστης, έχει «σβηστεί» τελείως από τον χάρτη και ουδείς στην Αθήνα δηλώνει ότι θα απαντήσει «εν όπλοις» στην τουρκική κίνηση διάρρηξης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.

Το δράμα που ξεκίνησε τον περασμένο Δεκέμβριο με την ανακήρυξη της ΑΟΖ Τουρκίας και Λιβύης εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, συνεχίστηκε με την κατάθεση των συντεταγμένων στον ΟΗΕ και την μη ελληνική απάντηση, και κορυφώθηκε με την ήττα του αβοήθητου από την Ελλάδα στρατάρχη Χ.Χαφτάρ.

Η Τουρκία φαίνεται την ίδια στιγμή πως ξεπερνάει την οικονομική κρίση, ενώ η Ελλάδα μπαίνει σε δημοσιονομικό τούνελ. Βέβαια, η Τουρκία έχει δικό της νόμισμα και για αυτό τον λόγο μπορεί και να ελέγξει τα δημοσιονομικά της.

Η οικονομική κακεντρέχεια η οποία φαίνεται πως θα συνεχιστεί για την Ελλάδα για πολλές… δεκαετίες ακόμη, θέτει σε πολύ δυσχερή γεωστρατηγική θέση την χώρα.

Η ισχύς της συνεχώς θα απομειώνεται αντίθετα δεν θα συμβαίνει το ίδιο με την τουρκική.

Σε ότι αφορά τις ανακοινωθείσες τουρκικές γεωτρήσεις σε απόσταση 6 μιλίων από την Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κρήτη το ερώτημα είναι το εξής: Θα απαντήσει με την ισχύ των όπλων η Ελλάδα σε μια τέτοια επιθετική ενέργεια;

Η μέχρι τώρα συμπεριφορά της Αθήνας δείχνει πως έχει φοβικά σύνδρομα τα οποία δεν μπορεί να τα ξεπεράσει.

Συν τοις άλλοις όμως ακόμα και η ετοιμότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι ένα ερώτημα μετά την ακινησία της φρεγάτας F452 «Υδρα».

Το πρόβλημα είναι πως η Τουρκία μετά το «ξεκαθάρισμα» στην Λιβύη δεν έχει να περιμένει κάτι άλλο παρά να προχωρήσει, όπως έχει ανακοινώσει, μέχρι τον Σεπτέμβριο, στις γεωτρήσεις τις οποίες έχει εξαγγείλει.

Η γεωστρατηγική έκλειψη που προκάλεσαν στην χώρα τα Μνημόνια επιφέροντας τον αφοπλισμό της, την διαρκή και συνεχή απομείωση της ισχύος των ΕΔ σε επίπεδο προσωπικού και όπλων και την διπλωματική «μηδενικότητά» της (η διπλωματία για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να εδράζεται στα όπλα όχι στο αόριστο «διεθνές δίκαιο» που ο καθένας μεταφράζει κατά το δοκούν), θα «κλείσουν» το «μέγα το της θαλάσσης κράτος» στα στενά όρια του Αιγαίου (αυτού που δεν αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία πέραν των 6 μιλίων).

Η ευθύνη για όλα αυτά είναι διαχρονική αλλά για το ζήτημα της Λιβύης που δεν έγινε τίποτα τους τελευταίους μήνες για να βοηθηθεί ο Χάφταρ, αυτό είναι ευθύνη της νυν κυβέρνησης.

Μια σύγκρουση κρίσιμη για τα ελληνικά συμφέροντα που το αποτέλεσμά της θα εξαφάνιζε ή θα μονιμοποιούσε οριστικά το τουρκολιβυκό μνημόνιο με βάση το οποίο η Άγκυρα αρπάζει ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Αθήνα δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει την αρνητική έκβασή της.

Εν μέρει βέβαια είχαν επαναπαυθεί στην προσωρινή τακτική υπεροχή του LNA και θεωρούσαν αδύνατη μια εξέλιξη όπως αυτή που έχει συμβεί τους τελευταίους τρεις μήνες.

Ο φιλοτουρκος GNA αντεπιτέθηκε σε όλα τα μέτωπα με την βοήθεια τουρκικών δυνάμεων (10.000 Τουρκμένων τζιχαντιστών που μεταφέρθηκαν από την Συρία) και κατάφερε να προκαλέσει στρατηγικές ήττες στις δυνάμεις του Χ.Χάφταρ.

Τέτοιες που να αναγκάζεται να προσέλθει σε συνομιλίες εκεχειρίας. Πολύ απλά η Άγκυρα δεν άφησε την σύγκρουση στην Λιβύη στην τύχη της αντίθετα με την Αθήνα που πίστευε πως προχωρούσε σε αίσιο για αυτήν τέλος, στον «αυτόματο πιλότο».