ΥΠ.ΕΞ.
Τεράστιο ζήτημα ανακύπτει από τις πληροφορίες που έρχονται από το υπουργείο Εξωτερικών για την ΑΟΖ Ιταλίας-Ελλάδας πως στην περίπτωση των Διαπόντιων Νήσων και των Στροφάδων , η Ελλάδα υποχώρησε στο δικαίωμα πλήρους επήρειας, κάτι που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για παρόμοια «συνεννόηση» με Τουρκία για το σύμπλεγμα της Μεγίστης.
Συγκεκριμένα στις Στροφάδες φαίνεται να δόθηκε επήρεια μόλις 35%, ενώ στις Διαπόντιες Νήσους επήρεια 70%.
Αυτό συνέβη διότι ουσιαστικά η κυβέρνηση «ξεπατίκωσε» τη συμφωνία του 1977 για τις υφαλοκρηπίδες Ιταλίας & Ελλάδας, η οποία όμως είχε υπογραφεί πριν τη συνθήκη του δικαίου της θάλασσας και ουσιαστικά αποτελούσε μία μεμονωμένη ελληνοϊταλική συμφωνία.
Τότε δεν υπήρχε καν η έννοια της ΑΟΖ, η οποία δημιουργήθηκε to 1982 με τη συνθήκη του δικαίου της θάλασσας.
Αυτό ήταν κάτι που παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος ανέφερε: «Μιας συμφωνίας που, ασφαλώς, έχει συναφθεί στη βάση της UNCLOS [Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας] και επιβεβαιώνει το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, καθώς και τη μέση γραμμή της συμφωνίας του 1977 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας-Ιταλίας».
Αν πράγματι συνέβη αυτό, πρόκειται για προάγγελο ανάλογης ρύθμισης και με το σύμπλεγμα της Μεγίστης ίσως και σε ακόμα χαμηλότερο ποσοστό.
Και βέβαια κακώς πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση πως, με την εν λόγω συμφωνία, τα νησιά έχουν πλήρη ΑΟΖ, αφού στην προκειμένη περίπτωση εκείνοι δεν το αποδέχτηκαν.
Άρα αν προσθέσουμε και την «ελευθέρας» των Ιταλών ψαράδων να ψαρεύουν εντός ελληνικής ΑΟΖ αλλά κι αιγιαλίτιδας ζώνης(!), 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Ελλάδος, στην συμφωνία υπάρχουν και «συνδιαχείριση» εντός ελληνικής ΑΟΖ αλλά και «μειωμένη επήρεια» των νησιών, δηλαδή οι δύο βασικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο!
Επιπλέον η συμφωνία του 1977 δημιουργεί κι ερωτήματα σχετικά με την επέκταση της ΑΟΖ και βόρεια προς Αλβανία και νότια προς Λιβύη καθώς αναφέρει: «Τα συμβαλλόμενα μέρη συμφώνησαν ότι, προς το παρόν, η οριοθέτηση δεν θα εκτείνεται προς τα βόρεια πέρα από το σημείο 1 και νότια πέρα από το σημείο 16.
Αυτή η οριοθέτηση θα επεκταθεί στη συνέχεια βόρεια και νότια και προς τις δύο κατευθύνσεις έως ότου συναντήσει τις υφαλοκρηπίδες των αντίστοιχων γειτονικών χωρών».
Η οριοθέτηση του 1977
Σημείο 16
