Τα ολέθρια λάθη της Αρμενίας που την οδήγησαν στην οδυνηρή ήττα – Οι ομοιότητες με την Ελλάδα (upd)

Η Αρμενία ηττήθηκε από τις ενωμένες τουρκοαζερικές δυνάμεις στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και κατέληξε να υπογράψει μια οδυνηρή και ταπεινωτική συμφωνία γιατί οι ένοπλες δυνάμεις της αφέθηκαν χωρίς χρηματοδότηση και εξοπλισμούς για πολλά χρόνια.

Κάπου οι Αρμένιοι είχαν επαναπαυθεί στις νίκες του παρελθόντος όταν κέρδιζαν συνεχώς σε όλες τις συγκρούσεις τις αζερικές δυνάμεις, αλλά οι Αζέροι εξελίχθηκαν, έμαθαν από τις ήττες τους, προχώρησαν σε γενναία χρηματοδότηση των ενόπλων δυνάμεών τους και απέκτησαν προηγμένα οπλικά συστήματα.

Εν συνεχεία άλλαξαν το στρατιωτικό τους δόγμα και εκσυγχρόνισαν τις τακτικές τους οι οποίες στηρίχτηκαν στα τουρκικής κατασκευής drone.

Οι αρμενικές ένοπλες δυνάμεις στην ουσία εγκαταλείφθηκαν χωρίς κανέναν εκσυγχρονισμό όπως ήταν από τότε που δημιουργήθηκαν με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα ίδια ακριβώς εγκλήματα διαπράξαμε και στην Ελλάδα με την πλήρη εγκατάλειψη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με πρόσχημα τα μνημόνια την στιγμή που οι Τούρκοι επένδυαν και επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια στις δικές τους και στην τουρκική αμυντική βιομηχανία.

Όχι, μόνο αγοράζουν ότι τους «λείπει» αλλά ένα μεγάλο μέρος πλέον των οπλικών συστημάτων όπως και των απαιτούμενων ηλεκτρονικών συστημάτων τα κατασκευάζουν οι ίδιοι και τα εξάγουν κιόλας.

Συν τοις άλλοις εκσυγχρόνισαν τις τακτικές τους. Κάτι που φάνηκε πάρα πολύ στον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Η Τουρκία βάζει «πόδι» στον Καύκασο και πέτυχε μαι μεγάλη νίκη κυρίως με τα drones που για πρώτη φορά στη στρατιωτική ιστορία τα χρησιμοποίησαν σε ρόλο εγγύς εναέριας υποστήριξης μικρών μονάδων και άλλαξαν τον ρου αυτής της σύγκρουσης που είχε παραμείνει παγωμένη επί χρόνια ενώ πριν το Αζερμπαϊτζάν λάβει την τουρκική βοήθεια, ουδέποτε είχε επιτύχει σημαντικές νίκες κατά των αρμενικών ενόπλων δυνάμεων.

Η Ελλάδα θα πρέπει να τα λάβει όλα αυτά πολύ σοβαρά υπόψιν της και να ανατρέψει τάχιστα το εθνικό έγκλημα του αυτοαφοπλισμού στο οποίο μας οδήγησαν οι κυβερνήσεις των Μνημονίων από το 2010 μέχρι σήμερα.

Αλλά και να βρει τρόπο άμεσης αντιμετώπισης των τουρκικών drones, τα οποία μετατρέπονται σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα τόσο στο πεδίο της μάχης, όσο και σε στρατηγικό επίπεδο όπως απέδειξαν οι πρόσφατες συγκρούσεις στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ που αποδεκάτισαν τα τακτικά στρατεύματα του αντιπάλου.

Σημειώνεται ότι η επιτυχία τους και στην Λιβύη ήταν πολύ μεγάλη αφού ανέτρεψαν την εις βάρος του GNA κατάσταση και έσωσαν την Τρίπολη. Εν συνεχεία βοήθησαν τον GNA να αντεπιτεθεί και να δημιουργηθεί μια κατάσταση που οδήγησε στην οριστική κατάπαυση του πυρός που έχει ως συνέπεια την διατήρηση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου που υπέγραψε η φιλoτουρκική κυβέρνηση Σάρατζ.

Πέτυχε δηλαδή η Άγκυρα ακόμα μία στρατηγική νίκη με την χρήση των drones.

Έμαθε από τις αποτυχίες της στις πρώτες εκστρατείες στην Συρία και προχώρησε σε αναπροσαρμογές και «πειραματισμούς». Απέκτησε εμπειρία και στρατιωτικό know how.

Στην Ελλάδα αντίθετα, ακόμα και τώρα κάποιοι θέλουν να προχωρήσουν σε μια εντελώς εγκληματική ενέργεια και αντί να προωθήσουν την αγορά πραγματικών φρεγατών «άμυνας περιοχής» για να επικρατήσει το ΠΝ στην Ανατολική Μεσόγειο και για να επεκταθεί η αντιαεροπορική «ασπίδα» της χώρας μέχρι τις εσχατιές της ελληνικής υφλοκρηπίδας και να προσδοθεί και η δυνατότητα κτυπημάτων μακρού πλήγματος στην τουρκική ενδοχώρα, ζητούν την αγορά των αμερικανικών «μαούνων» MMSC (Multi Mission Surface Combatant).

Eπί της ουσίας πρόκειται μεγάλα «περιπολικά ανοικτής θαλάσσης» τα οποία βαφτίζουμε ως.. «φρεγάτες». Για αυτή την επιλογή θα είναι υπεύθυνη η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού και όχι μόνο η κυβέρνηση αφού αυτή είναι που έκανε την εισήγηση.

Δηλαδή σηκώνουμε «λευκή σημαία» από την Ανατολική Μεσόγειο; Ο σκοπός που γινόντουσαν οι συζητήσεις για την απόκτηση των γαλλικών Belh@rra ήταν ακριβώς αυτός.

Η επίτευξη ναυτικής υπεροχής σε θάλασσες πολύ μακρινές από τα νησιά του Αιγαίου, εκεί που τα πλοία θα πρέπει να μπορούν μόνα τους να διεξάγουν και άμυνα και επίθεση, θα είναι δηλαδή «πλωτά φρούρια».

Η ευθύνη της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΠΝ είναι τεράστια και καλά θα κάνουν να δουν πως υποχρεώθηκε σε στρατηγική ήττα η Αρμενία (στην ουσία παράδοση) επειδή παρομοίως και αυτή είχε εγκαταλείψει τις ένοπλες δυνάμεις της στην τύχη τους χωρίς τα απαιτούμενα «εργαλεία».