Το σύνθημα – φόρος τιμής των καταδρομέων για τα Ίμια

31 Ιανουαρίου 1996. Ώρα 04.30 τα ξημερώματα. Ελικόπτερο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, έπεσε πάνω απ’ τη βραχονησίδα Ίμια, ύστερα από πυρά τούρκων κομμάντος που είχαν καταλάβει το νησάκι.

Νεκροί ανασύρθηκαν τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν.

Από τότε στις ελληνικές ειδικές δυνάμεις θυμούνται με συγκίνηση αυτή την τραγωδία. Γιατί οι βατραχάνθρωποι που εκπαιδευόντουσαν χρόνια για διαχείριση τέτοιων κρίσεων, δεν πήραν ποτέ την εντολή εμπλοκής, παρότι η Ελλάδα είχε… πλεονέκτημα έναντι των Τούρκων.

Το γεγονός έχει επηρεάσει πολύ τις δυνάμεις καταδρομών και πεζοναυτών μας. Μάλιστα όσοι έχουν υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι λέγεται ένα χαρακτηριστικό σύνθημα για τα Ίμια…

Το σύνθημα αναφέρει:

Στα Ίμια, στα Ίμια…

Μία κρύα νύχτα του χειμώνα,

31 Γενάρη,

σκοτώθηκαν τρία παιδιά,

πάνω απ’ του Αιγαίου τα γαλανά νερά.

Και εγώ μικρός που ήμουν τότε.

Είπα, αχ Ελλάδα πότε.