Υπόθεση Α.Πολλάτου: Κατασκευαστική αστοχία της αυτοκινητοβιομηχανίας πίσω από τον θάνατο της 31χρονης Ολυμπιονίκης

Η αίτια θανάτου της Ολυμπιονίκης, Άννα Πολλάτου, σύμφωνα με την πραγματογνωμοσύνη, ήταν μία «τεχνική αστοχία» ως προς τον τρόπο κατασκευής του συνδέσμου κολώνας τιμονιού με το βολάν του αυτοκινήτου που οδηγούσε.

H 31χρονη Άννα, που με την Εθνική Ομάδα Ανσάμπλ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ το 2000, άφησε την τελευταία της πνοή στις 17 Μαΐου 2014 στην Εθνική Οδό Πύργου – Πατρών.

Η πραγματογνωμοσύνη, η οποία βγήκε 5 χρόνια μετά το θάνατό της και κάνει σαφώς λόγο για κατασκευαστικό λάθος στο αυτοκίνητό της, έστειλε στο «σκαμνί» τον Γερμανό διευθυντή μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας στη δίκη που ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη στο Τριμελές πλημμελειοδικείο Αμαλιάδας.

Κατηγορείται για ανθρωποκτονία από αμέλεια και πρόκληση σωματικής βλάβης των δύο ατόμων που επέβαιναν στο αυτοκίνητο με το οποίο συγκρούστηκε η 30χρονη κοπέλα όταν έχασε τον έλεγχο του δικού της.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο διευθυντής, ως εκ του νόμου εκπρόσωπος της εταιρείας:

«Δεν φρόντισε να λάβει τα κατάλληλα προφυλακτικά μέτρα για την αποφυγή ατυχήματος, αφού διέθεσε στην αγορά ελαττωματικό προϊόν καθώς το όχημα smart που οδηγούσε η Άννα Πολάτου… έφερε ελαττωματική κατασκευή της τραβέρσας συγκράτησης του ταμπλό και της κολώνας τιμονιού, της ίδιας της κολώνας του τιμονιού και του καθίσματος.

​Επιπλέον τα υλικά κατασκευής των ως άνω εξαρτημάτων ήταν ακατάλληλα και μη ανθεκτικά με συνέπεια να υποχωρήσουν και να μην αποτρέψουν την αποκόλληση ταμπλό και τιμονιού, αποκλειστικών εξαρτημάτων στήριξης του οδηγού, όταν το ως άνω όχημα που οδηγούσε η παθούσα εξετράπη της πορείας του…»

Ο κατηγορούμενος αρνείται όσα του αποδίδονται δικαιολογώντας εν ολίγοις την αποκόλληση στη σφοδρότητα της σύγκρουσης, θεωρώντας «φυσιολογική» την αντίδραση του ΙΧ.

Ωστόσο η πραγματογνωμοσύνη δεν αφήνει κανένα περιθώριο.

«…Κατασκευαστικά κρίνεται ανεπίτρεπτη και απαράδεκτη η συνδεσμολογία και η ασφάλιση του βολάν με την τετράγωνη κολώνα αυτού, η οποία το συγκρατεί και το συνδέει με την κολώνα του τιμονιού. …Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής και μηχανικής επιστήμης που διέπει τα συγκρουόμενα και εκτρεπόμενα οχήματα, ο θανάσιμος τραυματισμός οφείλεται στην συντρέχουσα τεχνική αστοχία ως προς τον τρόπο κατασκευής του συνδέσμου κολώνας τιμονιού με το βολάν, ήτοι ευάλωτα υλικά κατασκευής ασφάλισης, τεχνική αστοχία, η οποία συνέβαλε και επέτεινε τα μέγιστα αφενός και αρχικά στην αδρανοποίηση και αφετέρου στην περαιτέρω βίαιη ώθηση προς τα πίσω και αριστερά του σώματός της οδηγού, με αποτέλεσμα την ιατροδικαστικώς διαπιστωθείσα κάκωση του αυχένος από οπού προήλθε και ο ακαριαίος θάνατος της οδηγού…»

Σύμφωνα με τον πραγματογνώμονα, «Η οδηγός κατά το χρόνο της σύγκρουσης κρατούσε το τιμόνι (βολάν) και στηριζόταν σε αυτό, και όταν η βάση του έσπασε, και ενώ κρατούσε το αποσπασμένο πλέον τιμόνι, βρέθηκε ξαφνικά στην καμπίνα μετέωρη, δίχως σημείο ή λαβή στήριξης (τιμόνι) ενώ ο κορμός της με μιας κόλλησε με βία πάνω στο κάθισμα της αριστερόστροφα, δεδομένου ότι την ορμή του κορμιού της οδηγού προς τα πίσω πολλαπλασίασε το βάρος και ο όγκος της αποκολλημένης κονσόλας, η οποία μπήκε με ταχύτητα έκρηξης μέσα στην καμπίνα και ώθησε με τρομακτική δύναμη το σώμα της οδηγού πίσω και αριστερά…

Μετά την σύγκρουση το κορμί της – αδρανοποιημένο πλέον –κι ενώ φορούσε ζώνη ασφαλείας, σφήνωσε με βία στο κάθισμα, προκαλώντας μάλιστα έντονη αριστερόστροφη στρέβλωση σε αυτό, ενώ το κεφάλι και ο αυχένας της έμειναν μετέωρα στο κενό περιθώριο (ανάμεσα στο κάθισμα του οδηγού και την κολώνα / φινιστρίνι πόρτας οδηγού) αριστερά από το κάθισμα του οδηγού συντελώντας στην βίαιη κάμψη και διάταση του αυχένα της που με βάση την ιατροδικαστική έκθεση έκοψε ακαριαία το νήμα της ζωής της άτυχης Άννας Πολάτου.

Συνεπώς εάν δεν αποκολλάτο το τιμόνι από τη βάση του, και συμπεριφερόταν κανονικά (δηλαδή εντός των αυτονόητων standards παθητικής ασφάλειας) παραμένοντας στην θέση του, αυτό το ίδιο δηλαδή το τιμόνι θα αποτελούσε το αυτονόητα σταθερό σημείο στήριξης της οδηγού κατά την σύγκρουση, ο κορμός της οδηγού δεν θα παρασυρόταν με βία αριστερά και πίσω, την ορμή του οποίου πολλαπλασίασε το βάρος και ο όγκος της αποκολλημένες κονσόλας, και συνακόλουθα το κεφάλι και ο αυχένας της θα συγκρατούνταν από το προσκέφαλο του καθίσματος…»

Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο πραγματογνώμονας καταλήγει υπογραμμίζοντας πως «στην μακρόχρονη ενασχόλησή μου με την διερεύνηση τροχαίων ατυχημάτων, δεν έχω συναντήσει προηγούμενο αποκόλλησης του βολάν και βίαιης εισόδου αυτού εντός του ζωτικού χώρου του οχήματος μετά από νωτιαιομετοπική σύγκρουση…»