Οι πωλήσεις των Rafale στην Ινδία και οι μινιατούρες των 20.000 ευρώ

Για οποιαδήποτε εταιρεία, οι καταγγελίες χρηματισμού κυβερνητικών αξιωματούχων θεωρούνται μια κηλίδα που δύσκολα μπορεί να ξεπλυθεί από το ιστορικό τους.

Στην περίπτωση της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας Dassault, όμως, οι κηλίδες είναι πλέον τόσο πολλές που θυμίζουν σταθερό μοτίβο σε κάθε συμφωνία.

Ο τελευταίος κρίκος, όπως αναφέρει το sputnik.gr, στη μακρά αλυσίδα των καταγγελιών αφορά την πώληση 36 μαχητικών αεροσκαφών τύπου Rafale στην Ινδία.

Όπως αποκάλυψε η γαλλική ενημερωτική ιστοσελίδα Mediapart, η εταιρεία δέχθηκε να προσφέρει ένα εκατομμύριο ευρώ σε Ινδό επιχειρηματία που μεσολάβησε για την προμήθεια των Rafale.

Ο ίδιος θα δικαιολογούσε τη συναλλαγή κατασκευάζοντας… 50 πλαστικά ομοιώματα των Rafale, τα οποία θα δίνονταν σαν δώρα σε πελάτες! Κάθε μινιατούρα, δηλαδή, θα στοίχιζε περίπου 20.000 ευρώ. Και είναι αμφίβολο αν κατασκευάστηκε έστω και μία.

Η αγορά των Rafale από την κυβέρνηση του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι, είχε προκαλέσει σάλο στην Ινδία από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε το 2015, καθώς παρακάμφθηκαν οι διαδικασίες ελέγχου των συμβολαίων που ακολουθούνταν σε ανάλογες περιπτώσεις. Η υπόθεση όμως απέκτησε γρήγορα και την οσμή ροζ σκανδάλου.

Το 2016, τις ημέρες που ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ μετέβαινε στην Ινδία για να υπογράψει το σχετικό Μνημόνιο Κατανόησης, η ερωτική του σύντροφος Ζουλί Γκαγιέτ λάμβανε ένα πολύ όμορφο επαγγελματικό δώρο: Ο ινδικός όμιλος εταιρειών Reliance, που λειτούργησε σαν μεσάζοντας για την αγορά των Rafale, αποφάσισε να χρηματοδοτήσει μια ταινία της Γκαγιέτ με 1,4 εκατομμύρια ευρώ.

Αυτές οι πράξεις είχαν προκαλέσει σάλο στην Ινδία.

Ντασό: Οικογένεια με ιστορία ενός αιώνα

Λέγεται ότι η ιστορία των Ντασό συνδέθηκε άρρηκτα με τη γαλλική βιομηχανία αεροναυπηγικής από την ημέρα που ο πατριάρχης της οικογένειας Μαρσέλ Ντασό είδε ένα από τα πρώτα αεροπλάνα των αδερφών Ράιτ να πετά χαμηλά πάνω από το Παρίσι και να περιστρέφεται γύρω από τον πύργο του Αϊφέλ.

Λίγα χρόνια αργότερα ο μικρός Μαρσέλ γινόταν ένας από τους πρώτους πτυχιούχους μηχανικούς αεροσκαφών στην ιστορία της Γαλλίας και ξεκινούσε μια λαμπρή πορεία που θα τον έφερνε στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας βιομηχανίας οπλικών συστημάτων.

Ύστερα από την ηρωική στάση του στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου αρνήθηκε να υπηρετήσει τους συνεργάτες των ναζί και οδηγήθηκε σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, η πολεμική βιομηχανία των Ντασό άρχισε να λειτουργεί σαν κράτος εν κράτει στο εσωτερικό του γαλλικού κατεστημένου.

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο γαλλικός Τύπος κάνει λόγο για «χρηματισμό κυβερνητικών αξιωματούχων» με χρήματα που έβγαιναν από τον προσωπικό λογαριασμό του Μαρσέλ Ντασό, αλλά και για περίεργες πρακτικές «στο εσωτερικό του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος της Γαλλίας».

Οι καταγγελίες όμως δεν καταφέρνουν να κλονίσουν την αυτοκρατορία της εταιρείας Dasault, η οποία την ίδια εποχή χρηματοδοτεί αδρά τη γαλλική δεξιά και συγκεκριμένα τον τότε πρωθυπουργό και μετέπειτα Πρόεδρο Ζακ Σιράκ.

Παρά το γεγονός, μάλιστα, ότι η εταιρεία παρουσιάζεται σαν ένα «θαύμα» του γαλλικού καπιταλισμού, στην πραγματικότητα η επιτυχία της οφείλεται κυρίως στις γιγαντιαίες επιδοτήσεις και τις φοροελαφρύνσεις που λαμβάνει από το γαλλικό κράτος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και οι φιλελεύθεροι «New York Times» σημείωναν τότε πως η εταιρεία «εκμεταλλεύεται την ικανότητά της να λαμβάνει συμβόλαια του δημοσίου και να προσφέρει υπερκέρδη για λίγους», γεγονός που δημιουργούσε «έντονη συζήτηση για την ανάγκη να εθνικοποιηθεί».

Πέρα όμως από την απόλυτη κυριαρχία της στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, η Dasault κατάφερνε να επηρεάζει αξιωματούχους και άλλων κρατών, και κυρίως τους υπουργούς άμυνας που αποφάσιζαν να ξοδέψουν δισεκατομμύρια στα αεροσκάφη της.