Ραγίζουν καρδιές η σύζυγος και ο γιος του Γ.Καραϊβάζ: «Η ζωή μας έμεινε στη μέση» (βίντεο)

Ραγίζουν καρδιές η σύζυγος και ο γιος του Γ.Καραϊβάζ σε συνέντευξη που δώσανε στο τελευταίο τηλεοπτικό σπίτι του δημοσιογράφου, στο STAR και στην Ζήνα Κουτσελίνη.

«Ο Γιώργος μου αγαπούσε τους πάντες. Προσπαθούσε να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους που γνώριζε και δεν γνώριζε. Μέσα από αυτή τη δύναμη που του έδωσε η καριέρα του είχαμε σαν στόχο ζωής όπου μπορούμε να βοηθήσουμε. Μάλιστα πάρα πολλές φορές τον έπαιρνα τηλέφωνο και μου έλεγε ωχ βρε νανάκι μου τι θέλεις πάλι σήμερα, με εμένα να του λέω την καλή πράξη της ημέρας δεν την κάναμε. Από όταν γεννήσαμε το παιδί μας ήμασταν πολύ κοντά στο «Χαμόγελο του Παιδιού» για οτιδήποτε χρειαζόταν. Μέσα από τον χαμό και αυτόν τον πόνο που έζησε αυτός ο άνθρωπος βγήκε αυτό το μεγαλείο και βοηθήθηκαν πάρα πολλά παιδιά και θέλουμε να συνεχίζονται να βοηθιούνται», είπε και πρόσθεσε βαθιά συγκινημένη: «Θέλω λοιπόν αυτό το όνειρο που ξεκίνησες εσύ να γίνει, που βοήθησες τον κ. Γιαννόπουλο να ολοκληρωθεί με τον χαμό του Γιώργου μας.

Θέλω όμως να βοηθήσει να γίνει αυτό το πολυϊατρείο, είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους που αγωνιούν καθημερινά για τα παιδιά τους και δεν έχουν τον τρόπο να τα βοηθήσουν να έχουν μια αγκαλιά ανοιχτή. Και επειδή ο Γιώργος δεν θα μπορεί να τα βοηθήσει τώρα, ας τα βοηθήσει μέσα από αυτό τον τρόπο, θεωρώ ότι είναι μονόδρομος».

«Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους γιατί σεβαστήκατε την μνήμη του και δώσατε αυτό που πραγματικά ήταν ο Γιώργος. Γιατί ως σύζυγός του, ως σύντροφός του, ως φίλη του, είμαι φίλη με το Γιώργο 34 χρόνια και 31 χρόνια ζευγάρι, έχω να πω ότι ήταν ένας πραγματικά καλός άνθρωπος. Πρέπει να ολοκληρωθεί το πολυϊατρείο. Εμάς η ζωή μας έμεινε κάπως στη μέση, ας μην μείνει και αυτό», κατέληξε.

Το λόγο στη συνέχεια πήρε ο γιος τους Δημήτρης, ο οποίος ανέφερε ότι «με τη σειρά μου θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όχι τόσο για τις εκπομπές, γιατί ξέραμε τι άνθρωπος ήταν ο πατέρας μου, αλλά γι’ αυτό που κάνετε με το «Χαμόγελο του Παιδιού», γιατί θα του άρεσε του πατέρα μου καθώς αγαπούσε τα παιδιά. Θέλω να κάνω την έκκληση και ας μην μου αρέσει να κάνω εκκλήσεις να βοηθήσουμε αυτόν τον σκοπό και αυτά τα παιδιά γιατί περιστατικά σαν και αυτά έχουν να κάνουν με βία, με κακία.

Η κακία είναι παράγωγο του πόνου που είχαν κάποιοι ως παιδιά. Ο πόνος και ο φόβος μεγαλώνοντας έγιναν μίσος. Εάν αυτό είχε ιανθεί, όταν τα παιδιά ήταν σε μικρή ηλικία, δεν θα υπήρχε αυτή η κακία σήμερα. Οπότε κάνω αυτή την έκκληση όχι μόνο για τη μνήμη του πατέρα μου αλλά για τα παιδιά και για το αύριο».