Το νέο στρατηγικό πρόβλημα της Ελλάδας: Η αεροπορική συνεργασία Τουρκίας-Κατάρ – Το μπλόκο της Γαλλίας στα Rafale

Σαν κεραυνός έπεσε για πολλούς η είδηση ότι το Κατάρ θα μεταφέρει αεροπορικές δυνάμεις στην Τουρκία και μάλιστα για χρονικό διάστημα 5 ετών που σημαίνει ότι απλά θα γίνονταν τα μαχητικά Rafale “φύλο και φτερό” και δεν μιλάμε απλά για ανάλυση τεχνολογικών συστημάτων(για την τουρκική βιομηχανία δεν θα ήταν τόσο δύσκολο το reverse engineering) αλλά για εξαντλητική ανάλυση των επιχειρησιακών του ικανοτήτων και αντιμετώπισης αυτών.

Το αεροπορικό στρατηγικό πρόβλημα της Ελλάδας πλέον δεν ακούει στο όνομα Τουρκία αλλά στο δίπολο Τουρκία-Κατάρ που σχετικά μετριάζει η γαλλική άρνηση για μεταστάθμευσή τους σε τουρκικό έδαφος εν είδει στρατιωτικής βάσης.

Να υπενθυμίσουμε πως Τουρκία-Κατάρ έχουν φτάσει σε συμφωνία η οποία περιλαμβάνει την ανάπτυξη των ακόλουθων αεροπορικών μέσων στην Τουρκία για περίοδο πέντε ετών:

12 μαχητικών αεροσκαφών Rafale

Εννιά μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000

Τεσσάρων αεροσκαφών στρατηγικών μεταφορών Boeing C-17A Globemaster III

Τεσσάρων μεταφορικών αεροσκαφών C-130

Εφτά ελικοπτέρων γενικής χρήσης AW-139

Η συμφωνία θα παραταθεί αυτόματα για διαδοχικές περιόδους του ενός έτους, εκτός εάν οποιοδήποτε μέρος γνωστοποιήσει την πρόθεσή του να αποσυρθεί.

Και τι σημαίνει αυτό πραγματικά. Οι προεκτάσεις είναι σημαντικές και αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη των επιτελών και δεν έχει να κάνει τόσο αν ήταν λάθος η επιλογή των Rafale από την ΠΑ και αυτό γιατί όποιον τύπο δυτικού μαχητικού να αγοράζαμε θα είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα καθώς το Κατάρ έχει τόσο Rafale όσο και EF-2000 όσο και F-15QA. Μόνο οι ρωσικές επιλογές θα μας έδιναν αυτό το πλεονέκτημα.

Η επιλογή της αποστολής μόνο γαλλικής κατασκευής μαχητικών Rafale/Mirage δείχνουν την ανάγκη της τουρκικής αεροπορίας για αντιμετώπιση της ΠΑ μέσω της επιχειρησιακής αποκάλυψης των ικανοτήτων και αντιμετώπισής τους από τους συνδυασμούς που η τουρκική αεροπορία έχει.

Να ασκήσει βιομηχανική κατασκοπία (στο μέτρο του δυνατού) ώστε να βελτιώσει τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου που η τουρκική βιομηχανία θέτει σε παραγωγή (Koral, SOJ, drones, EW και άλλα).

Σε ακόμα ένα ακραίο σενάριο να λάβει ακόμα και βοήθεια σε περίπτωση αεροπορικών επιχειρήσεων (καταριανά Rafale να προηγούνται με σκοπό την εξαπάτηση των φίλιων IFF) και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες τυχόν εκπαίδευση καταριανών χειριστών στα τουρκικά F-16 θα απαιτήσει την άδεια των ΗΠΑ, ενώ πιθανόν ανάλογη άδεια από Γαλλία θα απαιτηθεί, εφόσον Τούρκοι πιλότοι εκπαιδευτούν στα Rafale του Κατάρ και αυτό είναι ίσως το μόνο που θα διατηρήσει κάποια εξασφάλιση αλλά ποιος άραγε θα ελέγχει όταν θα βρίσκονται τα μαχητικά εκεί;

Αυτό ίσως αποτελεί ένα μάθημα για όλους τους αρχηγούς που από το 2011 έφερναν μαζικά στην Ελλάδα Καταριανούς αξιωματικούς να εκπαιδεύονται στα ελληνικά Leopard-2Hell και Pzh-2000 ενώ σειρά πολιτικών περίμεναν τον τότε Εμίρη Αλ Θάνι να τους “σώσει”.