Πολεμική Αεροπορία: «Τελειώνουν» οι πιλότοι – Μαζικές παραιτήσεις – Μειωμένες οι αποδόσεις των νέων σειρών

Μαζικές είναι οι παραιτήσεις αξιωματικών και δη ιπταμένων από την Πολεμική Αεροπορία, σε σημείο που να δημιουργούνται έντονοι προβληματισμοί, τόσο για την αιτία των παραιτήσεων, αυτών όσο και για τις επιπτώσεις που μπορεί αυτοί να έχουν στη μαχητική ισχύ της ΠΑ.

Αν και η βασική αιτία είναι εύκολα ανιχνεύσιμη και εντοπίζεται στις χαμηλές αποδοχές, σε σχέση με τους υψηλούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν.

Μια «τυχαία» αεροπορική εταιρεία του εξωτερικού πληρώνει πιλότους της εμπειρίας των πιλότων της ΠΑ, τρεις και τέσσερις φορές περισσότερα.

Οι ώρες πτήσεις έχουν μειωθεί ανά μήνα σε επίπεδα κάτω από το μισό του ελάχιστα αποδεκτού από το ΝΑΤΟ (16 ώρες) και αυτό έχει συνέπειες και στο πτητικό επίδομα.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν δημοσιευθεί στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ μέσα στο 2018 έγιναν δεκτές 73 παραιτήσεις ή αποστρατείες αξιωματικών της ΠΑ, εκ των οποίων οι 35 ιπτάμενοι.

Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες οι παραιτήσεις που έγιναν δεκτές ήταν 21.

Οι βαθμοί οι οποίοι αντιστοιχούν στα παραιτημένα στελέχη της ΠΑ είναι επισμηναγοί, αντισμήναρχοι και σμήναρχοι δηλαδή όχι «παροπλισμένα» στελέχη αλλά ενεργά και σε παραγωγικές ηλικίες.

https://twitter.com/gkouriotis/status/1074035683382169601

Ακόμη όμως πιο ανησυχητικό είναι το θέμα της προσέλευσης νέων στις παραγωγικές Σχολές των ΕΔ και ειδικότερα στην Ικάρων.

Έτσι η 89η σειρά Ιπταμένων που ορκίστηκε φέτος απέδωσε μόλις 30 πιλότους.

Το δημογραφικό είναι ένας από τους λόγους των μειωμένων αριθμών πιλότων και κατά επέκταση των μειωμένων αριθμών νέων που θέλουν να σταδιοδρομήσουν στις ΕΔ καθώς δεν υπάρχει εκείνη η πληθυσμιακή «βάση» από την οποία θα προέλθουν ή αν υπάρχει αυτή βαίνει συνεχώς μειούμενη.

Αλλά η βασική αιτία είναι το οικονομικό. Οι πιλότοι δεν είναι τα χειρότερα αμειβόμενα στελέχη στις ΕΔ, αλλά η σχέση επικινδυνότητας με αμοιβή είναι μακράν η πλέον αρνητική.

Ταυτόχρονα οι παραιτήσεις των εν ενεργεία στελεχών πρέπει να προβληματίσουν την ηγεσία της ΠΑ για ποιο λόγο γίνονται.

Τελικά όμως το ερώτημα που μοιραία τίθεται είναι τι ακριβώς Αεροπορία θέλουμε πια. Μια Αεροπορία τύπου Βελγίου ή Βουλγαρίας στην καλύτερη των περιπτώσεων ή κάτι άλλο ακόμη πιο συμβολικό;