Διεθνής Ασφάλεια
Η Μόσχα διαθέτει την δύναμη για να «στριμώξει» τις ΗΠΑ σε περίπτωση που τελικά αυτές προχωρήσουν σε πυραυλικές επιθέσεις κατά στόχων που βρίσκονται σε χώρο ρωσικής επιρροής όπως η Συρία
Τα Α/Α συστήματα S-400 έχουν αναπτυχθεί τόσο στην αεροπορική βάση Χμεϊμίμ κοντά στη Λατάκια της Συρίας όσο και στη ναυτική βάση Ταρτούς στα παράλια.
Και δεδομένου ότι πρόκειται για κινητές μονάδες, μπορούν να μεταφερθούν όπου χρειατεί. Το ραντάρ των S-400 ανιχνεύει στόχους έως και 600 χλμ μακριά
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ S-400
S-400 Triumf – Όνομα αναφοράς του ΝΑΤΟ : SA-21 Growler
Ιστορικό υπηρεσιών: 28 Απριλίου 2007 – Χρησιμοποιήθηκε από Ρωσία
Κόστος μονάδας: 400 εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα (τμήμα) που αποτελείται από 8 εκτοξευτήρες, 112 πυραύλους, οχήματα εντολών και υποστήριξης
ΤΥΠΟΣ: Σύστημα αντιαεροπορικών κατευθυνόμενων βλημάτων Εδάφους – Αέρος μεγάλης εμβέλειας
ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΣΤΟΧΟΥ: 370 Μίλια (600 χιλιόμετρα)
ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΧΡΟΝΟΙ:
Ανάπτυξης του συστήματος από κατάσταση μεταφοράς σε επιχειρησιακή 5-10 λεπτά.
Από επιχειρησιακή κατάσταση σε ετοιμότητα για βολή 3 λεπτά.
Από εντοπισμό στόχου έως εγκλωβισμό 36 δευτερόλεπτα
ΒΕΛΗΝΕΚΕΣ ΤΩΝ ΒΛΗΜΑΤΩΝ:
Βλήμα 48N6E : 150 km
Βλήμα 48N6E2 : 200 km
Βλήμα 9M96E : 40 km
Βλήμα 9M96E2 : 120 km
Βλήματα 9M83M & 9M82M : 400 km (αναφέρονται και σαν 40Ν6)
ΡΑΝΤΑΡ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Ραντάρ επιτήρησης τύπου 64N6 Tombstone 3D ή 96L6E επίσης 3D System.
Ραντάρ χαμηλού ύψους τύπου 76NG Clam Shell.
Ραντάρ ελέγχου βολής τύπος 36N85 Flap Lid.
Σύστημα ελέγχου 86M6E.
Κέντρο επιχειρήσεων 54K6E.
Το S-400 είναι το αντιπυραυλικό σύστημα νέας γενιάς της Ρωσίας που μπορεί να φέρει τρεις διαφορετικούς τύπους πυραύλων ικανούς να καταστρέφουν στόχους στον αέρα. Είναι σχεδιασμένο για να εντοπίζει και να καταστρέφει διάφορους στόχους, από αναγνωριστικά και μαχητικά αεροσκάφη μέχρι βαλλιστικούς πυραύλους.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=RC8z2nB8cUo
Μπορούν να ανιχνεύσουν πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα. Το ερώτημα εν προκειμένω είναι αν η Ρωσία διαθέτει αρκετές συστοιχίες για να αντιμετωπίσει ένα μπαράζ επιθέσεων με Τόμαχωκ. Πάντως η Μόσχα έχει στη Συρία και κάποιες συστοιχίες S-300, μιας παλαιότερης εκδοχής των ίδιων πυραύλων η οποία υπηρετεί και στις ελληνικές ΕΔ.
Μια άλλη πολύ σημαντική παράμετρος για τα ΝΑΤΟϊκά πλοία που θα σκεφτούν να πλησιάσουν τις ακτές της Συρίας είναι το αντιπλοϊκό σύστημα παράκτιας άμυνας K-300P Bastion
Το προηγμένο πυραυλικό σύστημα Bastion, που πιστεύεται ότι έχουν αναπτύξει οι Ρώσοι στη ναυτική βάση Ταρτούς, είναι εξοπλισμένο με πυραύλους Yakhont οι οποίοι μπορούν να καλύψουν μία παράκτια περιοχή εύρους 600 χλμ πλήττοντας αεροσκάφη και στόχους στο έδαφος.
Η κάθε πυροβολαρχία διαθέτει 24 βλήματα τα οποία έχουν εμβέλεια 300 χλμ και μπορούν να εκτοξευτούν με ρυθμό ένα βλήμα ανα 2,5 δευτερόλεπτα.
Το σύστημα μπορεί να τεθεί σε λειτουργία από την στιγμή που ειδοποιηθεί και βρίσκεται σε κίνηση μέσα σε 5 λεπτά. Το βλήμα κινείται με ταχύτητα 750 μέτρων ανά δευτερόλεπτο και δεν χρειάζεται καθοδήγηση κατά την πτήση του προς το στόχο ενώ θεωρείται ότι θα καταστρέψει τον στόχο του υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Η Μόσχα έχει αναπτύξει και συστήματα αεράμυνας Pantsir-S1 στη Χμεϊμίμ και την Ταρτούς. Πρόκειται για σύστημα SHORAD με πυραύλους εδάφους-αέρος μικρού και μεσαίου βεληνεκούς που έχουν παραδοθεί και στον συριακό Στρατό
Μπορεί να καταρρίψει ακόμη και πυραύλους κρουζ και έχει ήδη χρησιμοποιηθεί στη Συρία κατά drones
Η Ρωσία διαθέτει ναυτικές δυνάμεις που αποτελούνται από 10 με 15 πολεμικά πλοία, σκάφη συνοδείας και υποβρύχια στη Μεσόγειο, μεταξύ των οποίων οι ολοκαίνουριες φρεγάτες «Ναύαρχος Γκριγκόροβιτς» και «Ναύαρχος Έσεν», οι οποίες είναι εξοπλισμένες με πυραύλους κρουζ Kalibr.
Tα περισσότερα πλοία απέπλευσαν από τη ναυτική βάση στην Ταρτούς «για λόγους ασφαλείας» αλλά στην πραγματικότητα πραγματοποιούν ασκήσεις επίδειξης ισχύος με πραγματικά πυρά κοντά στις ακτές της Συρίας ενώ στην περιοχή απεστάλη και αεροσκάφος ανθυποβρυχιακής δράσης Il-38N προφανώς για να εντοπιστούν βρετανικά και αμερικανικά υποβρύχια.
Η παρουσία περίπου 30 ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών στην βάση Χμέιμιμ, εκ των οποίων μόνο 8-12 είναι πολλαπλού ρόλου με έμφαση στις αποστολές αέρος-αέρος, Su-35S και Su-30SM, είναι αξιόλογη αλλά δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στα άνω των 150 αμερικανικών, γαλλικών και βρετανικών αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων και F-22 που σταθμεύουν στην ευρύτερη περιοχή.
Το ίδιο ισχύει και ακόμα περισσότερο για τη ναυτική ισχύ της Ρωσίας που βρίσκεται αναπτυγμένη στην Α.Μεσόγειο: Σημαντική, αλλά υπολείπεται σε μεγάλο βαθμό της δυτικής αρμάδας στην Α.Μεσόγειο.
Σημαντικό το γεγονός ότι εκεί βρίσκονται οι δύο ολοκαίνουργιες ρωσικές φρεγάτες «Έσεν» και «Γκριγκόροβιτς» οι οποίες μεταφέρουν και πυραύλους κρουζ Kalibr
Και όλα αυτά χωρίς να βάλουμε στο ισοζύγιο ισχύος το Ισραήλ.
Ομως η Ρωσία έχει ένα πλεονέκτημα, που δείχνει διατεθειμένη να το χρησιμοποιήσει: Την γειτνίαση των αεροπορικών βάσεων της με το μέτωπο της Συρίας και την δυνατότητά της να εξαπολύσει μαζικά πυραυλικά πλήγματα με βλήματα cruise από ναυτικές και εναέριες πλατφόρμες, αλλά και με πυραύλους ναυτικής κρούσης από την ασφάλεια του ρωσικού εναέριου χώρου και την Μαύρη Θάλασσα, κατά του αμερικανικού 6ου Στόλου και να προκαλέσει τεράστιες απώλειες στους Αμερικανούς.
Το γεγονός ότι Πούτιν, Σοϊγκού και Γερασίμοφ έχουν δεσμευθεί να κτυπήσουν, αν οι Αμερικανοί εξαπολύσουν πλήγμα κατά της Συρίας, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για το τι θα συμβεί: Πλέον είναι θέμα αξιοπιστίας της ίδιας της Ρωσίας.
