Αντικειμενικός στόχος της Άγκυρας ήταν τα πετρέλαια της Deir Ezzor: Πώς Ρωσία & ΗΠΑ ακύρωσαν εγκαίρως το σχέδιο Ερντογάν

Από την αρχή το pronews.gr είχε γράψει ότι ο πραγματικός στόχος των Τούρκων δεν ήταν η ζώνη ασφαλείας αλλά τα πετρέλαια της Deir Ezzor και σε άλλα σημεία της Βόρειας Συρίας και για αυτό η Άγκυρα ήθελε την κατάληψη της Ράκα.

Μόνο που αυτό έπρεπε να γίνει «αθόρυβα», δηλαδή όταν Αμερικανοί και Ρώσοι θα το καταλάβαιναν θα ήταν ήδη αργά καθώς οι Τούρκοι θα είχαν μπει στην Ράκα. Στόχος των Τούρκων ήταν να επικεντρώσουν την επικοινωνιακή τους τακτική στην δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» κάτι που το πέτυχαν εν πολλοίς να το πιστέψει το σύνολο των ΜΜΕ.

Ήταν εκ των αντικειμενικών στόχων της Άγκυρας αλλά όχι ο απώτερος.

Ακόμα και στην «ζώνη ασφαλείας» υπάρχει πετρέλαιο.

Όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ της η ανταποκρίτρια του ΣΙΓΜΑ στην Τουρκία, Μαρία Ζαχαράκη, πετρελαιοπηγές υπάρχουν στην περιοχή Καμισλί, η οποία εξαιρέθηκε από τη ζώνη ασφαλείας που θα ελέγχει η Τουρκία στη συμφωνία με τη Ρωσία.

Επίσης στην περιοχή Χάσεκε και Μαλίκιγε, οι οποίες βρίσκονται ακριβώς στα ιρακινά σύνορα, καθώς στην περιοχή Deyr-ez-Zor, που είναι η μεγαλύτερη και βρίσκεται κάποια χλμ. νότια της ζώνης ασφαλείας.

Συνεπώς και ο Τραμπ και ο Πούτιν έδρασαν έγκαιρα με τις συμφωνίες που συνήψαν με τον Ρ.Τ.Ερντογάν και εμπόδισαν την περαιτέρω προέλαση των τουρκικών δυνάμεων που θα είχαν ως αποτέλεσμα την κατάληψη σημαντικών πετρελαϊκών πόρων.

Αυτό δεν το ήθελε ούτε η Μόσχα αλλά ούτε και η Ουάσινγκτον.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξαίρεσε επίτηδες την περιοχή Καμισλί από τη ζώνη ασφαλείας, αν και βρίσκεται εντός των 30 χλμ. βάθος που διεκδικούσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Επισήμως, εξαιρέθηκε βέβαια γιατί εκεί βρίσκεται ο συριακός Στρατός του Άσαντ και κανείς δεν ήθελε να έρθουν σε σύγκρουση Τουρκία και Συρία.

Ο Ερντογάν με τη συχνά προβαλλόμενη εξήγηση που βρίσκει έρεισμα και στο διεθνές δίκαιο, ισχυρίζεται ότι «σεβόμαστε την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και όπου υπάρχει Άσαντ εμείς δεν πηγαίνουμε, αρκεί εκεί να μην είναι Κούρδοι».

Ανεπισήμως ωστόσο, καμία υπερδύναμη και δη η Ρωσία, που είναι πλέον ο απόλυτος ρυθμιστής της κατάστασης στη Συρία, δεν ήθελε να παραχωρήσει και πετρέλαια στην Τουρκία, έστω και προσωρινά.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έδωσε εντολή η Μόσχα στην Δαμασκό να προωθήσει συμβολικές συριακές στρατιωτικές δυνάμεις στις περιοχές αυτές έστω και για να υψώσουν απλώς την συριακή σημαία ως δείγμα αποκατάστασης της κυριαρχίας της Δαμασκού.

Όσον αφορά τις ΗΠΑ μάλλον δεν είχαν κατανοήσει τον αντικειμενικό στόχο του Ρ.Τ.Ερντογάν που ήταν το σύνολο των συριακών πετρελαίων και τώρα θέλουν να προστατεψουν με στρατιωτική δύναμη, τις πετρελαιοπηγές στο Deyr-ez-Zor, ανατολικά της Συρίας, οι οποίες αποφέρουν ετησίως 150 δις. δολάρια και αυτή τη στιγμή μέρος τους ελέγχεται από τους Κούρδους.

Στα ανατολικά του Ευφράτη υπάρχουν συνολικά 400 πετρελαιοπηγές και οι 300 από αυτές βρίσκονται στην περιοχή Deyr-ez-Zor.

Στο tweet του πριν από δύο ημέρες, ο Τραμπ τι είπε; «Θέσαμε υπό την ασφάλειά μας την περιοχή με τα πετρέλαια». Η περιοχή στην οποία αναφέρονταν είναι η Deyr-ez-Zor, όπου θα συνεχίσει να διατηρεί 300 στρατιώτες. Και πιο συγκεκριμένα στην αμερικανική στρατιωτική βάση Τανφ Ουσού. Ο λόγος, επομένως, που διατηρείται η βάση είναι η Deyr-ez-Zor.

Τα νούμερα από την εξαγωγή πετρελαίου στην Deyr-ez-Zor είναι άκρως εντυπωσιακά!

Η ημερήσια παραγωγή πετρελαίου σε αυτήν την περιοχή φτάνει τα 325 χιλιάδες βαρέλια, όταν η παραγωγή της Τουρκίας καθημερινά από τις 80 πετρελαιοπηγές που διαθέτει, είναι 150 χιλιάδες βαρέλια. Και αυτή εδώ η περιοχή βγάζει πάνω από τα διπλάσια. Συνεπώς θα ήταν μια πολύ σημαντική προσθήκη για την τουρκική οικονομία.

Μέρος από τις πετρελαιοπηγές στην Deyr-ez-Zor τις ελέγχουν οι Κούρδοι της Συρίας, βγάζοντας καθημερινά 50 χιλιάδες βαρέλια. Με 50 χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου κάθε μέρα γεμίζει δύο χιλιάδες φορτηγά, με κάθε δεξαμενή καυσίμων να χωράει 1.700 βαρέλια, ήτοι 35 τόνους. Καθημερινά, επομένως, οι Κούρδοι εκεί εμπορεύονται 70 χιλιάδες τόνους πετρέλαιο.

Κι αυτό το πετρέλαιο πού το πουλάει; Αυτό είναι ένα άλλο επίσης πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Το μεγαλύτερο μέρος το πουλάει στο καθεστώς Άσαντ και έπειτα στο Ιράκ.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, Τραμπ, τις προάλλες είχε αναφέρει οργισμένος: «Είμαι ανήσυχος από την πώληση πετρελαίου στο Ιράν από κάποιους συμμάχους μας. Δεν μου αρέσει αυτό», είχε πει αναφερόμενους εμμέσως πλην σαφώς στους Κούρδους. Γιατί οι Κούρδοι πωλούσαν πετρέλαιο στο Ιράν μέσω του Ιράκ. Ουσιαστικά, μέσω της κουρδικής κυβέρνησης του βορείου Ιράκ.

Όπως και να ‘χει όμως, τα έσοδα από τις πετρελαιοπηγές που ελέγχουν οι Κούρδοι στη Συρία είναι εντυπωσιακά! Πρόκειται για 2 δισ. δολάρια τον χρόνο, που σημαίνει κέρδος 530 χιλιάδες δολάρια την ημέρα!

Το 65% οι Κούρδοι το δίνουν στο καθεστώς Άσαντ, το 25% το καρπώνονται οι ίδιοι και το υπόλοιπο 10% το διαθέτουν για τον στρατιωτικό τους εξοπλισμό και την ασφάλεια της περιοχής τους.

Υπάρχει κι άλλο ένα έσοδο για τους Κούρδους, όμως, από τη μεταφορά και μόνο του πετρελαίου στον Άσαντ. Κάθε μέρα στέλνουν 2 χιλιάδες φορτηγά με πετρέλαιο στον Άσαντ, τα οποία περνούν από το Χαλέπι και το Μανμπίτς. Για κάθε φορτηγό που περνάει από το Μανμπίτς, το καθεστώς πληρώνει 300 λίρες Συρίας ως φόρο στους Κούρδους. Δηλαδή, οι Κούρδοι και πετρέλαιο πωλούν και φόρο για το πετρέλαιο -που ανήκει στη Συρία/Άσαντ- παίρνουν.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όταν οι ΗΠΑ μπαίνουν σε μία άλλη χώρα, πηγαίνουν γιατί εκεί υπάρχει πετρέλαιο. Το είδαμε στο Αφγανιστάν, το είδαμε και στο Ιράκ. Και για να πάνε κάπου χρειάζονται μία αφορμή και αυτή η αφορμή στη Συρία ήταν ο ISIS. Στο Ιράκ η Αλ Κάιντα, στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν, πάντα υπήρχε ένα «κάλυμμα» όπως εύστοχα αναφέρει το ΣΙΓΜΑ.

Τώρα οι ΗΠΑ μελέτησαν πάλι την κατάσταση και τι είπαν; «Ας αφήσουμε τη ζώνη ασφαλείας στην Τουρκία κι εμείς ας αποσυρθούμε προς τα εκεί που βρίσκονται οι πετρελαιοπηγές».

Βέβαια, όσον αφορά στις πετρελαιοπηγές, χρειάζεται να διευκρινιστεί το εξής. Αυτήν τη στιγμή ο στρατός του Άσαντ προσπαθεί να μπει στο Deyr-ez-Zor και να ανακτήσει πάλι τον έλεγχο όλων των πετρελαιοπηγών. Αλλά στο σημείο που ελέγχουν οι Κούρδοι, αντιμετωπίζει ακόμη μεγάλη αντίσταση.

Ωστόσο, αυτή που ανησυχεί είναι η Αμερική. Ανησυχεί από τη συμφωνία Άσαντ με Κούρδους και φοβάται μήπως τελικά παραχωρήσουν οι Κούρδοι τις πετρελαιοπηγές στο καθεστώς με κάποιο άλλο μεγάλο αντάλλαγμα βέβαια.

Γι’ αυτό και ο Τραμπ προσεταιρίζεται πάλι τον οπλαρχηγό τους Μαζλούμ και τον καλεί στα σαλόνια της Ουάσιγκτον.

Φυσικά μιλάμε για «θέατρο του παραλόγου». Πάντως οι Αμερικανοί καλά θα κάνουν να θυμούνται πως οι Κούρδοι ως ορεσίβιος νομαδικός λαός με πολλές χιλιάδες χρόνια Ιστορίας από πίσω (Είναι οι Καρδούχοι του Ξενοφώντα) δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ την αντιμετώπιση που έτυχαν από τις ΗΠΑ.