Και δεύτερη ναυτική βάση κατασκευάζει η Τουρκία στην Λιβύη: Μεγάλη απειλή για την Ελλάδα – Η Κρήτη στο «στόχαστρο»

Η απειλή για την Ελλάδα από την τουρκική παρουσία στην Λιβύη γίνεται ακόμα μεγαλύτερη καθώς η Τουρκία κατασκευάζει και δεύτερη ναυτική βάση στο δυτικό τμήμα της χώρας το οποίο διοικείται από την τουρκόφιλη κυβέρνηση Σάρατζ (ο οποίος εθνικά είναι Τούρκος).

H Toυρκία δεν έχει αποκτήσει μόνο το δικαίωμα κατασκευής ναυστάθμου στην Μισράτα και το δικαίωμα χρήσης της πολύ μεγάλης αεροπορικής βάσης της Αλ Ουατίγια. Αυτή την στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη οι προετοιμασίες για τη δημιουργία μιας ναυτικής βάσης στην πόλη Αλ Κουμς ανατολικά της πρωτεύουσας του κράτους της Βόρειας Αφρικής.

Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία αν το επιθυμεί μπορεί να μεταφέρει μεγάλες αεροναυτικές δυνάμεις στην Λιβύη και να δημιουργήσει εκ του Νότου σοβαρό πρόβλημα στην Ελλάδα ενώ η Κρήτη τίθεται στο «στόχαστρο» της Άγκυρας και ειδικότερα η θαλάσσια περιοχή στα νότια του νησιού.

Μπορεί επίσης να υποστηρίξει αποσταθεροποιητικές ενέργειες κατά της κυβέρνησης Σίσι και να ενισχύσει την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο.

Υπενθυμίζεται πως η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι το πολιτικό σκέλος του ISIS. Την χρησιμοποιεί η Άγκυρα για να επανασυστήσει τουλάχιστον την επιρροή της σε όλα τα παλαιά εδάφη της νεκρής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σημειώνεται ότι πολιτικά η Μουσουλμανική Αδελφότητα ελέγχει εν μέρει την Τυνησία καθώς εκλογικά είναι ισχυρή ενώ η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την τραγωδία της έκρηξης της Βηρυτού εξοπλίζει αυτή την στιγμή την Αδελφότητα (τις πολιτοφυλακές της) στον Λίβανο.

Ο Ρ.Τ.Ερντογάν πολύ θα ήθελε να περικυκλώσει την Ελλάδα με χώρες τις οποίες θα ελέγχει μέσω του πολιτικού Ισλάμ.

Το δυτικό τμήμα της Λιβύης ανήκει στην Αδελφότητα καθώς ο Σάρατζ είναι μέλος της.

Σύμφωνα με λιβυκές, ιταλικές και τουρκικές πηγές, ήδη στις 10-12 Αυγούστου στο λιμάνι του Αλ Κουμς (που βρίσκεται 120 χιλιόμετρα από την Τρίπολη, όχι μακριά από την αρχαία πόλη Leptis Magna), οι εργασίες υποδομής θα αρχίσουν για να διασφαλίσουν τη μακροπρόθεσμη παρουσία ξένων δυνάμεων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, εκτός από την εκ νέου δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων για τον ελλιμενισμό πολεμικών πλοίων (συμπεριλαμβανομένων φρεγατών), θα εγκατασταθούν στην Αλ Κούμς ειδικές δυνάμεις καθώς και μονάδες υποβρύχιων καταστροφών του τουρκικού Ναυτικού, που θα παρέχουν προστασία της βάσης από την ξηρά και τον αέρα.

Η εναέρια κάλυψη θα γίνεται από συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου (πιθανώς θα χρησιμοποιηθούν τα συστήματα KORAL και Redet-2), οι τελευταίες εκδόσεις του συστήματος αεροπορικής άμυνας Hawk και τα αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά όπλα του Korkut, τα οποία θα πρέπει να προσφέρουν προστασία από πιθανές ενέργειες της Αεροπορίας του Εθνικού Στρατού της Λιβύης- LNA.

Μελλοντικά, μια τέτοια βάση θα είναι σε θέση να εγγυηθεί μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των δράσεων των τουρκικών πολεμικών πλοίων στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, τα οποία θα λειτουργούν στον Κόλπο της Σύρτης και δεν θα εξαρτώνται τόσο πολύ από ζητήματα αναπλήρωσης προμηθειών και ανεφοδιασμού στη θάλασσα, δεδομένου ότι θα έχουν την ευκαιρία να προσεγγίσουν στο αλ Κουμς ακόμη και όταν υπάρχει ανάγκη γρήγορης μετάβασης σε μια πιθανή πολεμική ζώνη στα ανοικτά των ακτών της χώρας.

Προς το παρόν, υπάρχουν τρεις τουρκικές φρεγάτες και τουλάχιστον ένα υποβρύχιο στα ύδατα του κράτους της Βόρειας Αφρικής.

Αυτά αρκούν για να διατηρηθεί η τοπική υπεροχή στον Κόλπο της Σύρτης, καθώς ο Χαφτάρ δεν διαθέτει πλήρη στόλο και μόνο παλαιούς πυραύλους κατά πλοίων που αγοράστηκαν από την ΕΣΣΔ, στα χρόνια της διακυβέρνησης του συνταγματάρχη Καντάφι. Με αυτούς μόνο δεν θα μπορέσει να απειλήσει τα τουρκικά πολεμικά πλοία.

Εν ολίγοις αυτό που κάνει η Άγκυρα είναι να μεταφέρει αρκετές δυνάμεις στην Λιβύη ώστε να είναι σε θέση να «εξαφανίσει» η ίδια ένα μελλοντικό ανατολικό λιβυκό κράτος (Κυρηναία).

Διότι η Άγκυρα γνωρίζει πως για να υπάρχει έστω και κατ όνομα το τουρκολιβυκό μνημόνιο η χώρα πρέπει να είναι ενιαία.

Μια μελλοντική «Κυρηναία» θα υπογράψει δικό της σύμφωνο καθορισμού θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα και τότε όλες οι τουρκικές διεκδικήσεις θα πάνε… περίπατο.

Όπως αναφέρει ο Ρώσος αναλυτής Μπόρις Ροζίν στο Riafan.ru σε γενικές γραμμές, η Άγκυρα συνεχίζει να αποδεικνύει ότι έχει έρθει στη Λιβύη για να μείνει και σκοπεύει να εδραιώσει τους καρπούς των επιτυχημένων επιχειρήσεων της άνοιξης του 2020 κοντά στην Τρίπολη σε όλα τα πιθανά επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου του πλαισίου μιας μακροχρόνιας στρατιωτικής παρουσίας, δημιουργώντας πλήρεις εναέριες και ναυτικές βάσεις.

Η παρουσία των τελευταίων μετατοπίζει την ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο υπέρ της Τουρκίας και αυξάνει τις ικανότητές της στον αγώνα για τον επεκτατικό ορισμό των θαλάσσιων συνόρων και των υπεράκτιων παραγωγικών ευκαιριών.

Μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία ήδη έχει υπογράψει κατασκευές υποδομών στην Λιβύη αξίας 35 δισ. δολαρίων!

Όπως αναφέρει το «Βαλκανικό Περισκόπιο» αυτό ώθησε την Αίγυπτο τον Ιούνιο να δημοσιοποιήσει απειλές για επέμβαση στη Λιβύη, εάν ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τη γραμμή Σύρτης- αλ Τζούφρα με τη βία.

Η Αίγυπτος γνώριζε καλά ότι αυτό που συμβαίνει με την αεροπορική βάση αλ Ουατίγια, καθώς και τα σχέδια των Τούρκων στο αλ Κουμς, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί πολύ πιο κοντά στα σύνορά τους, εάν ο Χαφτάρ παραδώσει την Σύρτη και ξεκινήσει μια υποχώρηση προς την Ατζιάμπια και τη Βεγγάζη.

Κατέχοντας πετρελαϊκά πεδία και τερματικούς σταθμούς στην Κυρηναϊκή, η Άγκυρα θα μπορούσε, βασιζόμενη σε συμφωνίες με την GNA της Τρίπολης, να τοποθετήσει τις βάσεις της πιο κοντά στα σύνορα με τον ανατολικό γείτονά της, διασφαλίζοντας στρατιωτικό έλεγχο επί των κύριων τερματικών σταθμών πετρελαίου και των εξαγωγών πετρελαίου της Λιβύης.

Ως εκ τούτου, το Κάιρο χαρακτήρισε ως ‘κόκκινη γραμμή’ την Σύρτη- Αλ Τζούφρα, και η παραβίασή της από την Τουρκία θα οδηγούσε αυτόματα στην εισβολή των αιγυπτιακών δυνάμεων στη Λιβύη.

Επιπλέον, οι συμφωνίες του Ερντογάν με τον GNA, καθώς και η συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας, δημιουργούν μια μακροχρόνια εδαφική σύγκρουση.

Σε αυτό το πλαίσιο, η εμφάνιση της ναυτικής βάσης της Άγκυρας στην επικράτεια του κράτους της Βόρειας Αφρικής μπορεί να θεωρηθεί όχι μόνο εν όψει των επιχειρήσεων στις ακτές της Τριπολιτανίας και της Κυρηναϊκής, αλλά και ως οχυρό για τον αγώνα για το τουρκικό όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» καθώς και στις έρευνες νότια της Κύπρου και της Κρήτης. Θα ενισχυθεί επίσης η ναυτική παρουσία του Ερντογάν στα ύδατα της Λιβύης, μέσω των οποίων περνούν οι προμήθειες πετρελαίου.

Όπως έδειξαν τα περιστατικά μεταξύ τουρκικών, γαλλικών και ελληνικών πολεμικών πλοίων, για την προστασία των συμφερόντων της, η Άγκυρα δεν διστάζει να απειλήσει τη χρήση βίας ακόμη και στους συμμάχους του ΝΑΤΟ, θέτοντας τις υποχρεώσεις της στα μέλη της συμμαχίας στη δεύτερη θέση μετά την εφαρμογή των εθνικών στρατιωτικών-πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

Κάτι που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν κάναμε ποτέ. Μέχρι σήμερα αυτός που κερδίζει πλούσια ανταλλάγματα είναι η Τουρκία.

Επομένως, οι απειλές της ηγεσίας του Παλατιού των Ηλυσίων κατά της Τουρκίας και οι κοινές ασκήσεις της Γαλλίας και της Αθήνας δεν είναι τυχαίες.

Στην πραγματικότητα, ένα από τα μέλη του μπλοκ του Βόρειου Ατλαντικού Συμφώνου – ΝΑΤΟ, διεξάγει κοινές ασκήσεις με μια χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου με ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ.

Η στρατιωτική βάση των Τούρκων στο Αλ Κουμς μπορεί να γίνει ένα επιπλέον κίνητρο για την αύξηση της υποστήριξης για τον Χαφτάρ (η εμφάνιση του συστήματος S-300 στην περιοχή Ras Lanuf δείχνει σαφώς ότι το LNA λαμβάνει σοβαρή στρατιωτική βοήθεια).

Εάν αμέσως μετά την υποχώρηση από την Τρίπολη, υπήρχε σοβαρή συζήτηση ότι ο στρατάρχης έχασε την ευκαιρία του και έπρεπε να αποσυρθεί, τώρα, όταν οι περισσότεροι σοβαροί παίκτες έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη εφαρμογής της «Διακήρυξης του Καΐρου» (αλλά όχι της Τουρκίας), οι δυνάμεις του LNA λαμβάνουν βοήθεια σοβαρού μεγέθους, μπορεί και πάλι να δείξει ότι είναι απαραίτητο να καταπολεμηθεί η τουρκική επέκταση, ενεργώντας ως ένα είδος φραγμού μεταξύ του Καΐρου και των τουρκικών στρατιωτικών βάσεων στην Τριπολιτάνα.

Είναι γεγονός ότι οι διεθνείς δομές έχουν αποτύχει και είναι απίθανο να μπορέσουν να ελέγξουν την κατάσταση στο εγγύς μέλλον.

Όλα αυτά συμβαίνουν στα ερείπια ενός κάποτε κυρίαρχου κράτους, το οποίο ακολουθεί ξένες πολιτικές και όχι δικές του.

Εννέα χρόνια μετά, η τύχη της Λιβύης βρίσκεται στα χέρια τρίτων δυνάμεων, και η πικρή ειρωνεία της κατάστασης είναι ότι η ανατροπή και η δολοφονία του «τυράννου Καντάφι» έγινε για χάρη της «ελευθερίας και δημοκρατίας».

Αυτή την στιγμή η Λιβύη έχει μετατραπεί σε μια τεράστια τουρκική βάση με την οποία η Άγκυρα θέλει να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και θα μπορεί ανα πάσα στιγμή να κτυπήσει τους σοβαρότερους γεωπολιτικούς αντιπάλους της, την Ελλάδα και την Αίγυπτο.

Με τόσο ισχυρή στρατιωτική παρουσία στην δυτική Λιβύη, θα μπορεί να ελέγχει και το ανατολικό τμήμα εκτός εάν η Ελλάδα και η Γαλλία αποφασίσουν να κάνουν το ίδιο με την Άγκυρα: Να μεταφέρουν δυνάμεις στους στο ανατολικό τμήμα.

Κι αν η Γαλλία πρέπει να το κάνει αυτό για λόγους ηγεμονίας στην Μεσόγειο, η Ελλάδα θα πρέπει να το κάνει για λόγους επιβίωσης.