Figaro: Η «ενεργητική ουδετερότητα» της Άγκυρας δεν έχει επιτυχία στη δημιουργία διαδρόμων για τις εξαγωγές σιτηρών μέσω της Μαύρης Θάλασσας

Στις διπλωματικές δραστηριότητες του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφέρεται εκτενώς ο σημερινός γαλλικός Τύπος, αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητά τους.

Η «ενεργητική ουδετερότητα» της Άγκυρας δυσκολεύεται να αποδώσει καρπούς, σημειώνει η εφημερίδα Figaro κάνοντας λόγο για αδυναμία της Άγκυρας να συγκεντρώσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη δημιουργία θαλασσίων διαδρόμων για τις εξαγωγές σιτηρών μέσω της Μαύρης Θάλασσας.

Η γαλλική εφημερίδα προβάλλει τις δηλώσεις των ΥΠΕΞ της Τουρκίας και της Ρωσίας κατά τη χθεσινή επίσκεψη του δευτέρου στην ‘Αγκυρα, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι η Ουκρανία, απούσα από τις διαπραγματεύσεις, παραμένει σε επιφυλακή, καθώς η απαιτούμενη αποναρκοθέτηση του λιμανιού της Οδησσού θα μπορούσε, σύμφωνα με το Κίεβο, να χρησιμοποιηθεί από τις ρωσικές δυνάμεις για επίθεση στην πόλη.

«Ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας θα προσποιηθεί ότι αποσύρεται προς την προσαρτημένη Κριμαία. Αλλά μόλις καθαρίσει η πρόσβαση στο λιμάνι της Οδησσού, ο ρωσικός στόλος θα είναι εκεί» δήλωσε ο εκπρόσωπος της διοίκησης της περιοχής της Οδησσού.

Ένα άλλο σημείο διαμάχης είναι κατά την εφημερίδα η πρόταση, που έγινε την Τετάρτη από την ‘Αγκυρα, για άρση των κυρώσεων στη Ρωσία.

Η Figaro εκτιμά ότι, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Τουρκία βρίσκεται σε ισχυρή θέση για την εξεύρεση διεξόδου σε αυτήν την κρίση και σκοπεύει να την εκμεταλλευτεί για να ολοκληρώσει το σπάσιμο της πρόσφατης διπλωματικής της απομόνωσης. Ωστόσο η εφημερίδα διερωτάται κατά πόσον αυτή η εξισορροπητική στάση της Άγκυρας θα είναι διαχρονική, σημειώνοντας τη μέχρι σήμερα αποτυχία των διαφόρων προσπαθειών της για επίτευξη εκεχειρίας.

Υπενθυμίζοντας επίσης, ότι η Άγκυρα παραμένει συνδεδεμένη με τη Μόσχα με τη σύμβαση για την αγορά πυραύλων S-400, λόγω έλλειψης πρόσβασης στο πρόγραμμα των αμερικανικών μαχητικών F35, η εφημερίδα τονίζει, ότι, εάν η Τουρκία δεν έχει την πολυτέλεια να αποξενώσει τη Ρωσία, είναι επειδή βασίζεται επίσης στην κατ’ αρχήν συμφωνία της για την έναρξη της νέας στρατιωτικής της επιχείρησης στη βόρεια Συρία, με στόχο να απωθήσει τις κουρδικές δυνάμεις, να επεκτείνει τη «ζώνη ασφαλείας» και να ενθαρρύνει μερικούς από τους περίπου 3,7 εκατ. Σύρους εξόριστους να επιστρέψουν στη χώρα τους.

Κατά την ίδια εφημερίδα, ένα χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές και εν μέσω οικονομικής ύφεσης, το ζήτημα για τον Ερνογάν είναι πάνω απ’ όλα εσωτερικό, καθώς θέλει να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τον καλπάζοντα πληθωρισμό και να καταπραΰνει τη δυσαρέσκεια αυτών που είναι κατά των προσφύγων, ποντάροντας στην εθνικιστική γραμμή.

Αναφερόμενος εξάλλου στο ζήτημα του βέτο της Τουρκίας στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ ο Ντιντιε Μπιγιόν, διευθυντής εκδόσεων του Ινστιτούτου IRIS σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα La Marseillaise αναφέρει ότι, «αν προσφερόταν μια συμβιβαστική λύση στον Ερνογάν θα τη δεχόταν», εκτιμώντας δεν θα κρατήσει τη στάση αδιαλλαξίας μέχρι το τέλος, εάν του δοθούν αντισταθμίσματα, όπως η άρση από τη Σουηδία του εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία και η συναίνεση των ΗΠΑ να παραδώσουν αεροσκάφη F-16.

Επίσης, σχετικά με τον Τούρκο πρόεδρο μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ο Ερντογάν είναι ένας σκληρός εταίρος στη διαπραγμάτευση και αρνείται οποιαδήποτε κριτική για την εσωτερική του πολιτική. Πρέπει να ξέρει κανείς πώς να θέτει έναν ορισμένο αριθμό απαιτήσεων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να του δώσουμε λευκή επιταγή και να πάρουμε το βλέμμα μας από την πολύ επιδεινωμένη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία».

Η ουκρανική κρίση είναι μια ιστορική ευκαιρία για τον Ερντογάν να δείξει τη σημασία του, εκτιμά από πλευράς της η Liberation, σημειώνοντας πως «από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο Τούρκος πρόεδρος εκμεταλλεύτηκε την κρίση για να διεκδικήσει τη θέση της ‘Αγκυρας στις διεθνείς σχέσεις, μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει τους διαπραγματευτικούς του μοχλούς σε όλα τα μέτωπα».

Στο δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας αναφέρεται επίσης ότι «στο τεταμένο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία ο Τούρκος πρόεδρος κουνάει πολλές κόκκινες σημαίες ταυτόχρονα τις τελευταίες δύο εβδομάδες – η αντίθεση στην είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, η απειλή για νέα στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία, οι κατηγορίες κατά της Ελλάδας ότι εμποδίζει την πρόσβαση των αμερικανικών μαχητικών F-35 στην Τουρκία -, χωρίς να είναι σαφής ο λόγος και οι στόχοι του».