Διεθνής Ασφάλεια
Ο Guardian αναλύει την πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου, Τζο Μπάιντεν, στο Ισραήλ στην οποία «μοίρασε συμπάθεια και δολάρια».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο Σαίμον Τίσνταλ η επίσκεψη «αστραπή» του Αμερικανού προέδρου, Τζο Μπάιντεν, στο Ισραήλ ήταν υψηλού ρίσκου, αλλά «τορπιλίστηκε» πριν καν πατήσει το πόδι του στο Τελ Αβίβ.
Αυτό που κατάφερε ήταν να απελευθερωθούν δύο όμηροι από τους 200 που έχει στα χέρια της η Χαμάς αλλά δεν επήλθε συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, «ανθρωπιστική παύση» ή ασφαλής ζώνη, τέλος στους βομβαρδισμούς και ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο.
Ο αρθρογράφος σχολιάζει ότι: «Η δυτική πολιτική αταξία, η σύγχυση και η διστακτικότητα μπροστά σε αυτή την εξελισσόμενη καταστροφή είναι απογοητευτικές» και αναφερόμενος στην ΕΕ προσθέτει:
«Οι διαφωνίες με ανώτερους αξιωματούχους έχουν καταστήσει την ΕΕ θεατή».
Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κουρελιασμένο θεματοφύλακα του διεθνούς δικαίου, η Γαλλία μαζί με άλλα κράτη υποστήριξαν ένα σχέδιο ψηφίσματος για την παύση των εχθροπραξιών και την ανατροπή της εντολής εκκένωσης του Ισραήλ στη βόρεια Γάζα.
Αλλά οι ΗΠΑ άσκησαν βέτο, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο θα «δέσει» τα χέρια του Ισραήλ. Δυστυχώς, το Ηνωμένο Βασίλειο απείχε μαζί με τη Ρωσία.
Μεγάλο μέρος της διπλωματίας βρίσκεται σε εξέλιξη στο παρασκήνιο. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι αν το Ισραήλ επιτεθεί, η Χεζμπολάχ στο Λίβανο θα ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο.
Η αστάθεια εξαπλώνεται στο Ιράκ και τη Συρία. Οι υποσχέσεις των ΗΠΑ στο να προσφέρουν περισσότερες βόμβες και σφαίρες για το Ισραήλ εξοργίζουν τον μουσουλμανικό κόσμο.
Εν τω μεταξύ, κανείς, ούτε καν ο Μπάιντεν, δεν γνωρίζει ποιο είναι το μεταπολεμικό σχέδιο του Νετανιάχου μετά τη Χαμάς. Αυτό συμβαίνει επειδή σχεδόν σίγουρα δεν υπάρχει.
Οι τρομοκρατικές θηριωδίες της 7ης Οκτωβρίου που στοίχισαν τη ζωή σε 1.400 Ισραηλινούς ήταν τρομακτικές. Λίγοι αμφισβητούν ότι το Ισραήλ έχει το νομικό και ηθικό δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Αλλά οι Άραβες ηγέτες, φοβούμενοι την οργή του λαού τους, έχουν δίκιο να λένε ότι η συλλογική τιμωρία των αμάχων δεν είναι ο σωστός τρόπος για να γίνει αυτό. Ο ΟΗΕ, επίσης, απαιτεί κατάπαυση του πυρός.
Χωρίς αυτό, περισσότερες τραγωδίες όπως η έκρηξη στο αγγλικανικό νοσοκομείο al-Ahli είναι αναπόφευκτες. Παρά τα όσα λένε οι Βρετανοί αξιωματούχοι, δεν υπάρχει «ήρεμη και μετρημένη» εισβολή.
Το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ έχει θέσει τέσσερις στόχους για την «Επιχείρηση Σιδερένια Ξίφη»: την καταστροφή της Χαμάς σε στρατιωτικό επίπεδο, την εξάλειψη της τρομοκρατικής απειλής στη Γάζα, την επίλυση της κρίσης των ομήρων και την υπεράσπιση των συνόρων και των πολιτών.
Ωστόσο, αξιωματούχοι παραδέχονται ότι εξακολουθούν να συζητούν τι θα ακολουθήσει. Λένε ότι η κατοχή είναι μια μη-αρχή. Αλλά μια στρατηγική εξόδου φαίνεται να απουσιάζει.
Μια εισβολή «θα σημάνει την αντιμετώπιση της Χαμάς στην πατρίδα της [και] είναι πιθανό να είναι μια παρατεταμένη, αιματηρή υπόθεση», προειδοποίησε η ανεξάρτητη Διεθνής Ομάδα Κρίσεων.
Ποιος θα μπορούσε λοιπόν να διοικήσει τη Γάζα, υποθέτοντας ότι η Χαμάς έχει πραγματικά καθαιρεθεί οριστικά; Ένας διορισμένος από τον ΟΗΕ διοικητής υποστηριζόμενος από ειρηνευτικές δυνάμεις;
Ένα είδος διεθνούς Ύπατου Εκπροσώπου, όπως στη Βοσνία; Προτείνεται επίσης ο έλεγχος να δοθεί στην Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία εκδιώχθηκε από τη Χαμάς το 2007.
Αλλά η Παλαιστινιακή Αρχή είναι αδύναμη. Για αρχή, ο πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς θα πρέπει να ανοίξει τον δρόμο για νέους εκλεγμένους ηγέτες.
Δεν είναι σαφές σε κάθε περίπτωση πόση επιρροή μπορούν να ασκήσουν οι δυτικοί ηγέτες σε οποιαδήποτε μεταπολεμική διευθέτηση. Η φαινομενικά άνευ όρων υποστήριξη του Μπάιντεν και του Σούνακ στο Ισραήλ τους αποκλείει ως μεσολαβητές ειρήνης.
Ο Αραβικός Σύνδεσμος απαιτεί και πάλι την αναβίωση των συνομιλιών για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Αλλά περισσότερο από ποτέ, το Ισραήλ δεν ακούει.
Ο Μπάιντεν έχει κάνει τρία βασικά λάθη στη Μέση Ανατολή από το 2021. Πρώτον εστιάζει στα εσωτερικά ζητήματα και την Κίνα, προσπάθησε να αγνοήσει την περιοχή.
Δεύτερον, αναφέρθηκε στις συμφωνίες του Abraham του Ντόναλντ Τραμπ και στο αυτή της εξομάλυνσης Ισραήλ-Αράβων. Μοιραία, αυτές οι «ιστορικές» συμφωνίες προσπάθησαν να παρακάμψουν την παλαιστινιακή σύγκρουση.
Τρίτον, ο Μπάιντεν απέτυχε να πιέσει τον Νετανιάχου, μεγάλος οπαδός του Τραμπ, πραγματοποίησε το δικό του αντιδημοκρατικό πραξικόπημα στο Καπιτώλιο, συμμάχησε με ακροδεξιούς ζηλωτές αποφασισμένους να προσαρτήσουν τη Δυτική Όχθη και να υπονομεύσουν τις προσπάθειες των ΗΠΑ να εκτονώσουν τις εντάσεις με το Ιράν.
Αυτός ο πάγος έχει τώρα αναγκαστικά λιώσει, αλλά όχι επειδή ο ηγέτης του Ισραήλ άλλαξε ξαφνικά. Ο Νετανιάχου αγωνίζεται απεγνωσμένα για να επιβιώσει.
Όταν ο Μπάιντεν κατέβηκε από το Air Force One στο Τελ Αβίβ την Τετάρτη, πήγε να του σφίξει το χέρι. Αλλά ο Νετανιάχου τον πήρε αγκαλιά.
Επικίνδυνος, βαθιά αντιδημοφιλής, διπρόσωπος, τοξικός, αυτός είναι ο Νετανιάχου σήμερα.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι θα μπορούσε να σύρει τον Μπάιντεν μαζί του. Αφού το αρχικό σοκ τους έφερε ξανά κοντά, οι δύο ηγέτες βρίσκονται και πάλι σε αποκλίνουσες πορείες.
Αντί να επιδιώκει την αποκλιμάκωση, ο Νετανιάχου προβλέπει έναν «μακρύ πόλεμο». Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι αυτό θέλει.
«Αυτό δεν είναι προς το συμφέρον κανενός εκτός από τον Νετανιάχου, ο οποίος πιθανότατα βλέπει το τέλος της κυβέρνησής του να έρχεται με το τέλος της επερχόμενης μάχης με τη Χαμάς», σχολίασε ο συγγραφέας David Rothkopf.
Η παρατεταμένη σύγκρουση, προκαλώντας περισσότερες απώλειες αμάχων και μεγαλύτερη περιφερειακή αστάθεια, θα μπορούσε να ρουφήξει τις ΗΠΑ όλο και πιο βαθιά.
Εάν η κατάσταση επιδεινωθεί περαιτέρω, δεν θα υπάρξει διαφυγή. Ο Μπάιντεν έχει ήδη έναν μακρύ πόλεμο μπροστά του, αυτον με τη Ρωσία στην Ουκρανία. Ενδεχομένως να αντιμετωπίσει και ένα άλλο αυτόν με την Κίνα.
Όποιος κι αν φταίει – και σίγουρα δεν φταίει μόνο αυτός – αυτή η καταστροφή εκτυλίσσεται υπό την επίβλεψη του Μπάιντεν. Ο Τραμπ και οι φίλοι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος παραμονεύουν.
Οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2024 απέχουν μόλις ένα χρόνο. Ο Νετανιάχου για τον οποίο ο Μπάιντεν έκανε τόσα πολλά για να σώσει την περασμένη εβδομάδα, θα ήταν μεταξύ εκείνων που πανηγυρίζουν την ήττα του.
