Καθηγητής από το Ισραήλ: «Είναι δύσκολο να φύγεις από το σπίτι σου χωρίς να ξέρεις αν θα υπάρχει όταν επιστρέψεις»

Ο επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, Mohammed Ghalayini, ο οποίος επισκεπτόταν την οικογένειά του στη Γάζα, όταν ισραηλινοί πύραυλοι έπληξαν τη γενέτειρά του, παραμένει εγκλωβισμένος στη νότια πλευρά του θύλακα, όπως υποστηρίζει στην εφημερίδα «Guardian».

«Δεν μπορώ να φύγω. Είναι φρικτό που πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στη ζωή και το σπίτι μου». 

Ο Μohammed Ghalayini ξύπνησε από τον ήχο των ρουκετών, στις 6 το πρωί του Σαββάτου, στις 6 Οκτωβρίου του 2023.

Οι ισραηλινοί πύραυλοι εμφανίστηκαν στον ουρανό της Γάζας με τον ίδιο να συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αυτή τη φορά. Όχι όπως οι προηγούμενες ισραηλινές επιθέσεις στον παλαιστινιακό θύλακα.

«Όταν είδα ένα βίντεο με Ισραηλινούς ομήρους να κρατούνται στη Γάζα, σκέφτηκα ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό», τονίζει.

O Ghalayni, η μητέρα του Μόνα και η αδελφή του Σόντος σκέφτηκαν το ενδεχόμενο να μετακομίσουν. Ξαφνικά άκουσαν έναν δυνατό κρότο – ένα κτίριο μόλις 100 μέτρα από το σπίτι τους είχε γίνει στόχος ρουκετών.

Μαζί με τους γείτονές τους εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στον 10ο όροφο ενός κτιρίου που βρισκόταν παραλιακά της Γάζας, υπό τον φόβο ότι ήταν πολύ εκτεθειμένοι σε αυτό που ήξεραν ότι επρόκειτο να συμβεί.

Νυχτιάτικα, άρχισαν να γεμίζουν τις βαλίτσες τους με διαβατήρια, φάρμακα αλλά και βιβλία, ρούχα, προϊόντα περιποίησης και φορτιστές.

«Είναι δύσκολο να φύγεις από το σπίτι σου χωρίς να ξέρεις αν θα έχεις σπίτι όταν επιστρέψεις», δήλωσε ο 44χρονος Mohammed Ghalayini που βρήκε κατάλυμα στο ξενοδοχείο Mashtal στην πόλη της Γάζας.

Ο Ghalayini, ένας επιστήμονας που μελετά την ποιότητα του αέρα, διαμένει τα τελευταία χρόνια στο Μάντσεστερ της Βρετανίας. Επέστρεψε στη γενέτειρά του, την πόλη της Γάζας τον Σεπτέμβριο, σκοπεύοντας να μείνει τρεις μήνες.

«Ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα στην καριέρα μου και να επανασυνδεθώ με τον πατέρα και τα ετεροθαλή αδέρφια μου…Ήταν μια ευκαιρία να περάσω μια σημαντική περίοδο στο σπίτι, συσφίγγοντας τις σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους του.

Το ταξίδι στη Γάζα είναι δύσκολο λόγω των αιγυπτιακών και των ισραηλινών περιορισμών, γι’ αυτό και το είχα επισκεφτεί μόνο τρεις φορές σε σχεδόν 20 χρόνια, και πάντα έμενα λιγότερο από έναν μήνα», όπως λέει.

Ο ίδιος παραδέχεται στην βρετανική εφημερίδα ότι ένιωσε χρέος να αξιοποιήσει τη δουλειά του τη Γάζα, δηλαδή να προσπαθήσει να βελτιώσει τον μολυσμένο αέρα που αναπνέουν οι κάτοικοι μιας εκ των πιο πυκνοκατοικημένων περιοχών του πλανήτη, με πληθυσμό 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Τα περισσότερα σπίτια είναι στοιβαγμένα ανάμεσα σε τσιμεντένιους πύργους. «Ετοίμαζα ένα ερευνητικό σεμινάριο και σκεφτόμουν ποιον να προσκαλέσω.

ώρα όλα είναι στον αέρα, όπως και η επιβίωση των κατοίκων στη Γάζα», είπε ο Παλαιστίνιος επιχειρηματίας, την επόμενη μέρα που το Ισραήλ ξεκίνησε τις αεροπορικές επιδρομές μετά την εισβολή των μαχητών της Χαμάς.

Η αδερφή και η μητέρα του κατάφεραν να διαφύγουν μέσω των συνόρων στη Ράφα, φθάνοντας στην Αίγυπτο καθώς η μητέρα του κατάφερε να εξασφαλίσει την άδεια να φύγει την τελευταία στιγμή.

«Ήταν σημαντικό για την αδερφή μου να φύγει καθώς οι βομβαρδισμοί δεν της έκαναν καλό στην ψυχική της υγεία. Περιέγραψε επίσης τον συνεχή θόρυβο των drones ως «προάγγελο της καταστροφής».

Αυτά συνέβησαν την περασμένη Κυριακή.

Τη Δευτέρα, ο Ghalayini βρήκε καταφύγιο με τον πατέρα του στην πόλη της Γάζας. Οι δύο άντρες διέμειναν σ’ ένα ξενοδοχείο βορειότερα, ελπίζοντας ότι θα ήταν πιο ασφαλείς.

Ισραηλινοί αξιωματούχοι είχαν ανακοινώσει την «πλήρη πολιορκία» της Λωρίδας της Γάζας αφήνοντας τους κατοίκους χωρίς ρεύμα, νερό και καύσιμα.

Το πρωί της Τρίτης, ο 44χρονος επιστήμονας διαπίστωσε έκπληκτος ότι, στο ξενοδοχείο Mashtal, όπου είχαν καταλύσει ο ίδιος, ο πατέρας, ο θείος και μερικά από τα ξαδέρφια του, είχε αρχίσει να έχει πρόβλημα με τα τρόφιμα.

Το ξενοδοχείο παρείχε τρία σάντουιτς ανά άτομο, ένα με κρέας, ένα δεύτερο με χούμους και το τρίτο με labneh, ένα είδος στραγγιστού γιαουρτιού.

Ο ίδιος και η οικογένειά του είχαν προνοήσει όμως φέρνοντας μαζί τους προμήθειες: ψωμί, τυρί, νερό, σαλάμι και χουρμάδες.

Ο ίδιος ανακάτευε το εμφιαλωμένο νερό με το αλμυρό νερό της βρύσης της Γάζας για να συνηθίσει στην κατώτερη ποιότητα (του νερού).

Την επόμενη μέρα, το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας της Γάζας έβαλε «λουκέτο». Ο Ghalayini έλαβε ένα sms από έναν φίλο του, που περιέγραφε τις συζητήσεις που γίνονταν σχετικά με τον ανθρωπιστικό διάδρομο που θα επιτρέπει στους Παλαιστίνιους να βγουν από τη Γάζα.

Ήταν έξαλλος με την κατάσταση, όπως λέει. Γιατί να διεξάγονται συζητήσεις για να επιτραπεί στους Παλαιστινίους να αποχωρήσουν από τα πάτρια εδάφη τους και όχι για να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί που είχαν μετατρέψει σε πεδίο κόλασης τον θύλακα.

«Άρχισα να βράζω στο ζουμί μου. Δεν θέλουμε να απομακρυνθούμε κι άλλο από τα σπίτια μας, δήλωσε εξοργισμένος». Οι βομβαρδισμοί στη Γάζα εντάθηκαν και τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του βρήκαν καταφύγιο σε ξενοδοχεία.

Το πρωί της Παρασκευής ξύπνησε ακούγοντας την είδηση ότι ο ισραηλινός στρατός είχε διατάξει την εκκένωση του βόρειο τομέα της Γάζας, δηλαδή 1,1 εκ. άνθρωποι έπρεπε να ξεσπιτωθούν άμεσα.

«Είπαν ότι είχαν στείλει γραπτά μηνύματα προειδοποιώντας τους κατοίκους στην αραβική γλώσσα: ο ίδιος δεν είχε λάβει το μήνυμα κι έτσι άρχισαν να ρωτάει φίλους και γνωστούς εκτός της Γάζας για να επαληθεύσει την είδηση ότι το Τελ Αβίβ έδωσε εντολή εκκένωσης στη βόρεια πλευρά του θύλακα», σχολιάζει το δημοσίευμα.

Στο ξενοδοχείο όπου διέμενε, το «Mashtal», επικρατούσε χάρος τις τελευταίες ώρες καθώς εκατοντάδες άνθρωποι που στεγάζονταν στο λόμπι και στους διαδρόμους προσπαθούσαν απεγνωσμένα να καταλάβουν πού θα βρουν ασφαλέστερο μέρος, ακόμη κι ένα κοντινό νοσοκομείο να τους φιλοξενήσει.

Τρομοκρατημένα τα μέλη της οικογένειάς του έβαλαν τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο και προσπάθησαν να χωρέσουν όλοι στο όχημα και να κατευθυνθούν προς το Χαν Γιούνις, νότια του θύλακα.

Μέχρι το Σάββατο, κυκλοφόρησαν ειδήσεις ότι ορισμένοι, συμπεριλαμβανομένων όλων όσοι είχαν διπλή υπηκοότητα, όπως ο Ghalayini, θα μπορούσαν να περάσουν στην Αίγυπτο.

Παρ’ όλα αυτά, ο Ghalayini δεν συμφωνούσε με την ιδέα της αποχώρησης. Σκέφτηκε μερικούς στίχους από ένα ποίημα: «Μου λείπει το ψωμί και ο καφές της μητέρας μου. Αν πεθάνω, θα ντρέπομαι για τα δάκρυα της μητέρας μου».

«Ο θείος και η θεία μου και τα ξαδέρφια μου είναι εδώ. Δεν μπορώ να τους αφήσω εδώ στη μοίρα τους», είπε εμφανώς συγκινημένος .«Νιώθω ότι έχω δουλειά να κάνω εδώ. Είναι φρικτό αυτό που συμβαίνει », δήλωσε παίρνοντας την απόφαση να μείνει στο πλευρό της οικογένειάς του.