Συνταγματάρχης ε.α. Ντάνιελ Ντέιβις: «Η ουκρανική αντεπίθεση έχει αποτύχει και ο Β.Ζελένσκι κινδυνεύει να χάσει τον πόλεμο»

">

Τα δεδομένα δείχνουν ότι η επίθεση ξεκίνησε με καταστροφικό τρόπο. Οι συνθήκες στο μέλλον προοιωνίζονται άσχημες για τις δυνάμεις του Ζελένσκι.

Ιστορικά, η επίτευξη βασικών κερδών τις πρώτες 24 έως 48 ώρες μιας μεγάλης εισβολής ή επίθεσης είναι απαραίτητη για την επιτυχία. Στην αντεπίθεση είναι ακόμα πιο σημαντικό να συμβεί αυτό.

Σκεφτείτε ότι ο Αϊζενχάουερ πίστευε πως για να είναι πετυχημένη η περίφημη απόβαση του 1944 στη Νορμανδία, οι σύμμαχοι θα έπρεπε να έχουν διεισδύσει πέρα από τις ακτές σε 24 ώρες.

Ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΑρθουρ χρειάστηκε τέσσερις ημέρες για να καταλάβει την αεροπορική βάση Κίμπο για να υποστηρίξει τη διάσημη Επιχείρηση της Ιντσόν τον Σεπτέμβριο του 1950.

Ακόμη και, στην τελικά ανεπιτυχή αντεπίθεση, ο Χίτλερ τον Δεκέμβριο του 1944 στο Δάσος των Αρδεννών – η Μάχη των Αρδεννών – αρχικά διείσδυσε σχεδόν 50 μίλια πίσω από τις αμερικανικές γραμμές πριν σταματήσει.

Αντίθετα, η επίθεση της Ουκρανίας έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να προχωρήσει μόλις επτά χιλιόμετρα μπροστά, σε μια περιοχή και ουσιαστικά σε καμία άλλη.

Σύμφωνα με την Ουκρανή αναπληρώτρια υπουργό Αμυνας, Χάνα Μαλιάρ, οι UAF έχουν στην πραγματικότητα χάσει έδαφος στο τμήμα του μετώπου Λιμάν/Κουπιάνσκ.

Οι περισσότεροι δυτικοί σχολιαστές υποστήριξαν ότι είναι απλώς νωρίς και ότι με τον καιρό η ουκρανική επίθεση παρ’ όλ’ αυτά θα έχει επιτυχία, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα λένε αυτά για να μην στεναχωρήσουν τις κυβερνήσεις τους και για να μην χάσουν το ηθικό τους οι δυτικές κοινωνίες.

Το γενικό σχέδιο της Ουκρανίας ήταν να εξαπολύσει μια σειρά από επιθέσεις αντιπερισπασμού κατά μήκος του μετώπου μήκους 1.000 χιλιομέτρων για να εξαπατήσει τη Ρωσία ώστε να πιστέψει ότι η κύρια προσπάθεια θα επικεντρωνόταν στην κατεύθυνση της Ζαπορίζια.

Η πρόθεση του Κιέβου ήταν να διεισδύσει στις πρώτες ρωσικές γραμμές άμυνας νότια από το σημείο εκκίνησης του Ορικίβ για να καταλάβει την πόλη Τόκμακ, περίπου 25 χιλιόμετρα νοτιότερα.

Στη συνέχεια, οι δυνάμεις του θα προχωρούσαν είτε στο Μπερντιάνσκ είτε στη Μελιτόπολη, στην ακτή της Αζοφικής Θάλασσας για να κόψουν τον ρωσικό στρατό στη μέση.

Μετά από 15 ημέρες μαχών στις οποίες υπέστη σοβαρές απώλειες, η Ουκρανία δεν έχει καν φτάσει στην πρώτη ζώνη των κύριων ρωσικών αμυντικών περιοχών. Οι λόγοι για τις αποτυχίες της είναι σαφείς, συστημικοί και βασανιστικοί.

Πρώτον, η Ρωσία είχε εννέα μήνες για να προετοιμάσει τις αμυντικές ζώνες της και συνεπώς τον χρόνο να τις οργανώσει σε βάθος και να τις καταστήσει ανθεκτικές.

Η Ρωσία έχει αεροπορική υπεροχή πάνω από την Ουκρανία.

Δεύτερον, όπως έχει δείξει συνήθως αυτός ο πόλεμος, η επίθεση είναι πολύ πιο περίπλοκη από την άμυνα.

Τρίτον, η Ρωσία έχει μια σειρά από κρίσιμα στρατιωτικά πλεονεκτήματα έναντι της Ουκρανίας που είναι σχεδόν αδύνατο να ξεπεραστούν.

Η Μόσχα διαθέτει αεροπορική υπεροχή στο στρατηγικό μέτωπο πάνω από την Ουκρανία, σημαντικό πλεονέκτημα στα συστήματα αεράμυνας, στην πυκνότητα των βολών πυροβολικού, υπεροχή στην ικανότητα ηλεκτρονικού πολέμου – η οποία φαίνεται πιο ξεκάθαρα στη δυνατότητά της ν’ αναπτύσσει επιθετικά και αναγνωριστικά drones ενώ σχεδόν ακυρώνει τις αντίστοιχες προσπάθειες του αντιπάλου της – μια σχεδόν απεριόριστη προσφορά αντιαρματικών ναρκών, πλεονεκτήματα στον αριθμό των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και αρμάτων μάχης, και την ικανότητα να πραγματοποιεί συνεχή μπαράζ πυραυλικών επιθέσεων εναντίον ουκρανικών πόλεων, αποθηκών καυσίμων και πυρομαχικών κοντά στο μέτωπο.

Ουσιαστικά, όταν χρειάζεται να διεισδύσει σε βαθιά ναρκοπέδια σε πολλαπλές ζώνες, η Ουκρανία φαίνεται να μην διαθέτει επαρκή εξοπλισμό για την εκκαθάρισή τους.

Και ίσως, πάνω απ’ όλα, η Ρωσία έχει εκατομμύρια περισσότερους άντρες από τους οποίους μπορεί ν’ αντλήσει αντικαταστάτες καθώς και μια πλήρως λειτουργική στρατιωτική βιομηχανική ικανότητα να εξοπλίζεται με μια επ΄αόριστον ροή.

Αυτά τα πλεονεκτήματα είναι διαρκή και θεμελιώδη για τον καθορισμό του ποιος κερδίζει και ποιος χάνει τους πολέμους, και δεν υπάρχει τίποτα που θα τ’ αλλάξει στο άμεσο μέλλον.

Η Ουκρανία δεν μπόρεσε να προχωρήσει προς την κύρια γραμμή της ρωσικής άμυνας μέσα σε δύο εβδομάδες, και προπάντων οι πιο δύσκολες αμυντικές οχυρώσεις δεν έχουν ακόμη έρθει: τάφροι αρμάτων μάχης, δόντια δράκου, τεράστια ναρκοπέδια και κινητοί σχηματισμοί αντεπίθεσης σε βάθος.

Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, Μαρκ Μίλεϊ, είπε την περασμένη εβδομάδα ότι υπάρχουν «πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες σε θέσεις προετοιμασίας στα χαρακώματα σε όλη τη γραμμή του ουκρανικού μετώπου».

Η Ρωσία πιθανότατα δεν θα ξεμείνει από άνδρες προτού εξαντληθεί το επιθετικό δυναμικό της Ουκρανίας.

Εάν το Κίεβο αρνηθεί ν’ αναγνωρίσει την ανεπαρκή πρόοδό του σ’ αυτή την επίθεση και τους θεμελιώδεις λόγους για τους οποίους η μελλοντική επιτυχία είναι απίθανη, μπορεί να χάσει το μεγαλύτερο μέρος της επιθετικής του δύναμης κρούσης και να γίνει ευάλωτο σε μια ρωσική αντεπίθεση.

Στην καλύτερη περίπτωση, η Ουκρανία θα χρειαζόταν άλλους εννέα έως 12 μήνες για να ξαναχτίσει μια δύναμη παρόμοιας ικανότητας με αυτή που συγκροτούσε τους τελευταίους εννέα μήνες.

Εάν ο Πούτιν έχει αρκετά στρατεύματα και ο Ζελένσκι θυσιάσει το επιθετικό του δυναμικό με την τρέχουσα επιχείρηση, η Ουκρανία μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με μια ρωσική επίθεση αυτό το καλοκαίρι, και μπορεί να μην έχει την ικανότητα ν’ αντισταθεί.

Με δεδομένη την απόδοση της ουκρανικής αντεπίθεσης μέχρι σήμερα, και των θεμελιωδών αρχών που εξακολουθούν να επικρατούν σ’ όλο το μέτωπο, η πιο συνετή πορεία δράσης για το Κίεβο θα ήταν ν’ αναστείλει την επίθεσή του, να τη μετατρέψει σε πόλεμο θέσεων κατά μήκος της γραμμής επαφής, για να διασφαλίσει ότι η Ρωσία δεν μπορεί να επιτεθεί με όλες τις δυνάμεις της οπουδήποτε, και ν’ αρχίσει να χτίζει τη δική του γραμμή σύνθετων αμυντικών οχυρώσεων.