Τρία χρόνια από την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου: Ποιοι ζητούν άμεσο τέλος και ποιοι είναι οι κερδισμένοι

Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου και παρά τις ζοφερές διαβουλεύσεις των αξιωματούχων της Ουάσινγκτον με τη Μόσχα στη Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας για τον άμεσο τερματισμό κάθε ένοπλης διένεξης, το μέλλον του πολέμου μοιάζει ακόμα αβέβαιο.

Είναι γεγονός ότι οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία, με την κυβέρνηση Τραμπ να κινείται ταχύτατα προς την κατεύθυνση της λήξης, ωστόσο φαίνεται ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ακολουθεί ένα συγκεκριμένο στρατηγικό πρόγραμμα, το οποίο θέτει τους δικούς του όρους.

Μετά την πρώτη συνάντηση εδώ και χρόνια μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων αξιωματούχων στο Ριάντ, το Κρεμλίνο βρίσκεται σε συνεχείς συζητήσεις με τον Λευκό Οίκο, για να προετοιμασθεί το έδαφος μιας ενδεχόμενης τετ-α-τετ συνάντησης των δύο ηγετών.

Άλλωστε δεν αποτελεί μυστικό πως η πολιτική των ΗΠΑ συμβαδίζει με την αντίστοιχη της Ρωσίας, με τον Ντόναλντ Τραμπ να κατηγορεί τον «Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι για την έναρξη του πολέμου και να αποκαλεί εκείνον ως δικτάτορα, ο οποίος θέτει πάνω από όλα το εγώ του», σύμφωνα με δημοσίευμα της WSJ.

• Η Ρωσία μοιάζει κερδισμένη και θέτει τους όρους

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προσπάθησε να μετριάσει τις προσδοκίες την περασμένη εβδομάδα σχετικά με την ταχεία ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων: «Θα χρειαστεί λίγος χρόνος. Πόσος χρόνος θα χρειαστεί; Δεν είμαι έτοιμος να απαντήσω τώρα».

Το Κρεμλίνο δεν βιάζεται για την άμεση εύρεση μιας λύσης, καθώς βλέπει ότι η έκβαση του πολέμου είναι με το μέρος της.

Έχει καταλάβει ήδη το 20% της εδαφικής επικράτειας της Ουκρανίας, προσαρτώντας στον έλεγχό της σημαντικές περιοχές, όπως τμήματα στο Λουχάνσκ, το Χάρκοβο, το Ντονέτσκ και στη Χερσώνα, την ίδια ώρα που το Κίεβο έχει καταλάβει ελάχιστα εδάφη στο Κουρσκ.

Όπως αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, επικαλούμενο πηγές έμπιστων αναλυτών γεωγραφικών δεδομένων, η Ρωσία έχει ήδη υπό τον έλεγχό του πάνω από 112.000 τ.χλμ., ενώ η Ουκρανία μόλις 450 τ.χλμ.

Άλλωστε για τη Ρωσία, οι συνομιλίες με τις ΗΠΑ είναι μια νίκη από μόνες τους, επειδή βοηθούν στον τερματισμό της απομόνωσης που επιβλήθηκε στη Μόσχα από την κυβέρνηση Μπάιντεν.

Το Κρεμλίνο έχει δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρεται για μια απλή κατάπαυση του πυρός, επειδή είναι πεπεισμένο ότι οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μια παύση στις μάχες, ώστε να προετοιμαστούν για έναν νέο επανεξοπλισμό και μια καλύτερη εφοδιαστική διαδικασία.

Σε αυτές τις συνομιλίες, η Ρωσία απαίτησε να μην επιτραπούν ξένα όπλα στο ουκρανικό έδαφος και ο στρατός της Ουκρανίας να περιοριστεί σε ένα συγκεκριμένο μέγεθος, περιορίζοντας τα πάντα: από τον αριθμό των στρατευμάτων και των αρμάτων μάχης μέχρι το μέγιστο βεληνεκές των ουκρανικών πυραύλων.

Παράλληλα, ο Πούτιν θέλει να αντιμετωπίσει αυτό που αποκαλεί «τις βασικές αιτίες» της σύγκρουσης, οι οποίες, όπως είπε, περιλαμβάνουν τις φιλοδοξίες της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και μια αντιρωσική κυβέρνηση στο Κίεβο.

Οι ρωσικές δυνάμεις κερδίζουν σταθερά έδαφος στην πρώτη γραμμή στην Ουκρανία και η Μόσχα έχει μακρά ιστορία χρήσης μιας συντριπτικής στρατιωτικής προέλασης για να βελτιώσει τη θέση της στις διαπραγματεύσεις.

Αυτή εξάλλου είναι μια στρατηγική που έχει χρησιμοποιήσει η Μόσχα από τη Συρία μέχρι τις συνομιλίες στη Γιάλτα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.

• Η ουσιαστική διπλωματική στρατηγική, «εργαλείο» στη φαρέτρα των Ρώσων

«Υπάρχει μια σημαντική αμφιβολία στο εσωτερικό του Κρεμλίνου ότι ο Τραμπ και οι άνθρωποί του κατανοούν τη δυσκολία ή την πολυπλοκότητα των ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν», δήλωσε ο Τόμας Γκράχαμ, πρώην σύμβουλος του Λευκού Οίκου, ο οποίος επέστρεψε από ένα ταξίδι στη Μόσχα νωρίτερα αυτό το μήνα.

Οι ΗΠΑ κατανοούν ότι απέναντί τους έχουν έναν ισχυρό – εκτός από την στρατιωτική πλευρά – διπλωματικά παράγοντα, ο οποίος θα καθίσει στο τραπέζι των διαβουλεύσεων, αφού ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο.

«Ο Πούτιν θα ζητήσει την προσάρτηση των ήδη κατεχόμενων εδαφών και την επίσημη και καθολικά αναγνωρισμένη ένταξή τους στη Ρωσία» εκτιμούν αναλυτές μιλώντας στους Financial Times.

Για να επιτύχει τους στόχους της, η Ρωσία θα μπορούσε να προσπαθήσει να διαμορφώσει τις διαπραγματεύσεις πιέζοντας την στρατηγική της και εκτός του πεδίου της μάχης.

Άλλωστε μερικές από τις μεγαλύτερες διπλωματικές νίκες της Μόσχας (του περασμένου αιώνα) επιτεύχθηκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενώ η Ρωσία δημιουργούσε νέες στρατιωτικές πραγματικότητες στην πρώτη γραμμή.

Η Ουκρανία είναι πολύ πιθανό να είναι πολύ διαφορετική καθώς συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις. Πράγματι, η θέση των Ουκρανών, οι οποίοι αναμένεται να συμμετάσχουν στις συνομιλίες κάποια στιγμή (ενδεχομένως των Αμερικανών) θα επιδεινωθεί ,καθώς η Ρωσία συνεχίζει να κινείται πιο δυτικά στο πλαίσιο της ένοπλης σύγκρουσης, «ροκανίζοντας» το ουκρανικό έδαφος.

«Καθώς η θέση της Ρωσίας βελτιώνεται στο πεδίο της μάχης, οι Ρώσοι θα ανεβάσουν τον πήχη.

Μπορώ μόνο να φανταστώ ότι οι αξιωματικοί του γενικού επιτελείου προσπαθούν να πείσουν τον Πούτιν ότι τώρα είναι η ώρα να βάλουν το πόδι τους στο γκάζι και να πιέσουν για μέγιστα εδαφικά κέρδη», δήλωσε ο Samuel Charap, ανώτερος πολιτικός επιστήμονας στο αμερικανικό think tank Rand.

Εν τω μεταξύ, το Reuters αναφέρει πως η Ρωσία πιθανότατα θα πιέσει για όρους παρόμοιους με εκείνους που διαπραγματεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη στην αρχή του πολέμου.

Ως εκ τούτου θέλει να τερματιστεί η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ Ουάσινγκτον και Κιέβου, η οποία παραμένει μη αναγνωρισμένη από καμία πλευρά και έχει βοηθήσει την Ουκρανία να χτυπήσει μερικούς από τους πιο ευαίσθητους στόχους της Ρωσίας.

Παράλληλα, εκτός από την πολυπλοκότητα των διαπραγματεύσεων, ο Πούτιν δεν θέλει η διοίκηση Τραμπ να πιστεύει ότι μπορεί να ξεμπερδεύει γρήγορα με τη Ρωσία ως πρόβλημα και έτσι να προχωρήσει ή να αγνοήσει τις σχέσεις της με τη Μόσχα.

«Αυτό θα είναι το επιστέγασμα μιας “παγωμένης” πολιτικής που θα δημιουργήσει εκ νέου προβλήματα στις σχέσεις Ρωσίας και ΗΠΑ.

Το Κρεμλίνο αντιλήφθηκε ότι αυτή ήταν η στρατηγική του Τζο Μπάιντεν όταν ανέλαβε την προεδρία το 2021, κάτι που από μόνο του πυροδότησε μια ευρύτερη δυσαρέσκεια στη Μόσχα» σύμφωνα με δηλώσεις μιας καλά ενημερωμένης πηγής για τέτοιου είδους ζητήματα στους Financial Times.

• Το ζήτημα των ορυκτών γαιών μπαίνει ενεργά στη συζήτηση

Φυσικά δεν πρέπει να παραληφθεί το γεγονός ότι η Ρωσία εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να αποκτήσουν τις ουκρανικές γαίες.

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι η Ουκρανία θα λάβει βοήθεια μόνο εάν αποπληρώσει μέσω συναλλάγματος το χρέος της, απέναντι στο αμερικανικό κράτος που ξεπερνά τα 500 δισ. ευρώ.

Αν και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν μοιάζει πρόθυμος να δώσει τον ορυκτό πλούτο της χώρας του – κατόπιν προτροπών των Ευρωπαίων αξιωματούχων – η κατάσταση της έκβασης του πολέμου θα τον οδηγήσει αναγκαστικά σε αδιέξοδο.

Είτε θα δώσει τα ορυκτά στις ΗΠΑ προκειμένου να έχει ελπίδες να συνεχίσει έναν ανώφελο πόλεμο για τον ίδιο (παρουσιάζει σοβαρές τριβές στη δημοτικότητά του), είτε θα περιοριστεί στη βοήθεια μόνο της ΕΕ.

Φυσικά, οι συνεχείς εξελίξεις και το οπτικοακουστικό υλικό που έρχεται στο φως της δημοσιότητας, δείχνει την υπεροχή του ρωσικού Στρατού, ο οποίος εδώ και 3 χρόνια όχι μόνο έχει καταφέρει να διατηρήσει τον πόλεμο υπέρ του, αλλά προχωρά σε μια τακτική που φαίνεται πως λειτουργεί θετικά για την προέκταση των εδαφών του.

Διασαλεύει σταδιακά και μεθοδικά τον εξοπλισμό, την οικονομική συνδρομή και το προσωπικό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, έως ότου παρουσιάσουν ελλείψεις.

Μέχρι στιγμής η Ευρώπη δεν μοιάζει πρόθυμη να διεκδικήσει κάτι από τις ορυκτές γαίες των Ουκρανών (δεν θα μπορούσε άλλωστε, καθώς η Ρωσία και οι ΗΠΑ θα μοιράσουν την μερίδα του λέοντος), με αποτέλεσμα το Κίεβο να έχει βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων.

Οι εξελίξεις μοιάζουν έντονες στο προσεχές διάστημα, με τα πάντα να είναι ρευστά και ευμετάβλητα, έως ότου υπάρξουν απτές συμφωνίες μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών. Ίδωμεν…