«Χάνιμπαλ ο Κανίβαλος»: Η ιστορία του δολοφόνου που είναι κλειδωμένος σε ένα υπόγειο κουτί από πλεξιγκλάς

Ένας από τους πιο διαβόητους δολοφόνους του Ηνωμένου Βασιλείου έχει ορκιστεί να σκοτώσει ξανά αν ποτέ αποφυλακιστεί.

Το να είσαι κλειδωμένος σε ένα υπόγειο κουτί από πλεξιγκλάς, διαστάσεων 6 επί 5 μ. περίπου, για 23 ώρες την ημέρα, είναι για τους περισσότερους ανθρώπους η ιδέα ενός εφιάλτη.

Αλλά για τον κατά συρροή δολοφόνο Ρόμπερτ Μόντσλι – ο οποίος βασάνισε και δολοφόνησε τέσσερις άνδρες, μεταξύ των οποίων τρεις συγκρατούμενους του – το κελί απομόνωσης στη φυλακή του Γουέικφιλντ, όπου περνά τα τελευταία 40 χρόνια, είναι πλέον ο «ασφαλής χώρος» του.

Μιλώντας στο ντοκιμαντέρ του Channel 5 Wakefield: Evil Behind Bars, ο ανιψιός του Μόντσλι, Γκάβιν, λέει ότι ο θείος του έχει αποδεχτεί ότι θα πεθάνει στη φυλακή και ότι έχει κάνει «τρομερά πράγματα».

«Το Γουέικφιλντ ήταν η κόλασή του, αλλά τώρα έχει ηρεμήσει και νιώθει άνετα», λέει ο Γκάβιν. «Ακούγεται τρελό, αλλά η απομόνωση στη φυλακή Γουέικφιλντ (Wakefield) είναι ο ασφαλής χώρος του. Μου είπε σε ένα γράμμα ότι αν του δινόταν η ευκαιρία θα σκότωνε ξανά, και το πιστεύω αυτό».

Ο Γκάβιν δεν είχε ιδέα ότι ο θείος του ήταν ο διαβόητος δολοφόνος που ονομάστηκε Χάνιμπαλ ο Κανίβαλος (Hannibal the Cannibal) -αφού λανθασμένα πίστευαν ότι έτρωγε τα μυαλά ενός θύματος με κουτάλι- μέχρι το γυμνάσιο, αλλά τώρα τον επισκέπτεται τακτικά στη φυλακή, παίρνοντας μαζί του γάλα μπανάνας και σοκολάτες.

«Βλέπει στην τηλεόρασή του, ακούει μουσική στο μουσικό του σύστημα, έχει ένα Playstation 2, οπότε παίζει τα βιντεοπαιχνίδια του», λέει. «Πηγαίνει για ύπνο στις 10 το βράδυ. Στις επισκέψει, του φέρνουμε γάλα μπανάνα και αρκετές σοκολάτες και συνήθως ένα ρολό λουκάνικο. Φέρνει μαζί του ένα φλασκί με ζεστό νερό και μερικά φακελάκια τσαγιού και μας φτιάχνει ένα φλιτζάνι τσάι».

Το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τα μυστικά της φυλακής υψίστης ασφαλείας, που ονομάστηκε Monster Mansion και φιλοξενεί τους πιο ειδεχθείς εγκληματίες της Βρετανίας, όπως ο δολοφόνος της Sara Payne, Roy Whiting, ο δολοφόνος της Millie Dowler, Levi Bellfield και ο Jeremy Bamber, ο οποίος έσφαξε πέντε μέλη της οικογένειάς του στο White House Farm, στο Essex, το 1985.

Πρώην σωφρονιστικοί υπάλληλοι και κρατούμενοι δίνουν μια συναρπαστική εικόνα της καθημερινής ζωής των πιο επικίνδυνων ανδρών του Ηνωμένου Βασιλείου στην πτέρυγα F της απομόνωσης, όπου τα γυμνά κελιά δεν έχουν τίποτε άλλο παρά ένα κρεβάτι και ένα χάρτινο τραπέζι και καρέκλες.

Ο φωτογράφος Τζορτζ Μπάμπι αποκαλύπτει ότι επισκέφθηκε τον βίαιο εγκληματία Τσαρλς Μπρόνσον στη φυλακή μετά από μια αιφνιδιαστική πρόσκληση – μόνο και μόνο για να του πουν ότι ο διαβόητος κρατούμενος ήταν ο πραγματικός του πατέρας.

Ο Μπρόνσον – ο οποίος αρχικά φυλακίστηκε για μόλις επτά χρόνια το 1974 – βρίσκεται μέσα για σχεδόν 50 χρόνια, αλλά ο Τζορτζ κάνει τώρα εκστρατεία για να αποφυλακιστεί ο υποτιθέμενος μπαμπάς του με αναστολή.

«Δεν αποτελεί πρόβλημα για κανέναν”, λέει. “Δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στο προσωπικό. Προχωράει με τα έργα τέχνης του, τρώει το δείπνο του, βγαίνει κάθε μέρα για μια ώρα έξω για να κάνει τις κάμψεις και τα καθίσματα του».

Η υπόθεση του Ρόμπερτ Μόντσλι

Ο Ρόμπερτ Μόντσλι, με καταγωγή από το Λίβερπουλ, ήταν έφηβος εργαζόμενος στο σεξ στο Λονδίνο όταν σκότωσε τον Τζον Φάρελ, στραγγαλίζοντάς τον το 1974.

Παραδόθηκε αμέσως στην αστυνομία και στάλθηκε στο Broadmoor, όπου απήγαγε και δολοφόνησε έναν άλλο κρατούμενο, αλλά ο Γκάβιν ισχυρίζεται ότι η αιτία της δολοφονικής οργής του θείου του προήλθε από μια τραυματική εμπειρία.

«Η ιστορία που άκουσα από τον θείο μου ήταν ότι τον απήγαγε μια συμμορία παιδόφιλων όταν ήρθε στο Λονδίνο και τον κακοποίησαν σεξουαλικά», λέει.

«Ορκίστηκε να κυνηγήσει αυτούς τους τύπους και να πάρει εκδίκηση και ευτυχώς για αυτούς κατάφερε να πιάσει μόνο έναν από αυτούς, γιατί θα τους είχε σκοτώσει όλους».

Στο Broadmoor – ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο υψηλής ασφάλειας – το μίσος του για τους παιδεραστές τον οδήγησε να χτυπήσει ξανά, οχυρώνοντας τον εαυτό του σε ένα κελί με έναν σεξουαλικό παραβάτη για εννέα ώρες πριν τον σκοτώσει.

«Τρομερά πράγματα συνέβησαν σε εκείνο το δωμάτιο κατά τη διάρκεια αυτών των εννέα ωρών», λέει ο Γκάβιν. «Αυτός ο τύπος βασανίστηκε και βρήκαν ένα κουτάλι να κρέμεται από το κεφάλι του – και εκεί είπαν ότι ο θείος μου είναι κανίβαλος και ότι από εκεί προέρχεται το παρατσούκλι ο Χάνιμπαλ Μόντσλι».

Στην πραγματικότητα, οι φήμες περί κανιβαλισμού είναι αβάσιμες, αλλά η άγρια δολοφονία οδήγησε στη μεταφορά του Μόντσλι στο Wakefield.

«Τον έβαλαν σε μια πτέρυγα περιτριγυρισμένο από βιαστές και παιδόφιλους, οπότε ξυπνάει ένα πρωί και αποφασίζει ότι θα σκότωνε όσους περισσότερους βιαστές και παιδόφιλους μπορούσε να πιάσει στα χέρια του – αλλά κατάφερε να πιάσει στα χέρια του μόνο δύο», λέει ο Γκάβιν.

Ο Μόντσλι δολοφόνησε τον συζυγοκτόνο Σάλνεϊ Ντάργουντ και τον παιδόφιλο Γουίλιαμ Ρόμπερτς, ο οποίος είχε καταδικαστεί για την κακοποίηση ενός επτάχρονου κοριτσιού, σε ένα πρωινό το 1978.

Αμέσως μετά μεταφέρθηκε στο ειδικά κατασκευασμένο κουτί από πλέξιγκλας, που θεωρείται ότι ενέπνευσε τη γυάλινη θήκη του Χάνιμπαλ Λέκτερ στη Σιωπή των Αμνών.

«Για πολλά χρόνια τον ενοχλούσαν οι φύλακες και του έκαναν πραγματικά σκληρή ζωή», λέει ο Γκάβιν. Ο πρώην κρατούμενος Μαρκ – ο οποίος βρισκόταν σε κελί δίπλα στον Μόντσλι σε απομόνωση, πριν μετακινηθεί υπόγεια – λέει ότι η μεταχείρισή του είναι «απάνθρωπη».

«Το να κρατάς κάποιον σε ένα υπόγειο κλουβί για πάνω από 40 χρόνια είναι ασυγχώρητο», λέει. «Αυτό που έκανε ο Μπομπ – δολοφονία σεξουαλικών παραβατών – ήταν προφανώς λάθος, αλλά αυτό που έκανε το σύστημα στον Μπομπ είναι εξίσου κακό. Πρόκειται για ψυχολογικά βασανιστήρια».

Τόσο ο Μπρόνσον όσο και ο πρώην κρατούμενος Μαρκ περιέγραψαν με κάθε λεπτομέρεια τις συνθήκες στην απομόνωση του Γουέικφιλντ.